Χάντρες, μικροσκοπικά παιχνίδια, χαρτί, Γιαπωνέζικα origami, τάματα και εκτυπώσεις πλαισιώνουν τα έργα του.
Η θεματολογία του πηγάζει από τη μυθολογία, τα κόμικς που διαβάζει από παιδί, και το φιλικό του περιβάλλον. Τα έργα αρχικά επηρεάζουν το θεατή με τη δύναμη των χρωμάτων τους, ενώ με μια πιο προσεκτική ματιά ανακαλύπτει κανείς ποικίλες αναφορές στις μνήμες του καλλιτέχνη όπου κάθε origami, κάθε κρυμμένη λέξη μέσα στο έργο μας διηγείται ένα παραμύθι για τον εικονιζόμενο ήρωα.
Ο ίδιος εξηγεί την επιλογή του τίτλου της έκθεσης: « ‘Από παιδί διάβαζα κόμικς και μυθολογία και με είχε συνεπάρει η επιρροή που είχαν οι ήρωες και οι ηρωισμοί στη ζωή μας, είτε αυτοί προέρχονται από τη θρησκεία, την πολιτική, ή τον εσωτερικό μας κόσμο. Παρόλο που είμαι παιδί της punk εποχής, ποτέ δεν πίστεψα τον στοίχο που τραγουδούσαν οι Stranglers το 1977 “no more heroes anymore”. Οι ήρωες υπάρχουν είτε το θέλουμε είτε όχι!»
Η Μαρία Βασιλάκη, Καθηγήτρια στην Ιστορία της Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Τέχνης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στον πρόλογο του καταλόγου γράφει για τον καλλιτέχνη «…ωρίμασε η θεματική του, ωρίμασαν οι χρωματικοί τόνοι και οι συνδυασμοί του, αυτό το όργιο χρωμάτων και χρωματικών αντιθέσεων».
