Άντρες έτοιμοι για όλα: Στριπτίζ, ψέματα και ροζ μπερδέματα!

Η παράσταση βασίζεται στο έργο των Νεοζηλανδών Stephen Sinclair και Anthony McCarten “Ladies Night” (1987). Πέντε άντρες ενώνουν τις δυνάμεις τους και τα γυμνά τους κορμιά, για να σώσουν το μαγαζί ενός φίλου τους, που απειλείται με πτώχευση. Οι γυναίκες τους παρακολουθούν από κοντά, καθώς αρχικά αγνοούν τί κάνουν οι κολώνες των σπιτιών τους. Παράλληλα, εμφανίζονται κλασικές σχέσεις απιστίας, ερωτικά μπερδέματα, ψέματα, αποκαλύψεις, άβολες καταστάσεις που βγάζουν γέλιο. Και το κλου της βραδιάς, το στριπτίζ των πέντε αντρών. (Ίσως στο κομμάτι του στριπτίζ οι γυναίκες να ήθελαν κάτι παραπάνω, τουλάχιστον από τον Γιάννη Τσιμιτσέλη και το νεαρό Μάνο Ιωάννου).

Αν και το έργο είναι νεοζηλανδέζικο, οι Ρέππας- Παπαθανασίου το έχουν φέρει στα μέτρα τους. Έτσι βλέπουμε μια παράσταση με ένα χιούμορ που μας φέρνει στο μυαλό το κινηματογραφικό Safe Sex και το τηλεοπτικό Δις Εξαμαρτείν (και τα δύο τεράστιες εμπορικές επιτυχίες). Έχει αρκετή βωμολοχία, μπόλικο ερωτικό μπέρδεμα, ενώ βγάζει γέλιο αρκετά αβίαστα. Για μεγάλο μέρος του κοινού, που θέλει να περάσει καλά δύο ώρες και να δει κι ένα σοφτ αντρικό στριπτίζ στο φινάλε, νομίζω ότι η συγκεκριμένη παράσταση είναι μια ικανοποιητική πρόταση.

Από εκεί και πέρα, ως καλλιτεχνικό δημιούργημα έχει αρκετές αδυναμίες. Πολλές σκηνές κόβονται με ταχύτητα κινηματογραφικού ύφους. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό, αλλά επειδή στην συγκεκριμένη παράσταση σαφώς προβληματίζει, γιατί συνδυάζεται με αλλαγές του λειτουργικού μεν, αλλά υψηλού επιπέδου εικαστικά σκηνικού. Επίσης, πολλές καταστάσεις μοιάζουν να κόβονται πολύ γρήγορα.

Το χιούμορ χρησιμοποιεί αρκετές ευκολίες, ενω οι χαρακτήρες είναι μάλλον επιφανειακοί. Στερεότυπα υπάρχουν πολλά (άλλωστε, όπως λέει και ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, η κωμωδία δεν είναι το πιο προοδευτικό είδος). Η ιστορία υστερεί σε πρωτοτυπία, ενώ το ιντριγκαδόρικο θέμα, το στριπτίζ, εμφανίζεται μόνο στο φινάλε. Όλη την άλλη ώρα έχουμε ερωτικά μπερδέματα, παρεξηγήσεις και συγκρούσεις ζευγαριών- συνηθισμένα σε κωμωδίες.

Από τις ερμηνείες ξεχώρισα τον Θανάση Ευθυμιάδη και τον Κώστα Κόκλα, που έδωσαν κάποιο βάθος στους ρόλους τους και έδωσαν και αρκετό συναίσθημα σε κάποια σημεία. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί ήταν αποτελεσματικοί στο να βγάλουν το γέλιο σ’ ένα ελαφρύ κείμενο, αλλά μέχρι εκεί. Η Πηνελόπη Αναστασοπούλου ερμηνεύει την σέξι Ρωσίδα δασκάλα του στριπτίζ με τρόπο που θυμίζει καρικατούρα. Πιο πολύ βάθος έχει ο ρόλος της Ευαγγελίας Μουμούρη, της γυναίκα που το έχει δίπορτο με τον Ευθυμιάδη και τον Τσιμιτσέλη, αλλά τα δραματικά στοιχεία του ρόλου της την κάνει να δείχνει αρκετά σοβαρή για μια τέτοια κωμωδία.

Η παράσταση “Άντρες έτοιμοι για όλα”, είναι μια τυπική κωμωδία Ρέππα- Παπαθανασίου. Μεγάλο μέρος του κοινού, που θα την δει, θα περάσει καλά. Προσωπικά, αυτό το θέατρο δεν με συγκινεί. Βρίσκω το χιούμορ της παράστασης εύκολο (αν και υπάρχουν εξαιρέσεις, που το αστείο βγαίνει με έμπνευση), ενώ οι χαρακτήρες και ο προβληματισμός του έργου μένουν στην επιφάνεια των πραγμάτων. Σε γενικές γραμμές το έργο ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που δημιουργεί, που δεν είναι για θέατρο επιπέδου, αλλά για μια διασκεδαστική κωμωδία, χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις από κανέναν.

Γιώργος Σμυρνής