Ένα σκοτεινό μεταφυσικό θρίλερ με βρετανική ατμόσφαιρα είναι «Η γυναίκα με τα μαύρα». Το γνωστό μυθιστόρημα της Susan Hill προσαρμόστηκε για το θέατρο από τον Stephen Mallatratt και ανεβαίνει στο θέατρο Αλκμήνη σε σκηνοθεσία Τάσου Δαρδαγάνη.
Ο Σταμάτης Φασουλής και ο Πέτρος Φιλιππίδης μεταμορφώνονται σε γριούλες με σκοτεινά μυστικά στο «Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα» του Τζόζεφ Κέσελρινγκ. Η κωμωδία, που έγινε διάσημη από την κινηματογραφική της μεταφορά από τον Φρανκ Κάπρα, ανεβαίνει στο Παλλάς σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή.
Ένα από τα αγαπημένα και πολυπαιγμένα έργα του Δημήτρη Κεχαΐδη «To Τάβλι» ανεβαίνει στο θέατρο της οδού Κυκλάδων- Λευτέρης Βογιατζής. Τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν οι Νίκος Κουρής και Μάκης Παπαδημητρίου, οι οποίοι έχουν αναλάβει και τη σκηνοθεσία.
Ο Στάλιν φιλούσε υπέροχα.Δεν είναι όμως αυτός ο λόγος που ο Μπουλγκάκοφ ξεκίνησε να του στέλνει τα περιβόητα «γράμματα αγάπης». Aν μη τι άλλο, αυτό είναι το αποτέλεσμα. Από τον Μανώλη ΒαμβούνηΠηγή: GKoultoura.gr
Μια από τις καλύτερες διασκευές αρχαίας τραγωδίας τον 20ο αιώνα στη γλώσσα που γράφτηκε είχαμε την δυνατότητα να παρακολουθήσουμε στο Μέγαρο Μουσικής. Ο λόγος για την Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ, που ανέβηκε από την Comédie-Française σε σκηνοθεσία Marc Paquien.
«Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» μας λέει με το δικό του τρόπο το "Αρμαντέιλ" του Wilkie Collins. Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγαίνει μέσα από τις επικίνδυνες σχέσεις, τους μοιραίους έρωτες, τις σκοτεινές δολοπλοκίες, τα εγκλήματα και τα πάμπολλα γεγονότα ενός τεράστιου μυθιστορήματος. Το έργο «Αρμαντέιλ» σκηνοθετεί σε θεατρική διασκευή ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης στο Σύγχρονο Θέατρο.
Κάτι ανάμεσα σε αναλόγιο και περφόρμανς ήταν η παράσταση του Βρετανού δημιουργού Tim Crouch. Ο καινοτόμος δραματουργός και ηθοποιός ανέβασε την παράσταση "What Happens to the hope at the end of the evening", μαζί με τον Andy Smith σε σκηνοθεσία του Karl James στο Bios (11-13 Απριλίου).
Μια αγαπημένη «τρελή» γυναίκα τα βάζει με τις διεφθαρμένες οικονομικές ελίτ, που ψάχνουν για πετρέλαιο στην περιοχή της, το Σαγιό. «Η τρελή του Σαγιό» του Ζαν Ζιρωντού συγκρούεται με τους κακούς πετρελαιοπαραγωγούς σε μια παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, την οποία σκηνοθετεί ο Πέτρος Ζούλιας.
Αν το στέμμα είναι μια τέτοια φυλακή, ένα κλουβί, γιατί δολοπλοκούν, δολοφονούν, εξορίζονται, πολεμούν, μαχαιρώνουν πισώπλατα και βουτούν το σύμπαν σε αίμα τόσοι και τόσοι για αυτό; Αφού μόλις το πάρει επιτέλους ο επόμενος -με όποια μέσα- όλη η ίδια ιστορία θα επαναληφθεἰ.Από τον Μανώλη ΒαμβούνηΠηγή: Gkoultoura.gr
Ένας Ελληνάρας καντινιέρης σε μια τουριστική παραλία βρίσκεται μπλεγμένος σε μια ιστορία ενός υποτιθέμενου φόνου. Μέσα από την πλοκή του «Άγριου Σπόρου» του Γιάννη Τσίρου αποκαλύπτονται προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και ψυχολογικά αδιέξοδα των ηρώων του έργου. Η παράσταση ανεβαίνει στο θέατρο Ακροπόλ σε σκηνοθεσία του Τσέζαρις Γκραουζίνις.
