Γιώργος Λεμπέσης: “Είναι μαγικό να μετατρέπω το ρεαλιστικό σε σουρεαλιστικό”

Δεδομένου ότι επαγγελματικά προέρχεστε από τον ευρύτερο χώρο της μουσικής, πώς προέκυψε η συγγραφή;
Η αλήθεια είναι πως προέρχομαι απ’ τον χώρο της διασκέδασης. Συναυλίες, φεστιβάλ, θέατρο και όλα αυτά από το πόστο της παραγωγής. Του συντονισμού δηλαδή και της διεκπεραίωσης. Αυτός ο ρόλος απαιτεί συγκέντρωση, ρεαλισμό και τεράστια αντοχή. Είναι με λίγα λόγια ένας δημιουργικός μεν άλλα “γειωμένος” ρόλος δε. Μέσα από αυτή τη δουλειά, προέκυψε ο μαγικός τρόπος του να μετατρέπω το ρεαλιστικό σε σουρεαλιστικό. Αυτή η ευκαιρία δόθηκε μέσα απ’ το φεστιβάλ Town For Kids, του οποίου αποτέλεσα δημιουργός και διευθυντής παραγωγής. Ήταν η πρώτη φορά που είδα τους δύο κόσμους μαζί. Απ’ την μία διοίκηση, budget, marketing και διαχείριση μάζας κι απ’ την άλλη μαγεία, σουρεαλισμός, φαντασία. Η έκρηξη που δημιουργήθηκε από αυτή την συνεύρεση ήταν και ο λόγος που άρχισα να γράφω παραμύθια. Γεννήθηκε μια νέα ζωή, με γονείς την παραγωγή και την φαντασία.

Έχετε κάποια ιδιαίτερη αγάπη και εξοικείωση με τη θάλασσα και τη διαλέξατε ώστε να είναι ο θεματικός άξονας του κόσμου των βιβλίων “Ψαρόσουπα”;
Δεν έχω καταλήξει ακόμα, αν αγαπώ περισσότερο το βουνό ή τη θάλασσα. Σίγουρα όμως αγαπώ τα ταξίδια, και όταν γραφόταν η Ψαρόσουπα, η θάλασσα ήταν πολύ πιο κοντά μου. Άλλωστε ουκ ολίγες εμπνεύσεις ανά τους αιώνες έχει προκαλέσει αυτό το μοναχικό κι απέραντο μπλε.

Διαβάζοντας κανείς την Ψαρόσουπα, υποθέτει ότι διαλέξατε την Μήλο ως τοποθεσία όπου διαδραματίζονται τα κεντρικά συμβάντα, για κάποιο ειδικό λόγο. Ποιος είναι αυτός;
Ένας απ’ τους λόγους που τοποθέτησα την ιστορία στη Μήλο, είναι για να τη φέρω πιο κοντά μου. Είναι ένα νησί που συνεχώς ακούω μαγικά λόγια από ανθρώπους που έχουν πάει, ενώ εγώ δεν έχω πάει ποτέ. Επιπλέον, εξυπηρετούσε πολύ και την ιστορία, μιας και γεωγραφικά έχει έναν χαριστικό κόλπο (τον οποίο παρατήρησα απ’ το αεροπλάνο) που όντως αν τον κλείσεις με ένα φράγμα, μπορεί κάλλιστα να γίνει μια μεγάλη κατσαρόλα. Επίσης, γεωφυσικά, έχει θερμά υπόγεια ρεύματα σε διάφορα σημεία, που μπορούν να κάνουν τη θάλασσα να βράσει. Τουλάχιστον έτσι φαντάστηκα.

Τα βιβλία “Ψαρόσουπα” περνούν οικολογικά μηνύματα. Θεωρείτε ότι η οικολογική εκπαίδευση στην Ελλάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο;
Η οικολογική εκπαίδευση βρίσκεται σε καλό δρόμο , η οικολογική υποδομή δεν βρίσκεται. Για ακόμα μία φορά, φαίνεται ότι στη χώρα μας, οι μισοί έχουμε τη διάθεση να κάνουμε το καλό και οι άλλοι μισοί αν όχι το κακό, σίγουρα δεν τους ενδιαφέρει. Είναι κρίμα να μην υπάρχει η πλατφόρμα σε μια κοινωνία για να ακουμπάνε πάνω της όλα αυτά που μας κάνουν καλύτερους. Ωστόσο, η σειρά «Ψαρόσουπα» έχει ακόμα πιο πολλά κοινωνικοπολιτικά μηνύματα τα οποία εντοπίζονται σε δεύτερη και τρίτη ανάγνωση.

