Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού
Η Πειραματική Σκηνή – 1, μέρος του Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών, έρχεται με μια ποικιλία παραστάσεων από τις 22 Μαΐου ως τις 2 Ιουνίου 2019.
H Πειραματική Σκηνή -1, στο Ρεξ πιστή στο ανοιξιάτικο ραντεβού της με νέες ομάδες και καλλιτέχνες της πόλης, διευρύνει και συμπληρώνει τον θεματικό άξονα του ρεπερτορίου της , εστιάζοντας στην πόλη της Αθήνας και τις αλλαγές που συντελούνται, με την ελπίδα να συμβάλλει στην αναζήτηση του σύγχρονου ρόλου της.
Το περιβάλλον της Αθήνας, η ιστορία και η κοινωνική της δομή, δεν είναι σημεία στατικά σαν σκηνικό ηθογραφίας, αλλά μεταβάλλονται καθημερινά, και νοηματοδοτούν εκ νέου τις ανθρώπινες σχέσεις. Η λογοτεχνία, η ποίηση και το θέατρο αναδημιουργούν φαντασιακά την Αθήνα, την πόλη που ζούμε, αλλά η φαντασιακή καλλιτεχνική αναδημιουργία δεν είναι άμοιρη της πραγματικής ζωής: αντλεί τα θέματα της από τις συγκρούσεις του παρόντος, ανατρέχει σε ένα εξωραϊσμένο παρελθόν, και προσβλέπει – όχι πάντα – σε ένα ελπιδοφόρο και πιο φιλικό αύριο.
Οι καλλιτέχνες που προσκλήθηκαν να συμμετάσχουν στο Φεστιβάλ της Πειραματικής Σκηνής Ηλίας Αδάμ,ValSia (Βαλέρια Δημητριάδου & Αθανασία Κουρκάκη), Ομάδα «Θέρος» (Ηλέκτρα Ελληνικιώτη), Δημήτρης Μπαμπίλης, Γιάννης Παναγόπουλος και Παντελής Φλατσούσης, αναρωτιούνται: Είναι η Αθήνα η πόλη που αγαπάμε ή μια πόλη που φοβόμαστε; Η πόλη που αποδέχεται ή που αποστρέφεται το «διαφορετικό»; Η πόλη που ευνοεί με ίσες ευκαιρίες ή μια πόλη οχυρωμένων θυλάκων; Άραγε μπορούμε να ελπίζουμε στη φιλική εξέλιξη της φυσιογνωμίας της;
Αναλυτικά οι παραστάσεις του Φεστιβάλ
Φωτπγραφία: Σπύρος Χατζηαγγελάκης
Οι ValSia, ως μορφές παρελθοντικές, ως άυλες φιγούρες της Άγριας Δύσης έρχονται στο σήμερα και παρουσιάζουν «Το μικρό σπίτι στην Αθήνα». Ένας διάλογος μουσικής και εικόνας. Μουσικές συνθέσεις και διασκευές με θέμα τον έρωτα και τη φιλοδοξία συνδιαλέγονται συναυλιακά με το ερώτημα: «Ζωή στην επαρχία με τον απόλυτο έρωτα ή μοναχική αλλά επιτυχημένη ζωή στην Αθήνα;» Τι ονειρεύεται ο νέος και τι αναπολεί ο ηλικιωμένος; Τι αφηγείται το ποίημα που διαβάζει ένα παιδί; Πού και πώς θα βρούμε το μικρό σπίτι στην Αθήνα; Με μέσο, λοιπόν, τη μουσική, την ποίηση και την εικόνα, φέρνουν στην επιφάνεια το εφήμερο και το περαστικό της πόλης, αναζητώντας την πραγματική επικοινωνία και την ουσιαστική εκτίμηση του παρόντος.
