Φωτεινά τοπία, μεσογειακά σκηνικά, καθαρές γεωμετρίες, πλακάτ χρώματα, σκοτεινό φόντο και μια απίστευτη ισσοροπία αντιθέσεων, χαρακτηρίζουν το έργο του ζωγράφου.
Ο Ηλίας Παπανικολάου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας με δάσκαλο τον Νίκο Κεσσανλή. Πεμπτοετής το 1996 παρουσιάζει στη γκαλερί Artio την πρώτη ατομική έκθεση. Ακολουθούν ατομικές εκθέσεις στις γκαλερί Ζουμπουλάκη (2000), Titanium (2006), Αστρολάβος (2009), Μελάνυθρος (2011) και πληθώρα σημαντικών ομαδικών εκθέσεων, δημοπρασίες και εικαστικές δράσεις. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, μουσεία και εταιρικές συλλογές. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Η κάθε μέρα που βιώνω τούτη την εποχή νοιώθω να είναι μια ακόμη προωθητική δρασκελιά σ’ ένα τοπίο που ”βαραίνει” από τον αρνητισμό της οικονομικής καταπίεσης και την αλλόκοτη συμπεριφορά του κλίματος. Ο δρόμος που τραβώ, θεωρώ πως έχει νόημα όταν συντονίζεται με τους κραδασμούς γύρω μου. Προτού, καν, συνειδητοποιήσω την εξέλιξη της ζωγραφικής μου γλώσσας, άρχισαν να προκύπτουν μοναχικές, ακίνητες φιγούρες που ζουν οικειοθελώς μέσα σε ένα μαύρο φόντο ή στην ”ασφάλεια” ενός μισανοιγμένου παραθύρου. Αγαπώ τα ηλιόλουστα, αισιόδοξα τοπία, όμως η πραγματικότητα με καθοδηγεί και ”οπλίζει” το πινέλο μου να ”χωρέσει” μέσα στα τοπία αυτά και τους τόνους του μαύρου. Ζωγραφικά, η πρόκληση του να συγκεράσω το μαύρο με το φως είναι μεγάλη για μένα! Δεν έχω το δικαίωμα να γυρίσω την πλάτη στην πραγματικότητα αφενός και αφετέρου έχω το δικαίωμα να αισιοδοξώ συνύπαρξη μέσα σε μία ζωγραφική συγκρουόμενων στοιχείων και εννοιών μοιάζει, μεταξύ άλλων, με το ταίριασμα εκείνων των λέξεων του χάους στην ποίηση…
