«Τί δουλειά έχουν όλες αυτές οι μαυροφορεμένες γριές στο φουαγιέ», αναρωτιούνταν οι θεατές που προσέρχονταν το απόγευμα της Κυριακής στο κτίριο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στην πρεμιέρα της όπερας του Λέος Γιάνατσεκ, Γενούφα, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, εγκαινιάζοντας και επίσημα τη σεζόν 2018/19 του λυρικού μας θεάτρου.

Δυο εβδομάδες πριν την πρεμιέρα της νέας του σκηνοθεσίας στο «Αλίκη» – την πρώτη μετά από πολύ καιρό σε σκηνή του ελεύθερου θεάτρου – ο Νίκος Μαστοράκης ανοίγει την πρόβα του και παρουσιάζει τους ήρωες του Φεντώ σε ερωτικό οίστρο. Για σεξ, ψέματα και απιστίες μιλούν οι Βίκυ Σταυροπούλου, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Θεοδώρα Τζήμου, Μαρία Κωνσταντάκη, Γιώργος Χρανιώτης. Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Τα Κοινωνικά Φροντιστήρια, θεσμός που μετρά αρκετά χρόνια ζωής, στηρίζουν μαθητές απόρων οικογενειών, βασιζόμενα, πάντα, στην εθελοντική προσφορά δασκάλων και καθηγητών. Η οικονομική δυσπραγία που πλήττει μεγάλο αριθμό οικογενειών την τελευταία δεκαετία οδηγεί όλο και περισσότερους γονείς στην αναζήτηση αλληλέγγυων δομών εξωσχολικής βοήθειας για τα παιδιά τους.

Τι κοινό μπορεί να έχει μια οικονομικά ευκατάστατη κυρία από την πλατεία Αμερικής, ένας εργάτης από τον Πειραιά, ένας φοιτητής από τους Αμπελόκηπους, ένας μικρασιάτης πρόσφυγας από την Καισαριανή, ένας μαθητής γυμνασίου από το Παγκράτι, ένας ανάπηρος του αλβανικού μετώπου από του Γκύζη, ένας δικηγόρος από τα Καλάβρυτα, ένας δάσκαλος από την Ήπειρο;

Με συμπαραγωγές προσπαθεί να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα του το ιστορικό θέατρο του Καρόλου Κουν και σε αυτές στηρίζει το χειμερινό ρεπερτόριο του.

Σε ατμόσφαιρα και κλίμα απολογισμού, απουσία της νέας υπουργού Πολιτισμού, ο καλλιτεχνικός διευθυντής Στάθης Λιβαθινός παρουσίασε το ρεπερτόριο τη νέας χειμερινής περιόδου με έμβλημα το νεοϊδρυθέν «Μικρό Εθνικό» που θα λειτουργήσει στο ανακαινισμένο ισόγειο του Rex.

Εννέα χρόνια κρίσης μετά, οι εργασιακές συνθήκες στο θεατρικό χώρο ολισθαίνουν σε επικίνδυνα σημεία, δημιουργώντας ένα τοπίο υπό διάλυση. Ηθοποιοί και σκηνοθέτες περιγράφουν τους τρόπους όπου ένα επάγγελμα χάνει διαρκώς την υπόσταση του και προτείνουν λύσεις για τη διάσωση του.

Ένα πρωτότυπο, διαδραστικό Μουσείο ανοίγει στο κέντρο της Αθήνας καλώντας μας να παίξουμε, να μάθουμε αλλά και διασκεδάσουμε μέσα από οπτικές ψευδαισθήσεις.

Αργά αλλά όλο και πιο σταθερά, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών βρίσκει τον βηματισμό του στη νέα του εποχή, προσελκύοντας γύρο από τον άξονα τον οποίο από τη φύση του υπηρετεί, δηλαδή τη μουσική, όλο και περισσότερα είδη παραστατικών τεχνών.

Ενας αναλυτικός οδηγός με τις σημαντικότερες επαναλήψεις που εγκαινιάζουν τη νέα θεατρική χρονιά.