Κεντρική ηρωίδα είναι η αρχόντισσα Φλαντρώ, χήρα με δυο κόρες από διαφορετικούς γάμους. Παρόλο που το όνομά της σημαίνει «εκείνη που αγαπάει τον άντρα», η Φλαντρώ είναι μια γυναίκα που ζει για χρόνια καταπιεσμένη και στερημένη από έρωτα. Με την εμφάνιση ενός νεαρού άντρα, τα μυστικά και τα απωθημένα της ανέραστης ζωής της σκιάζουν την ψυχή και το σπίτι της. Για να τα ξορκίσει, αποφασίζει να δώσει τον νεαρό άντρα στη μεγάλη της κόρη, ελπίζοντας ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα τον κρατήσει κοντά της και συγχρόνως θα τον απομακρύνει από τη δεύτερη κόρη της, την οποία ζηλεύει και ανταγωνίζεται. Οι ενέργειές της, όμως, θα φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Μπροστά στο αδιέξοδο θα επιλέξει την πιο ακραία και επώδυνη λύση.
Κριτική της παράστασης “Φλαντρώ”
Η «Φλαντρώ», που χαρακτηρίστηκε από τον ίδιο τον συγγραφέα ως «τραγωδία του πόθου», γράφτηκε στα 1925 και ανέβηκε την ίδια χρονιά από τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη σκανδαλίζοντας την κοινή γνώμη της εποχής. Έργο τολμηρό και ρηξικέλευθο, ίσως επηρεασμένο και από τα πρώτα βήματα της ψυχανάλυσης στην Ελλάδα, εμπνέεται από τις σκοτεινές περιοχές του ερωτικού ενστίκτου, που καθορίζει την ανθρώπινη μοίρα. Ο ανεκπλήρωτος ερωτικός πόθος που ξεσπά αψηφά το μέτρο και τη λογική και δεν αφήνει τίποτε όρθιο στο πέρασμά του.
Το έργο έχει ανέβει στο Εθνικό Θέατρο το 1979 σε σκηνοθεσία του Ντίνου Δημόπουλου, με πρωταγωνίστρια την Αλέκα Κατσέλη.
Ταυτότητα παράστασης:
Σκηνοθεσία: Λυδία Κονιόρδου
Σκηνικά: Ελλη Παπαγεωργακοπούλου
Κοστούμια: Αγγέλος Μέντης
Mουσική: Τάκης Φαραζής
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Χορογραφία: Αποστολία Παπαδαμάκη
Επιμέλεια κίνησης: Μαριάννα Καβαλλιεράτου
Φλαντρώ: Λυδία Κονιόρδου
Γαρουφαλιά: Μαρία Διακοπαναγιώτου
Μυρτώ: Ελεάνα Στραβοδήμου
Λευτέρης Ζατούνης: Φαίδων Καστρής
Χρυσώ: Σεβίλλη Παντελίδου
Νότης Σερδάρης: Μιχάλης Σαράντης