Κορμιά που φλέγονται από επιθυμία, παρά τις απαγορεύσεις της θρησκείας σε έναν Μεσαίωνα αρκετά διαφορετικό, από τον τρόπο που τον φανταζόμαστε- σχεδόν διονυσιακό. Αυτά συμβαίνουν στο εμβληματικό και προκλητικό «Δεκαήμερο» του Βοκάκιου, το οποίο σκηνοθετεί ο Νίκος Καραθάνος και ανεβαίνει στην Σκηνή Νίκος Κούρκουλος του Εθνικού.
Γυναίκες που ζουν από διαφορετικές πλευρές τις δραματικές καταστάσεις στο Ιράκ παρουσιάζει το έργο «ΙRAQ – 9 τόποι επιθυμίας» της συγγραφέως Heather Raffo, που ανεβαίνει στο «Vault» σε σκηνοθεσία της Μαρίας Τσαρούχα.
Μια πρωτοποριακή παράσταση από τη Γερμανία, βασισμένη σε ένα έργο της βραβευμένης με Νόμπελ Ελφρίντε Γέλινεκ, ανέβηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Ο λόγος για το έργο «Τα Συμβόλαια του Εμπόρου-Μια οικονομική κωμωδία», σε σκηνοθεσία Νίκολας Στέμαν.
Αργεντίνικο άρωμα κυρίαρχησε στο Badminton με τον πιο γνωστό χορό της χώρας αυτής, το tango. Η παράσταση Forever Tango ανέβηκε για δύο μέρες (25 και 26 Μαρτίου) στην σκηνή του Badminton.
Άγριοι γυναικοκαυγάδες κάνουν άνω κάτω τους κατοίκους μιας φτωχικής ιταλικής πόλης, που φτάνουν μέχρι τα δικαστήρια, για να λύσουν τις διαφορές τους. Η κωμωδία του Κάρλο Γκολντόνι «Καβγάδες στην Κιότζα» ανεβαίνει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Βασίλη Παπαβασιλείου.
Μια αινιγματική ιστορία ενώνει, αλλά και χωρίζει, τους ήρωες της «Κολεξιόν» του Χάρολντ Πίντερ. Και την απάντηση στο γρίφο του τι έγινε, δύσκολα θα τη μάθουμε, ακόμα και στο φινάλε. Το έργο αυτό ανεβαίνει σε σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη στο Θέατρο Εμπορικόν.
Ο Σέρλοκ Χολμς είναι μάλλον ο πιο αγαπημένος ντετέκτιβ από τότε που υπάρχει αστυνομικό μυθιστόρημα. Άπειρες διαφορετικές εκδοχές του ιδιοφυούς κυνηγού του εγκλήματος έχουν βγει. Μία από αυτές, στην παράσταση «Ο Σέρλοκ Χολμς και ο Σκύλος των Μπάσκερβιλ», βλέπει τον χαρακτήρα και γενικά το είδος του αστυνομικού μυθιστορήματος με διάθεση παρωδίας.
Με μία τολμηρή παράσταση, όπου κυριαρχεί το στοιχείο του παιχνιδιού (και του γυμνού), έκλεισε το φεστιβάλ Σύγχρονης Βαλκανικής Σκηνής Transitions 1: Balkans στη Στέγη. Η παράσταση αυτή ήταν η performance «Just the Beginning» των προκλητικών Via Negativa από τη Σλοβενία.
Μία γυναίκα αντιμετωπίζει κατάματα την ερωμένη του άντρα της, προσπαθώντας να της δείξει ότι αυτή είναι «η πιο δυνατή». Μόνο που στην παράσταση του μονόπρακτου του Αυγούστου Στρίντμπεργκ στο θέατρο Σημείο, απέναντί της δεν έχει μία γυναίκα, αλλά έναν περίεργο καθρέφτη, για να βλέπει τον εαυτό της.
Ένα πολύ σημαντικό έργο της μεταπολεμικής ελληνικής (και όχι μόνο, θα έλεγα) δραματουργίας «Η Πόλη» της Λούλας Αναγνωστάκη ανεβαίνει στο θέατρο Επί Κολωνώ σε σκηνοθεσία Στέλιου Μάινα.
