"Summertime... And the living is easy... Fish are jumping...The cotton is high..."Μέσα σε μια έρημη πόλη, σιγοτραγουδώ με τον πιο υποτονικό μου τρόπο. Σιγοτραγουδώ και αφήνω τον εαυτό μου να θυμηθεί την τελευταία φορά που ένιωσε πλήρης και ανάλαφρος. Δεν τα καταφέρνω. Δεν ξέρω αν φταίει η ηλικία, η ζέστη, το φως της τηλεόρασης ή αυτό το μελαγχολικό μπλουζ που παίζει στο background...Κλείνω τα μάτια και θέλω να διαλογιστώ. Αρχίζω να επαναλαμβάνω σχεδόν με αυτισμό "να πληρώσω τους λογαριασμούς", "να μαγειρέψω", "να κάνω αποτρίχωση", "να κοιμηθώ νωρίς", "να κάνω copy τα email μου". Και να φανταστείς ότι πλησιάζει η ημέρα των διακοπών μου.Γράφει η Στέλλα Δημάκη
07.08.2013