Tindersticks: Κυκλοφορούν το νέο τους άλμπουμ, “Soft Tissue”

Καθώς οι νύχτες μας αρχίζουν σταδιακά να μεγαλώνουν, οι Tindersticks έρχονται με ένα νέο άλμπουμ να μας προσφέρουν θαλπωρή και να επιβεβαιώσουν, για άλλη μία φορά, την ανθεκτικότητα και τη διαχρονικότητά τους. Να αποθεώσουν τη μελωδία και τον ποιητικό ελλειπτικό λόγο…

…και, όπως ήδη πρόλαβε να γράψει ο Guardian αναδεικνύοντας το Soft Tissue σε άλμπουμ της εβδομάδας, «εξακολουθούν να δεσπόζουν στον δικό τους κόσμο του λυκόφωτος μετά από 30 χρόνια… Από την soul των ’70s μέχρι τις ακτινοβόλες μελωδίες των εγχόρδων, το λατρεμένο συγκρότημα συνεχίζει να φωτίζει τις παρυφές της pop μουσικής, αναδεικνύοντας την ομορφιά στα μικρά πράγματα».

Πέντε χρόνια μετά το “No Treasure but Hope” (2019) και τρία μετά το “Distractions” του 2021, οι Tindersticks επιστρέφουν με το “Soft Tissue”, που κυκλοφόρησε Παρασκευή και 13, από την City Slang.

Μπορείτε να το παραγγείλετε εδώ.

Οι Tindersticks σχολιάζουν το άλμπουμ με τα δικά τους λόγια:

«Είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι για την κυκλοφορία του Soft Tissue. Ο χρόνος που περάσαμε μαζί ηχογραφώντας αυτό το άλμπουμ ήταν γεμάτος χαρά, ζωντάνια, ελευθερία και χωρίς πίεση ή προσδοκίες και προϋποθέσεις. Οι ώρες στο στούντιο μετά τις ηχογραφήσεις ήταν εμπνευσμένες, γεμάτες αυθορμητισμό και αστείρευτες ιδέες. Τα τραγούδια εξελίσσονταν συνεχώς, αναζητώντας τη δική τους, τελική, μορφή.

Ως μπάντα, νιώθουμε ότι βρισκόμαστε στην απόγειο των δυνατοτήτων μας, σε μια πολύ γλυκιά στιγμή. Οι δεξιότητες του Dan στις ενορχηστρώσεις γίνονται όλο και πιο δυνατές, ενώ οι λαμπρές ενορχηστρώσεις του Julian στα πνευστά προσθέτουν βάθος στις συνθέσεις. Η Lucy με την ομάδα των εγχόρδων έχουν ξεπεράσει τα όριά τους, έχουν «επενδύσει» στο πάθος, δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό σε κάθε νότα. Ήταν απόλαυση να έχουμε την Gina μαζί μας, που έφερε το μοναδικό της ύφος, την μαγεία της και σε αυτό το άλμπουμ. Και βέβαια, είχαμε κι εκείνη την αξέχαστη στιγμή με τον Terry Edwards.

Τον Δεκέμβριο του 2023, η ομάδα της City Slang ταξίδεψε από το Βερολίνο στη κεντρική Γαλλία για να ακούσει το σχεδόν ολοκληρωμένο άλμπουμ. Ο ενθουσιασμός τους από εκείνη τη στιγμή τροφοδότησε τη θετική ενέργεια που περιβάλλει αυτήν την κυκλοφορία. Η προσοχή τους στη λεπτομέρεια για τη δημιουργία των τελικών αντιγράφων ήταν ανεκτίμητη.

Αν αγαπάτε το βινύλιο, το Soft Tissue είναι ένα έργο τέχνης. Η εικαστική δουλειά της Sidonie είναι γεμάτη χαρά και είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι με το mastering και την κοπή—ακούγεται υπέροχα, και μάλιστα σε οικολογικό βινύλιο. Το CD είναι επίσης εξαιρετικό.

Ελπίζουμε να απολαύσετε το Soft Tissue και να νιώσετε λίγη από την εκπληκτική ενέργεια που επενδύθηκε στη δημιουργία του. Ανυπομονούμε να σας δούμε στις επερχόμενες συναυλίες μας!»

Το Soft Tissue ήδη πήρε εγκωμιαστικά σχόλια από διάφορα μέσα όπως η Vogue, η οποία χαρακτήρισε τον frontman Stuart Staples ως «τον απόλυτο τραγουδιστή της baroque pop». Στην τετράστερη κριτική του, το Mojo τόνισε: «Το Soft Tissue είναι μια μεγαλειώδης υπενθύμιση ότι ελάχιστοι γνωρίζουν καλύτερα πώς να βάζουν σε τάξη τα σπασμένα κομμάτια της ζωής, πώς να ενορχηστρώσουν το χάος», ενώ το Uncut έγραψε πως «αυτό το άλμπουμ βρίσκει το συγκρότημα του Stuart Staples στην καλύτερη του στιγμή».

