ΚΥΡΙΑΚΗ
16
ΙΟΥΝΙΟΥ
Το 2024 μέχρι τώρα έχει αποδειχθεί ένα έτος που η καλή μουσική ανθίζει και η μαγεία των ολοκληρωμένων άλμπουμ επιστρέφει. Χωρίς να αποτελέσει εξαίρεση στον κανόνα και μετά από μια ακόμα επιτυχημένη σεζόν βραβείων, η Billie Eilish επέστρεψε με το τρίτο άλμπουμ σε συνεργασία πάντα με το μουσικό της ταίρι, τον αδελφό της, Finneas.
View this post on Instagram
Για την Billie Eilish είχα μια αρκετά διφορούμενη άποψη. Απολάμβανα τη μουσική της, απλώς τελευταία μου είχε αφήσει την εντύπωση ότι ανακυκλώνει τα ίδια και τα ίδια. Αρκετά deep στίχοι, που όμως χάνονταν μέσα στον πολύ γνώριμο και πανομοιότυπο με τον προηγούμενο κάθε φορά ήχο της Billie. Ένας στίχος από το The Future του 2021, τραγουδούσε πως είναι ερωτευμένη με το μέλλον της και πως ανυπομονεί να το γνωρίσει. Ε, λοιπόν, εν τέλει, κάποια διαίσθηση θα είχε. Γιατί όντως το μέλλον της 20χρονης Billie, το νέο της μουσικό βήμα, όπως αποδείχθηκε είναι όντως ερωτεύσιμο.
Το Hit me Hard and Soft, ήρθε να ανατρέψει τα παραπάνω δεδομένα και η 23χρονη τραγουδίστρια απέδειξε πως έχει κι άλλες πτυχές, τόσο του εαυτού, όσο και της φωνής της, να μάς αποκαλύψει.
Ακούγοντάς το, χωρίς ακόμη να δώσεις μεγάλη έμφαση σε στίχους και κους κους πίσω από εκείνους, καταλαβαίνεις αμέσως πως πρόκειται για μια καινούρια εποχή για την ίδια. Ελαφρώς πιο φωτεινή και χρωματιστή. Ενώ δεν μας είχε συνηθίσει σε τέτοια στιχουργικά μονοπάτια, σε αυτό το άλμπουμ αναφέρει πολύ συχνά θέματα όπως η αγάπη, ο έρωτας, ο χωρισμός και πώς αυτά την έχουν καθορίσει.
View this post on Instagram
Για να είμαι ειλικρινής το πρώτο το πράγμα που σκέφτηκα όταν άκουσα πρώτη φορά ολόκληρη την καινούρια της δισκογραφική δουλειά, ήταν όπως τόσο καιρό έπλεκε το κουκούλι της και τώρα απρόσμενα έσπασε τα δεσμά του και πέταξε μακριά, αποκαλύπτοντας τα πραγματικά της φτερά. Χωρίς αυτό να αναιρεί την αξία της προηγούμενης δισκογραφία της.
Βάλτε το άλμπουμ μουσική υπόκρουση να φτιάξουμε ατμόσφαιρα κι ας «βουτήξουμε» μαζί στο καινούριο και μπλε μικροσύμπαν της Billie Eilish, στα κομμάτια που ξεχωρίσαμε περισσότερο… αλλά και το respectful τσαγάκι πίσω από αυτό!
Από την εξομολόγηση για τις ανασφάλειες της…To Skinny, το πρώτο τραγούδι που συναντάμε, αντικατοπτρίζει τις ανασφάλειές της. Μιλάει σε όλους όσους συνέδεσαν την ψυχική της υγεία με τα κιλά της, όσα σχόλια δηλαδή την ήθελαν πιο χαρούμενη από όσο πριν λόγω της απώλειας κιλών. Η Billie ξεκαθαρίζει πως ο παλιός της εαυτός ταυτίζεται με τον τωρινό κι αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει κανείς. Έρχεται πίσω από το idontwannabeyouanymore, το All The Good Girls Go To Hell και το Overheated, στα οποία η τραγουδίστρια έχει εκφράσει στο παρελθόν το άγχος και την πίεση, που ασκείται τόσο σε εκείνη όσο και σε όσους από τους φαν της μπορούν να ταυτιστούν, ώστε να χωρέσει η εικόνα της στα ιδανικά πρότυπα της εποχής.
