Οι “Ανθρωποφύλακες” είναι η πολιτική μαρτυρία του ίδιου του συγγραφέα, που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή και αναφέρεται στις δοκιμασίες και τα βασανιστήρια που υπέστη ο ίδιος από τη χούντα των συνταγματαρχών.
Το έργο ανεβαίνει σε μορφή μονολόγου, ως μια αναφορά στη μνήμη που συνδέει τα κοινά σημεία του χθες με το σήμερα, μέσα από τη λειτουργία ενός συστήματος εκφοβισμού, ελέγχου και εξαναγκασμού των ατόμων και των μαζών, αλλά και την αντίσταση σ’ ένα τέτοιο σύστημα.
Οι «Ανθρωποφύλακες» εκδόθηκαν για πρώτη στην Στοκχόλμη το 1969. Το βιβλίο μεταφράσθηκε σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες, κυκλοφόρησε σε μεγάλο αριθμό αντιτύπων και απέσπασε εντυπωσιακές κριτικές από τα εγκυρότερα έντυπα της Ευρώπης, ενώ ο διεθνής τύπος αναδημοσίευσε εκτεταμένα αποσπάσματα.
«Αυτό το βιβλίο δεν θα γραφόταν ποτέ, αν οι φιλήσυχοι και αντικειμενικοί άνθρωποι όλης της γης δεν βοηθούσαν, με την αδιαφορία τους και τη σιωπή τους, στην επέκταση και στη συνέχιση των βασανιστηρίων», έγραφε στο υστερόγραφο του βιβλίου ο συγγραφέας.
Για να συμπληρώσει, μεταξύ άλλων, στην τελευταία έκδοση του 2014 (Εκδόσεις των Συναδέλφων): «… Από τότε που γράφτηκε αυτό το βιβλίο έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας. Το γεγονός ότι επανεκδίδεται για πολλοστή φορά, είναι απογοητευτικό. Σημαίνει πως, κανονικά, θα έπρεπε να είχαμε πάει 50 χρόνια μπροστά και το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου να ήταν ακατανόητο, αν τα βασανιστήρια είχαν εξαφανιστεί. Αλλά η εξουσία χρειάζεται πάντα αυτό το εργαλείο. Και όσο οι άνθρωποι θα αφήνονται να εξουσιάζονται, με τον δικό τους τρόπο θα συμβάλλουν στη διαιώνιση των βασανιστηρίων. Η άγνοια και η αδιαφορία είναι συνενοχή…».
