Η θάλασσα και ο γέρος: Ένα ταξίδι στον υδάτινο κόσμο μέσα από τα ανθρώπινα μάτια

«Μα εσύ είσαι τόσο ατάραχη θάλασσά μου»…Η αλήθεια είναι πως δεν θα μπορούσε να υπάρχει στίχος σαν κι αυτόν από το τραγούδι της Μαρίνας Σάττι που να περιγράφει καλύτερα αυτό που ζήσαμε μία από τις τελευταίες νύχτες του φετινού καλοκαιριού στο θέατρο Πέτρας. Έναν επί σκηνής διάλογο του ανθρώπου με τη θάλασσα, που άλλοτε είναι “ατάραχη” και άλλοτε μας παρασέρνει με τα αφρισμένα κύματά της στον μαγικό κόσμο που ξεδιπλώνεται σαν βαλθεί κανείς να ανακαλύψει το απύθμενο του βυθού της. Έναν κόσμο που συχνά εμείς οι άνθρωποι τείνουμε να λησμονούμε, θεωρώντας αδιαμφισβήτητη την κυριαρχία μας πάνω σε κάθε έμβιο ή άβιο ον, όπως εξάλλου τονίζει και ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ.

Στην παράσταση «Η Θάλασσα και ο γέρος» λοιπόν, μέσα από μία παραγωγή υψηλών προδιαγραφών τόσο σε ερμηνευτικό όσο και σκηνοθετικό επίπεδο, παρακολουθήσαμε τη θάλασσα και τα πλάσματά της να ‘ζωντανεύουν’, να συνδιαλέγονται με τον άνθρωπο και τελικά να διεκδικούν την προσοχή και τον σεβασμό του.

Ο Τάσος Νούσιας στον πρωταγωνιστικό ρόλο

Ο θεατής παρακολουθεί την καθημερινότητα των ανθρώπων που συνδέονται στενά με τη θάλασσα μέσα από τα μάτια του ψαρά Σαντιάγκο (Τάσος Νούσιας) και του-λάτρη των θαλάσσιων ταξιδιών- μαθητευόμενού του, Μανολίνο (Βασίλης Μηλιώνης). Καθώς το καράβι του Σαντιάγκο ανοίγεται στα κύματα, συνειδητοποιεί κανείς ότι δεν πρόκειται για ένα απλό θαλάσσιο ταξίδι που στοχεύει στην καλή ψαριά, αλλά σε κάτι πολύ βαθύτερο: σε μία ολόκληρη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον άνθρωπο και τη θάλασσα και στη διαπίστωση της κοινής τους μοίρας, που άλλοτε λειτουργεί ενωτικά μεταξύ τους και άλλοτε συγκρουσιακά.

Η θάλασσα προσωποποιείται, μέσα από τη φιγούρα της Φαίδρας Σούτου και τη φωνή της Evelyn Assouad, τολμά να κοιτάξει κατάματα τον άνθρωπο και να του απευθυνθεί, με τον τελευταίο να μαγεύεται από το μεγαλείο της. Τι θα συμβεί όμως όταν ο άνθρωπος θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στον σεβασμό αυτού του μεγαλείου και στην ίδια την επιβίωσή του;

Βασίλης Μηλιώνης και Τάσος Νούσιας στον ρόλο του Μανολίνο και του Σαντιάγκο αντίστοιχα

Όταν ένα τεράστιο ψάρι θα πιαστεί στα δίχτυα του Σαντιάγκο, εκείνος θα κατακλυστεί από αυτές τις σκέψεις. Κι αν όμως η θανάτωση ενός θαλάσσιου όντος σημαίνει την εξασφάλιση της ζωής χιλιάδων άλλων ανθρώπινων; Από αυτά τα ηθικά διλήμματα θα βασανίζεται διαρκώς κάθε άνθρωπος που έρχεται στη θέση του ‘γέρου’ Σαντιάγκο και που καλείται να κρατήσει στα χέρια του το τιμόνι ενός καραβιού. Μέχρι που η έλευση των κατά πολύ μεγαλύτερων και επιβλητικότερων πλοίων θα καταστήσει ξανά τη θάλασσα απρόσωπη και τα πλάσματά της έρμαια του ανθρώπινου συμφέροντος…

Η Φαίδρα Σούτου και ο Τάσος Νούσιας στον ρόλο της θάλασσας και του ψαρά αντίστοιχα

Μετά την επιτυχημένη τους συνεργασία στη «Μάγισσα», Τάσος Νούσιας και Βασίλης Μηλιώνης μοιράστηκαν τη σκηνή και δημιούργησαν το ιδανικό δίδυμο για την απόδοση της ιστορίας του Χέμινγουεϊ. Ο πρώτος με τη ματιά του έμπειρου ηθοποιού, που έχει αποδείξει ότι μπορεί να οικειοποιηθεί όποιο ρόλο κι αν κληθεί να ενσαρκώσει και ο δεύτερος με το βλέμμα του ανερχόμενου -και πολλά υποσχόμενου – ταλέντου, που διακρίνεται όχι μόνο σε ερμηνευτικό, αλλά και σε κινησιολογικό επίπεδο, με εξαιρετική ευλυγισία και πλαστικότητα.

Τάσος Νούσιας ως Σαντιάγκο

Βασίλης Μηλιώνης ως Μανολίνο

Όσον αφορά τη Φαίδρα Σούτου στον ρόλο της θάλασσας, το πιο εύστοχο που θα μπορούσε κανείς να πει είναι ότι η ερμηνεία της αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο πως το σώμα ξέρει να ‘μιλά’ καλύτερα από τα λόγια. Θαυμάσαμε τις αέρινες, βελούδινες κινήσεις της, που μαρτυρούσαν από το πρώτο κιόλας λεπτό τη χορευτική της ιδιότητα.

Η Φαίδρα Σούτου ως “Θάλασσα”

Τα εντυπωσιακά εφέ, που έδιναν την αίσθηση ότι ένα βήμα να έκανες, θα βουτούσες τα ακροδάχτυλά σου στο κύμα και θα έβλεπες τα θαλάσσια πλάσματα σε απόσταση αναπνοής, η αφήγηση των ηρώων, που μοιράζονταν τις σκέψεις τους με τον θεατή, σε συνδυασμό με τη διαρκή αλληλεπίδραση – λεκτική και σωματική – ανάμεσά τους, αλλά και τα καλοδουλεμένα σκηνικά, καθοριστικής σημασίας για τη ροή της αφήγησης, αποτελούν μερικά ακόμα σημεία που ξεχωρίσαμε στην παράσταση της Μαρλέν Καμίνσκι.

Τάσος Νούσιας και Βασίλης Μηλιώνης

Μετά από ένα τέτοιο θέαμα μόνο θετικές θα μπορούσαν να είναι οι εντυπώσεις μας. Μέσα στη μιάμιση ώρα που πέρασε στο πέτρινο κάθισμά μας, ταξιδέψαμε στον ονειρικό κόσμο του βυθού και την ίδια στιγμή ήρθαμε να αναρωτηθούμε για τη δική μας σχέση με τη φύση και το περιβάλλον. Τι θα κάναμε άραγε εμείς αν ήμασταν ο ψαράς Σαντιάγκο; Πώς θα αντιμετωπίζαμε κάθε πλάσμα που ζει και αναπνέει στον ίδιο κόσμο με εμάς;

Βασίλης Μηλιώνης και Τάσος Νούσιας

Το σίγουρο είναι πάντως ότι οι πρωταγωνιστές μας μοιράστηκαν τη δική τους οπτική και μας είπαν την ιστορία τους με τον καλύτερο τρόπο.