Πέντε σιωπές. Δέκα. Εκατό σιωπές. Χίλιες. Στη φασαρία των δρόμων, στων σπιτιών τις συνευρέσεις, στα φωτισμένα γήπεδα των συναυλιών… αφουγκράζεσαι τον ήχο της σιωπής. Παντού. Εκκωφαντική σιωπή… όπως κι ο φόβος που την γεννάει. Ναι. Φοβάσαι. Φοβάσαι να μιλήσεις αληθινά για σένα. Φοβάσαι να ακούσεις τον άλλον. Φοβάσαι να καταγγείλεις. Φόβος. Απ’ την οικογένεια, απ’ το Σχολείο, απ’ το Κράτος, απ’ τη Θρησκεία, απ’ τα Μέσα Επικοινωνίας, απ’ την Πολιτική, απ’ τις Ιδεολογίες. Φόβος. Η βασική αιτία της σιωπής. Κονταίνει τους ανθρώπους τόσο φόβος, αδειάζει τα βλέμματα, μικραίνει τις κινήσεις, κι αρχίζουν ψιθυρίσματα και λειψές ανάσες κι άρρωστες ζωές. Ναι. Ο φόβος… γέμισε το δωμάτιο… γέμισε τον κόσμο όλο… η ώρα της σιωπής… για πόσο θα αφήσουμε να μας φοβίζει αυτός ο φόβος;
