Γαλλία λίγο πριν την επανάσταση. Ο Μαρκήσιος καλεί έναν διάσημο Ηθοποιό στην έπαυλή του, με σκοπό να αξιοποιήσει την Υποκριτική του Τέχνη ως μέσον που θα τον οδηγήσει στην Αλήθεια. Ο Ηθοποιός εγκλωβίζεται μέσα σ’ ένα πλέγμα κοινωνικών και θεατρικών συμβάσεων και οδηγείται σε αδιέξοδο. Το είναι και το φαίνεσθαι, η πραγματικότητα και η ψευδαίσθηση εναλλάσσονται με καταιγιστικούς ρυθμούς, καταλήγοντας σε μια «δηλητηριώδη» σχέση: μια αναμέτρηση ζωής και θανάτου. Είναι άραγε το ένστικτο της επιβίωσης ισχυρότερο από το ένστικτο του ηθοποιού; Ο Σιρέρα με συνεχείς ελιγμούς οδηγεί τον θεατή σε διαρκή αποπροσανατολισμό σχετικά με το τι είναι αλήθεια και τι ψέμα.
Ο συγγραφέας παίζει με τις θεατρικές και κοινωνικές συμβάσεις δημιουργώντας ένα έργο που ισορροπεί ανάμεσα στο είναι και το φαίνεσθαι, στη ζωή και τον θάνατο, στην πραγματικότητα και τη φαντασία.
‘Το δηλητήριο” γραμμένο το 1978, μεταφράστηκε σε 12 γλώσσες και έκτοτε παίζεται συνεχώς επί 35 χρόνια σε όλο τον πλανήτη (Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, Βενεζουέλα, Ισπανία, Βέλγιο, Πολωνία, Χιλή, Αργεντινή, Ουρουγουάη, Πορτογαλία κ.α.). Αυτή τη στιγμή παίζεται ξανά στη Μαδρίτη, σε νέα σκηνοθεσία.
