Battles Of Silence: Φωτογραφική έκθεση του Αβραάμ Κ. Γούναρη στην Πινακοθήκη Λέφα

Η Δημοτική Πινακοθήκη Λέφα στο Ψυχικό υποδέχεται τον Ιούνιο στις αίθουσες της το φωτογραφικό έργο του Αβραάμ Κ. Γούναρη με τίτλο: «Battles Of Silence».

«…Τι κρύβει η σιωπή;

Σε πρώτη ανάγνωση, ηρεμία και γαλήνη. Αν αφουγκραστούμε όμως, αν απομονώσουμε το θόρυβο της σιωπής, θα ακούσουμε τι πραγματικά κρύβεται εκεί.

Θα καταλάβουμε αν το σιωπηλό χαμόγελο κρύβει αγωνία και φόβο.

Θα νιώσουμε αν το βουβό χρώμα κρύβει θάνατο και παραίτηση.

Οι καταστάσεις δεν είναι σχεδόν ποτέ αυτό που φαίνονται. Τα φίλτρα μέσα από τα οποία τις βλέπουμε, τα προσωπικά βιώματα μέσα από τα οποία τις ζούμε, οι προκαταλήψεις μέσα από τις οποίες τις εξηγούμε, μας αποκρύπτουν ζωτικές πληροφορίες. Κι αν μείνουμε στην πρώτη ανάγνωση, δεν θα καταλάβουμε ποτέ.

Μέσα στο θόρυβο της Αθήνας η σιωπή είναι δύσκολο ν’ ακουστεί…

Άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, άνθρωποι της εργασίας και του μόχθου, άνθρωποι των οποίων το μειδίαμα είναι αντανακλαστική κίνηση περισσότερο απ’ ότι είναι συναίσθημα της στιγμής. Στα χείλη και στα μάτια αυτών των ανθρώπων αντανακλάται η καθημερινή μάχη, η προσπάθεια να μείνουν όρθιοι, η θέληση και η δύναμη να πουν με τη σιωπή πιο πολλά απ’ όσα θα έλεγε η φωνή.

Κτίρια στο κέντρο της Αθήνας, κτίρια βουβά, κτίρια κλειδαμπαρωμένα και παραδομένα στο χρώμα, σε μία απομίμηση αυτού που η φύση κάνει στα ανθρώπινα ερείπια. Το χρώμα είναι η ζωή, ή μήπως το χρώμα βρήκε ως καμβά το θάνατο για να αναδειχθεί; Κι όσο το χρώμα φωνάζει, τόσο αυτός ο καμβάς σιωπά. Και αν ακούσει κανείς προσεκτικά, θ’ ακούσει μόνο τη σιωπή.

Μία μάχη, ανηλεής, αδυσώπητη, ατέρμονη. Μία διαρκής υπενθύμιση ότι τίποτα δεν είναι εύκολο, τίποτα δεν χαρίζεται, τίποτα δεν είναι δικαιωματικά όπως είναι. Οι άνθρωποι το βλέπουν αυτό κάθε μέρα, το βιώνουν με τις αισθήσεις τους. Η εναλλαγή σκότους και φωτός, οι πρόσκαιρες νίκες του ενός έναντι του άλλου, η ελπίδα και ο φόβος σε μία νομοτελειακή διαδοχή, σταθερή υπενθύμιση ότι όλα είναι ρευστά, όλα είναι μάχες στις οποίες τελικώς επικρατεί μία ισόρροπη σιωπή…».

«Τι κάνει κάποιον φωτογράφο;

Αν είναι οι σπουδές φωτογραφίας, τότε δεν είμαι φωτογράφος.

Αν είναι η επαγγελματική ενασχόληση με τη φωτογραφία, τότε δεν είμαι φωτογράφος.

Αν είναι η χρήση τεράστιων DSLR και ακόμα πιο τεράστιων φακών, τότε δεν είμαι φωτογράφος.

Σε ηλικία 5 χρόνων, ο πατέρας μου, Ντίνος Γούναρης, μου έδωσε την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή, μία KodakRetina S. Στα 11 μου, μου εμπιστεύθηκε τη Nikon F2A Photomic και από τότε η φωτογραφία είναι ο μόνιμος τρόπος έκφρασης των όσων βλέπω γύρω μου, όσων έχω μέσα μου και όσων δημιουργώ με τη φαντασία μου.

Ζηλεύω τις καλές φωτογραφίες. Αυτό με κάνει φωτογράφο;

Βλέπω τον κόσμο σε κάδρα 3:2. Αυτό;

Έχω σχεδόν πάντοτε μαζί μου τη μηχανή. Αυτό μετράει;

Στον μη ελεύθερό μου χρόνο, ασχολούμαι με άλλα πιο πεζά πράγματα, τα οποία είναι απαραίτητα και, παρά το γεγονός ότι απέχουν από την όποια καλλιτεχνική έκφραση, πολύ ενδιαφέροντα. Στα 16 μου χρόνια πήγα στην Καλιφόρνια όπου τελείωσα το Λύκειο και συνέχισα στη Νεβάδα όπου έκανα σπουδές Διοίκησης Επιχειρήσεων με εξειδίκευση στη Χρηματοοικονομία και αργότερα ΜΒΑ.

Η επαγγελματική μου καριέρα ξεκίνησε από τις επενδύσεις χαρτοφυλακίου και συνεχίστηκε τα τελευταία 20 χρόνια με θέσεις ευθύνης τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα. Από το 2019 έχω την τιμή να βρίσκομαι στο Δ.Σ. της Εθνικής Τράπεζας ως Ανώτερος Ανεξάρτητος Σύμβουλος».  (Α.Κ. ΓΟΥΝΑΡΗΣ)

• Διαδρομή Σύγχρονης Τέχνης, Σίφνος  2015 /2016 (ομαδική)
• Ξενοδοχείο Coral, Σέριφος 2019 (μόνιμη έκθεση φωτογραφικών έργων)
• Artsteps, Εικονική Έκθεση στο Διαδίκτυο 2020 μέχρι και σήμερα
• Castiglion Fiorentino Photo Festival, Τοσκάνη 2023 (ομαδική)
• Δημοτική Πινακοθήκη Λέφα, Ψυχικό 2023 (ατομική)

*Τρίτη και Πέμπτη:  2 – 3.30μμ κατόπιν ραντεβού στο: [email protected]