Έτσι όπως έχουν χαμηλώσει τα φώτα στην κεντρική αίθουσα του Ιδρύματος Μερκούρη, αναρωτιέσαι τι μπορεί να αντιπροσωπεύει ένα βραβείο... Ένα γέλιο, ένα δάκρυ, μια υπόσχεση. Η Λένα Δροσάκη μοιάζει να εκπληρώνει όλες τις «προϋποθέσεις»: Αφήνεται σε ένα γάργαρο, χαράς γέλιο, ακούς την φωνή της να κόβεται από την συγκίνηση μόλις πλησιάζει το μικρόφωνο και τελικά να δίνει μια υπόσχεση• «να γίνομαι καλύτερη».