22 Μαΐου στις 22:00
Ταυτότητα της παράστασηςΦωνή: Αθανασία Κουρκάκη / Πιάνο-φωνή: Βαλέρια Δημητριάδου / Ντραμς: George Smak / Εικαστική επιμέλεια: Δήμος Κλιμενώφ / Σχεδιασμός μακιγιάζ: Olga Faleichyk / Βίντεο: Μαρία Ελισάβετ Κοτίνη
Μπλε υγρό ή Ο ουρανός δε φαίνεται καλά από τη Σόλωνος – στην Πειραματική Σκηνή
Φωτογραφία: Ελίνα Γιουνανλή
“Η Αθήνα δεν απαιτεί, η Αθήνα δεν εκβιάζει καμία χαρά, η Αθήνα σού προσφέρει χίλιους δυο λόγους, ψεύτικους ή αληθινούς, για την κακή σου διάθεση: το σπασμένο φανάρι στην Ακαδημίας, τα πρεζόνια με τα αίματα στα χέρια στην Κάνιγγος, το 608 που μεταφέρει από Γαλάτσι Ζωγράφου επιβάτες-σαρδέλες με την αντίστοιχη μυρωδιά. Εδώ που τα λέμε, στην Αθήνα μπορείς να είσαι δικαιολογημένα μελαγχολικός και απροσδόκητα χαρούμενος· σε καταπίνει σιγά σιγά με την παρακμή της, κι αν καταφέρνεις και βγαίνεις στην επιφάνεια,είσαι ο σπάνιος αισιόδοξος”.
Ιστορίες ανθρώπων. Μικρά ήσυχα όνειρα. Και γύρω τους η Αθήνα. Μία Αθήνα που τους παγιδεύει στο φως της. Σε αυτό το φως που λούζει όσα περνούν. Και η ζωή προχωράει, κι αυτό δεν είναι παρηγοριά αλλά αλήθεια καλυμμένη με κλισέ. Κάνει κύκλους, μετά χάνεται και δημιουργείται πάλι, κάνει ξανά κύκλους, μετά χάνεται και δημιουργείται πάλι.
(βασισμένο στη συλλογή διηγημάτων Μπλε υγρό της Βίβιαν Στεργίου)
Πέμπτη 23 Μαΐου στις 18:30 / Παρασκευή 24 Μαΐου στις 21:00 / Σάββατο 25 Μαΐου στις 18:30 / Κυριακή 26 Μαΐου στις 21:00
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Παναγόπουλος / Σκηνικά: Δήμος Κλιμενώφ / Κοστούμια: Φίλιππος Μίσσας / Φωτισμοί: Εβίνα Βασιλακοπούλου / Videoart : Χρήστος Συμεωνίδης/ Επιμέλεια κίνησης: Γιάννης Μίχος. Μουσικός επί σκηνής: Jef Maarawi / Ψηφιακή επεξεργασία: Χρήστος Συμεωνίδης. Ερμηνεύουν:Μικές Γλύκας, Δήμος Κλιμενώφ, Άρτεμις Μάνου, Χρήστος Σταθούσης, Νατάσα Σφενδυλάκη, Άλκηστις Χριστοπούλου, Βλάσσης Χρυσικόπουλος
Φωτογραφία: Αλέξανδρος Κωνσταντινίδης
Η πόλη είναι ρευστή. Η πόλη κινείται. Ίσως αυτό να δικαιολογεί και την άλλη εκδοχή του ονόματος της πόλης: «Αθήναι». Η Αθήνα δεν είναι η Αθήνα. Είναι οι Αθήνες. Αυτή της τουριστικοποίησης και αυτή των κατοίκων της. Η Αθήνα έδαφος των εκτοπισμένων της, και η Αθήνα του εξευγενισμού. Η Αθήνα δάσος των πιθανοτήτων, των αναπάντεχων συναντήσεων, η Αθήνα των επισκεπτών της, λιγότερο ή περισσότερο προσωρινών, η Αθήνα μητρόπολη μιας διαρκούς εξερεύνησης της ταυτότητάς μας.
