Στην Πόλη της Σύλβια
Η προσεγμένη κινηματογράφηση μιας ερωτικής εμμονής δίνει μια ενδιαφέρουσα, γοητευτική άσκηση ύφους…
Ένας νεαρός καλλιτέχνης, μοναχικός και ονειροπόλος (Ζαβιέ Λαφίτ), γυρίζει στους δρόμους και τα καφέ του Στρασβούργου. Αναζητεί μέσα στο πλήθος τη μορφή της Σύλβια, μιας κοπέλας που είχε γνωρίσει πριν από έξι χρόνια. Παρατηρεί μια γυναίκα (Πιλάρ Λόπεθ Δε Αγιάλα) που μπορεί να είναι η Σύλβια, μπορεί και όχι, και την ακολουθεί…
Η υπόθεση μπορεί να χωράει σε δύο γραμμές, αλλά το “Στην Πόλη της Σύλβια” είναι μια από αυτές τις ταινίες όπου ένα βλέμμα ή μια κίνηση μπορεί να έχει μεγαλύτερη σημασία. Βάζοντας την ονειρική εμμονή στην καθημερινότητα μιας πόλης, ο Ισπανός σκηνοθέτης Χοσέ Λουίς Γκερίν φτιάχνει ένα αέρινο έργο με ελάχιστα λόγια, αλλά εξαιρετικά φροντισμένη λεπτομέρεια σε εικόνα και ήχο. Θα μπορούσε να είναι μια άψογη άσκηση ύφους, αλλά η αμήχανη εξέλιξη από τη στιγμή της συνάντησης μοιάζει κάπως να λύνει τα μάγια και να ‘σπάει’ την γοητευτική ατμόσφαιρα.
Θοδωρής Τσιάτσικας
