Έργα ζωγραφικής, σχέδια και λάδια σε καμβά, θα παρουσιαστούν στο κοινό.
Ο Θάνος Σταθόπουλος αναφέρει στο κείμενό του για την έκθεση: “Η σχέση παρόντος-παρελθόντος (και αναπότρεπτα: μέλλοντος) είναι κρίσιμη για τον τρόπο πρόσληψης του χρόνου, των πραγμάτων και της τέχνης ως αισθητικής και προσωπικής εμπειρίας, στο έργο του Διονύση Χριστοφιλογιάννη. Εκκινώντας από τον διάσημο εναρκτήριο στίχο του Τόμας Έλιοτ, στο “Burnt Norton”, των Τεσσάρων Κουαρτέτων, ο καλλιτέχνης διαχειρίζεται την έννοια του χρόνου ως ενότητα και παρουσία. Εκθέτοντας εικόνες και στοιχεία από εμβληματικούς πίνακες της Αναγέννησης ενθέτει παραλλήλως εικόνες της σύγχρονης πραγματικότητας, σε μία διαλεκτική σχέση ταύτισης-σύγκρουσης-τομής. Ο δεσμός του παρελθόντος χρόνου με τον ενεστώτα μέσα από την ένθεση (και όχι από την αποδόμηση ή την παρωδία, όπως ίσως εύκολα θα ανέμενε κανείς), των κλασικών έργων που ανακαλούνται ασυνείδητα στη μνήμη (ακόμη και όταν δεν αναγνωρίζονται πλήρως ή απλώς υπονοούνται), αλλά και τη συναρμογή και την ανάδειξη παλαιότερων και νεότερων τεχνικών του καλλιτέχνη, ανάγει τον χρόνο στην πραγματική του διάσταση: το άχρονο. Αναζητώντας σημεία αναφοράς στις αρχετυπικές αιχμές της παρελθούσης τέχνης και συσχετίζοντάς τις με μετέωρες εικόνες μίας σκληρής, ήσυχης, έως απόκοσμης πραγματικότητας, ανατέμνει τα κοινά στοιχεία μεταξύ τους και σημειολογεί αναπόφευκτα το μελλοντικό είδωλο του κόσμου ως ειρωνεία, ελπίδα ή ευτυχία.”