… στο Studio Ghibli και την παρομοίωση μιας γυναικείας φαντασίωσης με γεύμαΑμέσως μετά, τα δύο κομμάτια με τις περισσότερες ακροάσεις σε Spotify με διαφορά. Το Lunch και το Chihiro. Στο Lunch, το οποίο είχε παρουσιάσει κάποιους μήνες πριν στη σκηνή του Coachella, η Billie ανοίγεται πρώτη φορά ξεκάθαρα όσον αφορά την σεξουαλικότητά της, αγκαλιάζοντας πια ανοιχτά την queer πλευρά της και αποκαλύπτοντας την spicy θα λέγαμε πλευρά της. Το Chihiro, το οποίο πήρε το όνομά του από την ηρωίδα του Spirited Away του Ghibli, είναι αυτό το τραγούδι που σε βάζει σταδιακά στα νερά της καινούριας εποχής. Ανιχνεύεις το κλασικό Eilish effect, με ήχο που αποκλίνει από τα τετριμμένα και υψηλές φωνητικές στροφές, στις οποίες δεν μας είχε συνηθίσει. Η τραγουδίστρια είχε εκφράσει από το 2019 την αγάπη της για τις ταινίες του Miyazaki υπογραμμίζοντας πως αποτελούν βασική πηγή έμπνευσης για εκείνη.
Στο Birds of a Feather η αλλαγή είναι πλέον εμφανέστατη. Ανάλαφρο τραγούδι, up beat ρυθμός με λίγο synth να αχνοφαίνεται και μια ωδή στην αγάπη που κρατάει για πάντα. Όσοι δεν έχετε ακούσει το άλμπουμ, καταλαβαίνω ότι πιστεύετε ότι γράφω από κάποιο σφάλμα του Matrix.
Το The Greatest, θα το περιέγραφα ως την ακριβή στιγμή που η Billie ξετρυπώνει από το κουκούλι που ανέφερα προηγουμένως. Στην αρχή έχεις την ψευδαίσθηση ότι ανήκει στα okay τραγούδια του HMSH. Το συναίσθημα και οι μελωδικές κραυγές, όμως από το δεύτερο ρεφρέν και έπειτα, κάνουν την ψευδαίσθηση αυτή χίλια κομμάτια και απλά νιώθεις πως τα αυτιά σου μπήκαν σε άλλη διάσταση. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως και να βρισκόμαστε τελικά σε glitch του Matrix. Αυτό, τουλάχιστον θα εξηγούσε πολλά.
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι καλλιτέχνες θεωρούν τα τραγούδια παιδιά τους. Ας πούμε, λοιπόν, έστω ότι ίσχυε η συνθήκη αυτή, το L’Amour De Ma Vie θα ήταν το ιδιοφυές παιδί. Για λόγους που ποικίλουν. Στα ελληνικά ο τίτλο μεταφράζεται «Ο έρωτας της ζωής μου», ωστόσο εν αντιθέσει στους στίχους αποτυπώνεται η εικόνα ενός συντρόφου μετρίου, ο οποίος την αγάπησε πολύ περισσότερο από ό,τι εκείνη. Κι ενώ σε όλο το τραγούδι είμαστε σε χαλαρό mood, μετά τη μέση, σαν να σκάει πινιάτα, αλλά αντί για γλυκές λιχουδιές περιέχει το πιο χορευτικό και ηλεκτρονικό κομμάτι που έχουμε ακούσει από την συγκεκριμένη καλλιτέχνη. Πολλοί (μαζί κι εμείς) παρομοιάζουν το τραγούδι με το χρονικό της σχέσης, το χαρούμενο τέλος του οποίου, υποδηλώνει την χαρά της που έλαβε τέλος η συγκεκριμένη σχέση.
Billie Eilish, Photo: William Drumm
Ξεκινώντας δυναμικά υπό τον ήχο του synthesizer και εκμεταλλευόμενη τα εφέ του autotune, στο Bittersuit αισθάνεται σαν να έχει αποστασιοποιηθεί από τις δικές της επιθυμίες και συναισθήματα, ενώ εξιδανικεύει μια σχέση στα όνειρά της. Η εσωτερική σύγκρουση κυριαρχεί στο τραγούδι, καθώς γνωρίζει πολύ καλά ότι πρέπει να προστατεύσει τον εαυτό της, ενώ παράλληλα πασχίζει για μια υγιή σχέση.
Το τέλος ομολογώ πως δεν το είδα να έρχεται. Το intro, μια γλυκιά μελωδία που αν ήταν πόκεμον θα ήταν η εξέλιξη αυτής του ocean eyes, σε προϊδεάζει για κάτι smooth. Ωστόσο το Μπλε πολύ γρήγορα βαθαίνει, κι εσύ σκέφτεσαι πως η Billie το εννοούσε κυριολεκτικά το Blue (στα αγγλικά θλιμμένος) κι έτσι όπως ακριβώς στο εξώφυλλο του δίσκου, βυθίζεσαι μαζί της όλο και πιο βαθιά, ώσπου στο φινάλε όλα είναι πιο σκούρα και θολά.