Now there's some sad things known to manBut ain't too much sadder thanthe tears of a clownWhen there's no one around... έτσι πάει το τραγούδι από τους Smokey Robinson & the Miracles.Από τον Μανώλη ΒαμβούνηΠηγή: Gkoultoura.gr
Θέατρο-ντοκουμέντο από τη Μολδαβή δραματουργό και σκηνοθέτιδα Νικολέτα Εσινένκου παρακολουθήσαμε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Transition 1: Balkans. Η παράσταση "Clear History" αφηγείται με ντοκουμέντα το τρομακτικό για τη Ρουμανία θέμα της συμμαχίας με τη ναζιστική Γερμανία και των μαζικών εξοντώσεων Εβραίων στη χώρα κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Την οπτική πληθωρικότητα των βίντεο κλιπ του Κωνσταντίνου Ρήγου, με τους κάθε λογής "beautiful people" σε ημι-διονυσιακές καταστάσεις, θυμίζει η οπερέτα "Νυχτερίδα" που είδαμε στη Λυρική Σκηνή. Με την σημαντική διαφορά ότι διαθέτει ένα μυθοπλαστικό βάθος απαραίτητο για έργο που προορίζεται για τη σκηνή. Tα εύσημα γι' αυτή την παραγωγή πάνε κυρίως και δικαίως στον σκηνοθέτη Αλέξανδρο Ευκλείδη, για την ιδέα του να τοποθετήσει τη δράση στην Ελλάδα των 60's, και ειδικότερα τη νύχτα πριν το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, όπως άλλωστε διαβάζαμε ήδη από τα δελτία Τύπου. Η σκηνική υλοποίηση, λοιπόν, ανταποκρίνεται στην ευστροφία της αρχικής ιδέας, και το αποτέλεσμα είναι ένα εξόχως διασκεδαστικό ποτ πουρί.από την Αργυρώ ΣταυρίδηΦωτογραφίες: Στέφανος Κυριακόπουλος
Καταστάσεις παραλογισμού σε μια Σοβιετική Ένωση, όπου γίνεται κάθε μέρα φανερό ότι «λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν» και οι άνθρωποι μέσα στο χάος του νέου καθεστώτος χάνουν τον εαυτό τους. Το λογοτεχνικό αφήγημα Διαβολιάδα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ ανεβαίνει σε θεατρική διασκευή στο Bios σε σκηνοθεσία Ελεάνας Τσίχλη.
Προικισμένος με μελαγχολία, πονοκεφάλους, χιούμορ, οξεία παρατηρητικότητα, μονογαμικότητα στα όρια της εμμονής, βαρεμάρα απέναντι στους άθεους που επιμένουν να μιλούν διαρκώς για το Θεό, ο Χανς Σνηρ παρηγόρησε, συγκίνησε κι αφύπνισε πολλούς από εμάς στη δύσκολη περίοδο της ενηλικίωσης. Μας κατέστησε αιωνίως ευγνώμονες στον Μπελ.Από την Αγγελική Ξυνού
Ταξίδι σε ένα «μουσείο των φράσεων», μέσα στο έργο του νομπελίστα Ελίας Κανέτι με μουσική υπόκρουση από εξαιρετικά κουαρτέτα και με μια σειρά από εμπνευσμένα εικαστικά και σκηνοθετικά ευρήματα. Η παράσταση «Eraritjaritjaka-To μουσείο των φράσεων» είναι ένα έργο του Μουσικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία του Γερμανού Heiner Goebbels, που ανέβηκε στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών από τις 26 ως 28 Φεβρουαρίου.
Όταν συμπαθή τετράποδα τραγουδούν και χορεύουν, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες όλων των εποχών στα μιούζικαλ. Το πολύ πετυχημένο Cats με την μουσική του σπουδαίου Andrew Lloyd Weber ανεβαίνει στο θέατρο Badminton.