Ένα μικτό σύνολο, ηθοποιών και ειδικών της πόλης (κάτοικοι, επισκέπτες, μελετητές), αφηγούνται επί σκηνής τις διαδικασίες μετασχηματισμού του αστικού τοπίου, την πολλαπλότητα των διεργασιών που διαμορφώνουν αυτήν την κατασκευή με το περίφημο όνομα: Αθήνα. Σκοπός της παράστασης είναι να εμφανίσει τους μηχανισμούς τη γενεαλογία και τις επενέργειες αυτής της κατασκευής. Να τους τεκμηριώσει και να τους αναδείξει. Να μας συμφιλιώσει εν τέλει, με την παραδοχή ότι «η πόλη δεν μας ανήκει».
Πέμπτη 23 Μαΐου στις 21:00 / Παρασκευή 24 Μαΐου στις 18:30 / Σάββατο 25 Μαΐου στις 21:00 / Κυριακή 26 Μαΐου στις 18:30
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπαμπίλης / Σκηνικά – κοστούμια: Δάφνη Αηδόνη /Έρευνα:Μαρία Άννα Γιαννούλου, Βασίλης Λεμονής, Φαίη Τσιλιβή /Φωτισμοί: Ελένη Χούμου/ Βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργία Κανελλοπούλου. Ερμηνεύουν: Γιώργος Κριθάρας, Δήμητρα Λούπη, Βάλια Παπαχρήστου, Αντώνης Τσίλλερ, Adrian Frieling
ΑΘΗΝΑ 4 EVER – Παλαιά αποθήκη χάρτου, Χρυσοσπηλιωτίσσης 3
φωτογραφία: Γιάννης GizmoΜπερερής
Πώς σχετιζόμαστε με την πόλη που ζούμε; Ποιες είναι οι επιθυμίες, οι απογοητεύσεις, οι ματαιώσεις, οι ελπίδες των κατοίκων της πρωτεύουσας της χώρας; Τι τους αρέσει και τι όχι στην καθημερινότητά τους, τι τους χωρίζει και τι τους ενώνει; Ποιες αλλαγές βιώνουν και με ποιον τρόπο; Και πως πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα; Τι ακριβώς χρειάζεται για να βελτιωθεί η καθημερινότητα στην Αθήνα, σύμφωνα με την γνώμη των κατοίκων της;
Επί σκηνής, ένας performer δίνει μια διάλεξη επιχειρώντας να ανιχνεύσει τον τρόπο με τον οποίο οι Αθηναίες και οι Αθηναίοι βιώνουν την πόλη τους αλλά και τους φόβους, τις επιθυμίες, τις ελπίδες, τις ματαιώσεις και τα όνειρά τους. Υλικό του οι προσωπικές του εμπειρίες, οι βιντεοσκοπημένες συνεντεύξεις κατοίκων από διαφορετικές γειτονιές της Αθήνας, αλλά και το ίδιο το κοινό. Σκοπός αυτής της ιδιόμορφης επί σκηνής δημοσκόπησης, λίγες ημέρες μετά τις δημοτικές εκλογές, είναι να φέρει στο φως τον τρόπο που οι κάτοικοι της Αθήνας βλέπουν την ζωή τους σ’ αυτήν αλλά και να προβληματίσει σχετικά με την εικόνα που αυτοί διαμορφώνουν για την πόλη και τις σχέσεις που συγκροτούνται εντός της.