Η πρώτη “Ψαρόσουπα” έγινε κόμικς, θέατρο, τραγούδι. Πιστεύετε ότι η “επέκταση” μιας παιδικής ιστορίας σε διάφορους χώρους είναι λίγο πολύ απαραίτητη για να βρίσκει αρκετή απήχηση σε ένα σύγχρονο παιδικό κοινό;
Τίποτα δεν είναι απαραίτητο. Έχει να κάνει με την οπτική του κάθε δημιουργού. Εγώ προσωπικά όταν γράφω ένα έργο, το φαντάζομαι σε όλες του τις διαστάσεις. Προτιμώ οι ιστορίες και οι ήρωες να έχουν προοπτική, να έχουν ένα μεγάλο κύκλο ζωής. Η απήχηση ενός έργου έχει να κάνει με πολλά που έχουν να κάνουν με την βιομηχανοποίηση. Η διαχρονικότητα και η εσωτερική απήχηση έχουν για μένα σημασία. Θα μπορούσα να ξοδέψω πολλές χιλιάδες ευρώ για να «κυκλώσω» και να επιβάλω στην αγορά το έργο μου άλλα να μην είχε κανένα νόημα για τα παιδιά και τους γονείς. Αυτό δεν θα το ήθελα και να είστε σίγουροι πως ο χρόνος θα το ξέβραζε. Γι’ αυτό αφήνω αυτή την εξέλιξη στην τύχη. Δημιουργώ σφαιρικά και το αφήνω να σταθεί στα πόδια του. Όσο για το σύγχρονο παιδικό κοινό, σας διαβεβαιώνω πως η κρίση και η εξωτερίκευσή του μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.

Γνωρίζετε πολύ καλά τις τεχνικές του promotion και της παραγωγής και εφαρμόζετε πολύ το do-it-yοurself, όπως πολλοί δημιουργοί και καλλιτέχνες πλέον. Κάτι τέτοιο σας δίνει αίσθημα ελέγχου και ευστοχίας που ίσως δεν θα είχατε αν αυτό το μέρος αναλάμβαναν άλλοι; Μήπως κάποιες στιγμές γίνεται ως ευθύνη “too much”;
Το να οργανώνεις και να σχεδιάζεις μια διαδικασία, σίγουρα σου δίνει το προβάδισμα του ελέγχου και του ελιγμού. Ωστόσο η ομάδα γύρω απ’ το έργο και η τύχη είναι που κάνουν τη διαφορά. Όσο για τον αν αυτή η ευθύνη γίνεται too much, έχει να κάνει με τα όρια του καθενός και με το πόσο αχόρταγοι είναι οι δαίμονές του.

Πώς θα περιγράφατε τη “γεύση” που έχει ως χώρος το Λουκούμι στο “μενού” του αθηναϊκού going out;
Για να είμαι ειλικρινής, όταν ανοίξαμε με τους συνεταίρους μου το Λουκούμι , δεν πίστευα πως μέσα σε λίγους μήνες θα είναι ο νούμερο ένα προορισμός της πόλης. Αν και όλο σχεδιάστηκε με προσοχή και συνείδηση, ειλικρινά μας εξέπληξε η αγάπη του κόσμου. Επιβεβαιώθηκε εμπράκτως πως η ειλικρίνεια και η αλήθεια έχουν πάντα προβάδισμα. Άρα αν ανακατέψεις τις γεύσεις που βγάζει η αλήθεια, η ομορφιά, η έκπληξη και η αμεσότητα μάλλον θα βγει κάτι πικάντικα γλυκό, που θα χει την ιδιότητα να αλλάζει σε κάθε ουρανίσκο. Ένα λουκούμι για τον καθένα ξεχωριστά. (Αλήθεια, φαντάζεστε να υπήρχε ένα φαγητό που θα το γευόταν ο καθένας βάσει του χαρακτήρα του..;)

Από τη μια “Ψαρόσουπα”, από την άλλη “Λουκούμι”, κι απ’ την παράλλη “Θ’ αυγό” (άλλο βιβλίο του )… Ok, τι παίζει με την “μάσα”;
Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό, όμως τώρα που το λέτε σαν να έχετε δίκιο. Μάλιστα αυτή την εβδομάδα βγαίνει ένα νέο βιβλίο μου που λέγεται «Τα ζελεδάκια της ευτυχίας». Λέτε να έχω κατοχικά σύνδρομα; Ευτυχώς έχω γράψει κι άλλα βιβλία που δεν έχουν τίτλους με φαγητό. Ωστόσο κανένα από αυτά δεν έχει γραφτεί με γνώμονα τη γαστρονομία, σας το υπογράφω. Εδώ όμως θα σας αφήσω, γιατί με αυτά και με κείνα, πείνασα λίγο… Σας ευχαριστώ πολύ, να ανταμώνουμε !