Όλοι μια αγκαλιά, λα-λα-λα, λα-λα-λα! Να μας συμπαθάτε για το χαζοχαρούμενο ύφος, που υπό Κ.Σ. θα ντρεπόμασταν να υιοθετήσουμε. Όμως ομολογούμε πως με μια τέτοια διάθεση φύγαμε από το Μέγαρο Μουσικής έχοντας μόλις παρακολουθήσει την οπερέτα Πικ Νικ του Θεόφραστου Σακελλαρίδη.Μετά τον Βαφτιστικό, η Καμεράτα υπέγραψε άλλη μία παραγωγή που μπορεί να κάνει νέους αλλά και συνταξιούχους να καθίσουν δίπλα-δίπλα και να τους προκαλέσει τα ίδια χαμόγελα.από την Αργυρώ ΣταυρίδηΦωτογραφίες: Χάρης Ακριβιάδης
Ένα έργο που μιλάει για τη σχετικότητα της αλήθειας, αλλά και την φοβερή μανία των ανθρώπων για κουτσομπολιό, το «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Λουίτζι Πιραντέλλο ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά.
Το γνωστό (κι από το σίριαλ) μυθιστόρημα της Ντόρας Γιαννακοπούλου «Πρόβα Νυφικού» ανεβαίνει για πρώτη φορά στο θέατρο στην σκηνή Μαρίκα Κοτοπούλη του Ρεξ, για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου.
Πρεμιέρα έκανε το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου, η μουσική παράσταση «Η άλλη πλευρά του μπλε» με πρωταγωνιστές τον Μπάμπη Στόκα και το Φίλιππο Πλιάτσικα. Οι δύο καλλιτέχνες ένωσαν τις μουσικές δυνάμεις τους, τραγούδησαν για την άλλη πλευρά της Ελλάδας, παρέα με τη Γεωργία Νταγάκη, και έστησαν ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στα εφηβικά μας χρόνια.
Οι γελωτοποιοί κουβαλάνε μια μακραίωνη παράδοση σύγκρουσης με το καθεστώς. Με όπλο, αλλά και άλλοθι, το χιούμορ τους, μπορούσαν να στρέφονται εναντίον των υψηλά ιστάμενων και εδραιωμένων πεποιθήσεων. Ίσως λοιπόν δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Χάινριχ Μπελ, θέλοντας να βάλει έναν άνθρωπο να αντιπαρατεθεί με τη γερμανική κοινωνία, χρησιμοποίησε για το ρόλο αυτό έναν κλόουν.
Τον μεγάλο λογοτέχνη Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε τον ξέρουμε κυρίως για τα δράματά του και ιδιαίτερα από τον Φάουστ. Έτσι, το ανέβασμα μιας κωμωδίας του είναι κάτι το εξαιρετικά ενδιαφέρον. Η κωμωδία του Γκαίτε «Οι συνένοχοι», σε σκηνοθεσία Αυγουστίνου Ρεμούνδου ανεβαίνει στο θέατρο Vault.
Ένας ακόμα Φεϋντώ ανεβαίνει τη φετινή σεζόν. Αυτή φορά το έργο του πιο ευρηματικού φαρσέρ του θεάτρου "Ξενοδοχείον ο Παράδεισος" ανεβαίνει στο Altera Pars σε σκηνοθεσία του Ευθύμη Μπαλαγιάννη.
Είχε μαύρα μαλλιά, κοντά/μακριά/πιασμένα κοτσίδα. Φορούσε ένα σκούρο μπλε κουμπωτό/ριχτό/σινιέ φόρεμα, με ένα λευκό διχτυωτό καλσόν και μπεζ παπούσια χαμηλά/ανοιχτά/με τακούνια. Να πως παίζει περίεργα παιχνίδια η μνήμη. Η ανάμνηση ενός γεγονότος μπορεί να χρωματίσει μια ίδια στιγμή διαφορετικά, ανάλογα με την απόσταση που έχεις πλέον από αυτά, ανάλογα με τα χρόνια που πέρασαν και την ηλικία αυτού που αφηγείται. Υπάρχουν όμως, πάντα, ερεθίσματα που σκανδαλίζουν την ανάμνηση, οπτικά, γευστικά, ακουστικά... και την ξαναζωντανεύουν σαν να ήσουν εκεί, ταυτόχρονα, σε κάθε ηλικία.Από τον Μανώλη ΒαμβούνηΠηγή: www.gkoultoura.gr
Για την οικονομία και για τα χρέη του έρωτα και για δάνεια που δεν είναι χρηματικά, αλλά ψυχολογικά και συναισθηματικά μιλούν οι «Δανειστές» του Στρίντμπεργκ. Το έργο αυτό ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Θέμελη Γλυνάτση στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.
