Ο Αλέξανδρος Κοέν σκηνοθετεί το συναρπαστικό έργο της Μπεθ Χένλεϋ «Εγκλήματα καρδιάς» (Βραβεία Πούλιτζερ και Κριτικών Νέας Υόρκης) με μια ομάδα νέων, εκλεκτών ηθοποιών στη Θεατρική Σκηνή του Faust.
Τοποθετημένο σε μια κωμόπολη του Μισσισσιππή το έργο παρακολουθεί τη ζωή τριών –όχι και τόσο συνηθισμένων– αδελφών. Τρία δυναμικά κορίτσια με διαφορετικές προσωπικότητες.
Η Λέννυ, η μεγαλύτερη, ανύπαντρη και στερημένη από τις απολαύσεις της ζωής αποτελεί το στήριγμα της οικογένειας θυσιάζοντας την ίδια της τη ζωή. Η μεσαία, η Μεγκ, αγωνίζεται να επιβιώσει ως τραγουδίστρια και ηθοποιός στο Χόλλυγουντ προσποιούμενη πως απολαμβάνει μια επιτυχημένη καριέρα. Καταλύτης στην πορεία της ο πρώην σύντροφός της, ο Πόρτερ, που σε μια κρίσιμη στιγμή τον εγκατέλειψε και τώρα τον ξανασυναντά. Η μικρότερη, η Μπέημπ, μόλις αποφυλακίστηκε ύστερα από την απόπειρα δολοφονίας που διέπραξε εναντίον του γερουσιαστή συζύγου της. Στη διαδικασία της αθώωσής της βοηθάει τώρα ένας νεαρός δικηγόρος – με όχι και τόσο αγνά κίνητρα.
Οι τρεις αδελφές επανασυνδέονται στο πατρικό τους με αφορμή την επιδείνωση της υγείας του παππού τους. Ύστερα από χρόνια απουσίας τώρα μέσα από συγκρούσεις, εντάσεις αλλά και κωμικές καταστάσεις τα κορίτσια βιώνουν τη σαθρότητα των οικογενειακών σχέσεων. Ξεθάβουν το παρελθόν, κατηγορούν η μία την άλλη, ανακαλούν τις οικογενειακές τους μνήμες, και τελικά προσπαθούν να κατανοήσουν την αυτοκτονία της μητέρας τους. Εμπόδιο σε αυτή τη διαδικασία οι παλαιότεροι αλλά και οι νεότεροι εραστές τους. Θα καταφέρουν να συνεχίσουν ενωμένες; Θα καταφέρουν έστω για μια στιγμή να είναι κι οι τρεις ευτυχισμένες;
Το θερμόαιμο, αιρετικό –σχεδόν παράλογο– κείμενο της Μπεθ Χένλεϋ, γεμάτο ανθρωπιά και χιούμορ, παρακολουθεί τη ζωή τριών νεαρών αδερφών, που αποκλίνουν, αμφιταλαντεύονται και τελικά με πολλή ορμή επανασυνδέονται. Η συγγραφέας, γεμάτη κατανόηση για την ανθρώπινη φύση, παραθέτει τα πάθη αυτών των τριών κοριτσιών με γενναιοδωρία, και μας προσκαλεί να πιστέψουμε εκ νέου στην οικογενειακή αγάπη. Μέσα από τη γραφή της η Χένλεϋ μας δείχνει πως όσο δύσκολη κι αν είναι καμιά φορά η ζωή, όσο πόνο κι αν διαθέτει, εντούτοις είναι γεμάτη αισιοδοξία, χιούμορ και παραλογισμό· είναι γεμάτη από μικρές στιγμές ευτυχίας.
