Δάκρυ στο Φίδι, από την ομάδα Hippo Theatre Group στο Bios

Η Ομάδα Hippo Theatre Group σας προσκαλεί στον ονειρικό κόσμο του Δημοσθένη Βουτυρά παρουσιάζοντας επί σκηνής 5 διηγήματα «Δάκρυ στο Φίδι, Γιατί λυπάσαι;, Ο Μπαλάφας στον παράδεισο, Ο Θεός και η μοίρα και Οι διηγήσεις  του Ατσίγγανου» σε μία παράσταση που συνδυάζει την performance με την ζωντανή μουσική, το video art και το δυσδιάστατο animation. Από την Πέμπτη, 22 Ιανουαρίου και κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στο Bios Basement.

Τα διηγήματα του Δημοσθένη Βουτυρά ζωντανεύουν σε μια σύγχρονη θεατρική παράσταση με τους θεατές να παρακολουθούν επί σκηνής ένα graphic novel που φωτίζει τη σύγκρουση ανάμεσα στους ισχυρούς και τους αδύναμους, στους αποδεκτούς και τους περιθωριακούς. Με ήρωες που κινούνται στην άκρη της κοινωνίας και κουβαλούν σιωπηλές εντάσεις, η παράσταση εξερευνά τις ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις αυτών των άνισων σχέσεων.

Η ζωή και η ψυχολογία των φτωχών και εξαθλιωμένων ανθρώπων που αδυνατούν να δράσουν για να αλλάξουν τη ζωή τους και αρνούνται να ενταχθούν στην οργανωμένη κοινωνία είναι ένα ζήτημα που αφορά σήμερα την σύγχρονη κοινωνία της Ελλάδας, αλλά και όλου του δυτικού κόσμου. Ο προβληματισμός και η αλληλεγγύη σε ανθρώπους φτωχούς, άστεγους και ανένταχτους στην κοινωνία είναι ένα από τα σημαντικά κοινωνικοπολιτικά ζητήματα που οφείλουν να αντιμετωπίσουν όλες οι σύγχρονες μεγαλουπόλεις σήμερα. Το Δάκρυ στο Φίδι θέτει ερωτήματα γύρω από τέτοια ζητήματα αποτελώντας ένα θεατρικό ταξίδι που αναδεικνύει το βάθος, το τραύμα και την αθέατη ευαισθησία του κόσμου του Βουτυρά, μιλώντας ιδιαίτερα στο νεανικό κοινό με δυναμισμό και σύγχρονη ματιά.

Ο Δημοσθένης Βουτυράς (1872–1958) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες διηγηματογράφους και από τις πιο ιδιότυπες παρουσίες στη νεοελληνική λογοτεχνία. Το έργο του αποτελείται από εκατοντάδες διηγήματα και δεκάδες νουβέλες που καλύπτουν ευρύ φάσμα θεματικών και τεχνοτροπίας και δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες της εποχής. Συχνά χαρακτηρίζεται ως «πατέρας της ελληνικής φανταστικής λογοτεχνίας», αν και το έργο του εκτείνεται πολύ πέρα από αυτό. Πολλοί τον συγκρίνουν με τον Ντοστογιέφσκι, τον Γκόρκι ή τους μοντερνιστές της εποχής του, αλλά το ύφος του παραμένει εξαιρετικά προσωπικό.

Οι ήρωες του Βουτυρά κινούνται στο περιθώριο: μοναχικοί, εύθραυστοι, σχεδόν αόρατοι, κουβαλούν μέσα τους συγκρούσεις που ποτέ δεν εκρήγνυνται, αλλά τους διαβρώνουν αργά και αθόρυβα. Οι μοιρολατρικές τους πορείες αποκαλύπτουν έναν κόσμο όπου η κοινωνική απόρριψη και η εσωτερική φθορά πάνε χέρι-χέρι. Η παράσταση εστιάζει στο ψυχικό αποτύπωμα που αφήνει η κοινωνική ανισότητα, στον τρόμο και την τρυφερότητα της ανθρώπινης αδυναμίας. Με αυτό το εγχείρημα θέλουμε ο κόσμος του Βουτυρά να συναντήσει το κοινό — και κυρίως τους νεότερους θεατές — όχι ως λογοτεχνικό απολίθωμα, αλλά ως ζωντανή, επίκαιρη κραυγή.

Στο βάθος της σκηνής υπάρχει ένα κινηματογραφικό πανί πάνω στο οποίο προβάλλεται βίντεο με αισθητική graphic novel που εικονοποιεί την πλοκή. Μπροστά στην σκηνή και περιφερειακά βρίσκονται οι ηθοποιοί, που με χρήση μικροφώνου ερμηνεύουν ζωντανά τους χαρακτήρες, και αφηγούνται τις ιστορίες. Ταυτόχρονα ένας μουσικός παίζει ζωντανά και παράγει ηχητικά εφέ που συνοδεύουν την εικόνα. Λόγος, εικόνα και ήχος συνθέτουν μια ενιαία παρτιτούρα, όπου το θέατρο, η μουσική και το animation συναντιούνται και επικοινωνούν.

Μέσα από αυτή τη σύνθεση, τα κείμενα του Βουτυρά αποκτούν νέα φωνή: μια φωνή που μιλά για τη φτώχεια, την απόρριψη, την αδυναμία να ενταχθείς — ζητήματα που παραμένουν οδυνηρά σύγχρονα στις πόλεις του σήμερα. Η παράσταση δεν δίνει απαντήσεις∙ θέτει όμως ερωτήματα. Και τα θέτει δυνατά.