Οι κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές της τελευταίας δεκαετίας δεν έχουν αφήσει την ζωή στην Αθήνα ανεπηρέαστη. Γίνεται όλο και περισσότερο ξεκάθαρο ότι οι κάτοικοι της πρωτεύουσας τα τελευταία χρόνια γίνονται αυτόπτες μάρτυρες αναδιαμορφώσεων στην πόλη, τόσο στον δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό χώρο. Πώς βιώνουν αυτή την κατάσταση; Πώς συντίθεται η κοινωνική γεωγραφία της Αθήνας σήμερα; Ποιες να είναι, άραγε, οι αλλαγές που έρχονται;
Από 29 Μαϊου έως 2 Ιουνίου στις 21:00
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Παντελής Φλατσούσης / Δραματουργία: Ευθύμης Θέου, Παναγιώτα Κωνσταντινάκου, Παντελής Φλατσούσης / Σκηνικός Χώρος – Επιμέλεια κοστουμιών: Ελένη Στρούλια / Επιμέλεια Video, φωτογραφία: Γιάννης GizmoΜπερερής. Ερμηνεύει: Ευθύμης Θέου
Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ – Athens του Έντουαρ Λουί – Στην Πειραματική Σκηνή
Φωτογραφίες: Βασίλειος Παπαγεωργίου
Ξεφωνημένη, αδερφή, πούστης, ανώμαλος, ντιγκιντάνγκας, κουνιστός, λούγκρα, λουλού, ή ο ομοφυλόφιλος, ο γκέι: Αυτός είναι ο Εντύ. Ο Εντύ μεγαλώνει σε έναν κόσμο, ο οποίος του επιτίθεται ευθέως μέσω της κουλτούρας της τοξικής αρρενωπότητας, της βίας και της οργής της εργατικής τάξης. Οι άνθρωποι, περισσότερο θύματα παρά θύτες αυτής της ιδεολογίας, παρατάνε το σχολείο, ψηφίζουν το Εθνικό Μέτωπο, βρίζουν τους αράπηδες, τις γυναίκες και τις αδερφές, καταναλώνουν ασταμάτητα αλκοόλ και τηλεόραση. Ο Εντύ προσπαθεί να προσαρμοστεί, αλλά κάθε φορά αποτυγχάνει. Η μόνη λύση είναι η φυγή∙ ο Εντύ πρέπει να φύγει.
Άλλοτε χρησιμοποιώντας ως αφηγηματικό τρόπο την ωμή και ντοκιμαντερίστικη απεικόνιση της βάρβαρης κουλτούρας του χωριού και άλλοτε καταφεύγοντας στη σουρεαλιστική παραδοξότητα, η παράσταση Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ vol. Athens επιχειρεί να χτίσει γέφυρες επικοινωνίας ανάμεσα στο προσωπικό και στο πολιτικό. Είναι ο σκληρός συντηρητισμός της επαρχίας των 90’s κάτι ξένο για την Αθήνα του 2019; Ανήκουν αυτά τα αφηγήματα σε ένα κακό παρελθόν για την εξευρωπαϊσμένη Αθήνα; Θα μπορούσε, τελικά, η Αθήνα να είναι φιλόξενη για άτομα όπως ο Εντύ;
Πέμπτη 30 Μαΐου στις 19:00 / Παρασκευή 31 Μαΐου στις 21:00 /Σάββατο 1 Ιουνίου στις 19:00 / Κυριακή 2 Ιουνίου στις 21:00
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Μιχάλης Αρβανίτης / Σκηνοθεσία: Ηλίας Αδάμ / Kίνηση: Αουλόνα Λούπα/ Σχεδιασμός φωτισμών: Μαρριέτα Παυλάκη/ Βίντεο: Μαίρη Θηβαίου, Αλέξανδρος Στίγκας / Βοήθεια στη δραματουργία: Χριστίνα Μαυρομμάτη, Εύα Πλιάκου / Βοηθός σκηνοθέτη: Βίνα Σέργη /Σκηνικά: Ηλέκτρα Σταμπούλου. Ερμηνεύουν: Τζέο Πακίτσας, Σοφία Πριόβολου
«Καλλιόπη: ο δρόμος των τεράτων» – Στην Πειραματική Σκηνή
Υπάρχει ένας δρόμος στην Αθήνα που όταν πέφτεις για ύπνο, σε ονειρεύεται. Μόλις αποκοιμηθείς, σε βλέπει να αποβιβάζεσαι στον πρώτο σταθμό του τρένου. Ή στον δεύτερο- εξαρτάται από πού θες να τον πιάσεις. Έπειτα προσπερνάς τα καταστήματα και τις επιχειρήσεις του χωρίς να αντιληφθείς ότι κρύβουν μέσα βωμούς και τόπους προσευχής. (Ο δρόμος χαμογελάει κι εσύ αλλάζεις πλευρό.) Διασταυρώνεσαι με άγνωστους περαστικούς και συνειδητοποιείς ξαφνιασμένος ότι ξέρεις το όνομά τους, την καταγωγή τους, τη μέρα που πέθαναν και το ύψος αυτού που αγάπησαν παράφορα. Θεραπευτές, μασίστες, ανήλικοι θαυματοποιοί, ξανθοί δρομείς, έμποροι σπάνιων ζώων, τροφών και πρώτων υλών, κυνηγημένοι κλειδαράδες, παιχνιδέμποροι, ρολογάδες, ξενοδοχοϋπάλληλοι, αντρογυναίκες, λεκανατζούδες,πουτάνες, παπάδες, παπατζήδες, κλεπταποδόχοι δήμαρχοι, πλανόδιοι υπάλληλοι ηλεκτρονικών ειδών, ταμίες κινηματογράφων χωρίς όνομα και άστεγοι με όνομα, περνάνε από δίπλα σου. Δυσκολεύεσαι να κατανοήσεις τί σου λένε. Μιλάνε τη γλώσσα σου αλλά δεν είναι η γλώσσα σου. Κάποιοι φαίνεται να προσεύχονται. Αναγνωρίζεις το όνομα «Καλλιόπη» ανάμεσα στα λόγια τους. (Ο δρόμος το επιβεβαιώνει και συ παραμιλάς.) Από το απέναντι πεζοδρόμιο εμφανίζεται η μητέρα σου και περπατάει στο νερό. «Μην ξυπνήσεις προτού περάσεις απ’ τον Κήπο του Λαού, έχεις αύριο να κοινωνήσεις». Προσπαθείς να της μιλήσεις, αλλά οι λέξεις βγαίνουν από το στόμα σου αργά, με δυσκολία. Νιώθεις τις φλέβες στο λαιμό σου να τεντώνονται. Από ένα παρκαρισμένο αμάξι ακούγεται δυνατά ένα τραγούδι που είναι τρία τραγούδια μαζί. Ο κόσμος αραιώνει- όχι αναμεταξύ τους, ο καθένας μόνος του αραιώνει και στη θέση της μάνας σου ένα άγαλμα.
Υπάρχει ένας δρόμος στην Αθήνα που όταν πέφτεις για ύπνο, σε ονειρεύεται. Το πρωί κάνει σα να μην έχει συμβεί τίποτα.
Πέμπτη 30 Μαΐου στις 21:00 / Παρασκευή 31 Μαΐου στις 19:00 / Σάββατο 1 Ιουνίου στις 21:00 / Κυριακή 2 Ιουνίου στις 19:00
Ταυτότητα παράστασης
Σύλληψη ιδέας – Σκηνοθεσία – Φωτισμοί : Ηλέκτρα Ελληνικιώτη (Εταιρία Θεάτρου «Θέρος») / Σύμβουλος δραματουργίας : Αλέξανδρος Μιστριώτης /Μουσική : Γρηγόρης Ελευθερίου/ Σκηνογραφία – Εικαστική Επιμέλεια : Αριστομένης Θεοδωρόπουλος/ Συνεργάτης σκηνοθέτης : Αλέξανδρος Παπαϊωάννου. Ερμηνεύουν: Γιώργος Βουρδαμής, Κάτια Γκουλιώνη, Ιώκο Ιωάννης Κοτίδης, Μαρία Μαμούρη
Οι θεατές θα μπορούν να προμηθευτούν δωρεάν δελτία εισόδου από τα ταμεία του θεάτρου REX, Πανεπιστημίου 48, μόνο για τις παραστάσεις της εκάστοτε μέρας. Θα τηρηθεί αυστηρά σειρά προτεραιότητας.