Ο Staples σχολιάζει:

«Αυτοί είναι οι πρώτοι στίχοι του “New World” αλλά και οι πρώτοι στίχοι που ακούγονται στο άλμπουμ και φαίνεται ότι όλα τα τραγούδια στο Soft tissue εκφράζουν αυτή τη σύγχυση που κατοικεί εντός μας – νιώθουμε απόγνωση με την καταστροφή, ενώ υποψιαζόμαστε ότι είμαστε υπεύθυνοι…το ίδιο συμβαίνει και με το τελευταίο μας άλμπουμ αυτοί οι στίχοι εκφράζουν την απόγνωση και τη σύγχυση, τονίζουν τον πόνο και την συνεχή αναζήτηση για το νόημα στη ζωή».

Και ο Staples συνεχίζει: «Νομίζω πως ήρθε ο καιρός να σταματήσουμε να βαδίζουμε σε αυτά τα άκρα και να βρούμε έναν τρόπο να παντρέψουμε την αυστηρότητα της σύνθεσης τραγουδιών και τη χαρά που παίρνουμε όταν παίζουμε μαζί, με μια πιο ασυμβίβαστη και σκληροπυρηνική πειραματική προσέγγιση».

«Μουσικά, φαίνεται ότι από το “The Waiting Room” του 2016, η στάση της μπάντας ήταν αντιδραστική. Τα τελευταία 2 άλμπουμ των Tindersticks έχουν υπάρξει τόσο αντίθετα μεταξύ τους – το “No Treasure But Hope” του 2019 διακρίνεται από μια εξαιρετικά φυσική διαδικασία ηχογράφησης, από έναν εξαιρετικά νατουραλιστικό και ανεπιτήδευτο τρόπο ηχογράφησης – εν μέρει ως αντίδραση στα προηγούμενα πειραματικά μας project (“High life”, “Minute bodies”) ενώ το “Distractions” του 2021, όντας με τη σειρά του αντίδραση σε αυτήν την καθαρότητα, κατέληξε να είναι ένα από τα πιο πυκνά, πειραματικά άλμπουμ μας.»

Στο καινούργιο άλμπουμ, ο ήχος τους αντλεί έμπνευση από μια κοινή, εσωτερική επιθυμία – αλλά και ικανότητα – να εκπλήξουν τόσο τον εαυτό τους όσο και το ακροατήριό τους. Και κυρίως να διηγηθούν ιστορίες, προσωπικές με μια πρώτη ματιά, οικουμενικές όμως αν τις ακούσει κανείς προσεκτικά.

Οι ενορχηστρώσεις συνεχίζουν από το σημείο που σταμάτησε το “The Waiting Room” του 2016, ενώ οδηγούν το άλμπουμ σε νέες περιπέτειες, συνδυάζοντας την γνωστή υφολογική ατμόσφαιρα της μπάντας με τις ενορχηστρώσεις των πνευστών του Julian Siegel, των εγχόρδων από τον Dan McKinna και τα συναρπαστικά φωνητικά της Gina Foster.

Παρότι ο τίτλος του Soft Tissue υπονοεί ανθεκτικότητα και ευελιξία, το άλμπουμ ενσωματώνει τις αντιθέσεις και τις συγκρούσεις μέσα σε λυρικά τραγούδια με δυναμικές λεπτομέρειες, την οικειότητα της μουσικής των Tindersticks και τον πειραματισμό, στοιχείο που είναι ταυτόσημο με το συγκρότημα.

Πραγματικά, το τελικό αποτέλεσμα δικαιώνει τη διαρκή δέσμευση των Tindersticks στη δημιουργική εξερεύνηση καινούργιων «τόπων», που εκτείνεται σε περισσότερες από τρεις δεκαετίες.

Και ο Stuart καταλήγει, «Σε αυτή τη μπάντα, νομίζω ότι υπάρχει τόσο πολύ …ταλέντο, θα μπορούσα να πω αλλά δεν έχει καμία σχέση με το ταλέντο, πραγματικά, πρόκειται για εκείνη την επιθυμία, εκείνη την ανάγκη να φτάσεις σε κάτι και να πας σε μέρη που δεν έχεις πάει ποτέ. Και νιώθω ότι αυτό προέρχεται από όλους.»

Το ταξίδι του τελευταίου άλμπουμ ξεκίνησε σε ένα διάλειμμα της επετειακής περιοδείας για τα 30 χρόνια της μπάντας (Past Imperfect), όταν ο Staples άρχισε να γράφει τα «New World», «Always a Stranger» και «The Secret of Breathing». Οι ιδέες κυκλοφορούσαν στο στούντιο, ο McKinna έφερε την εισαγωγή των “Falling, the Light” και “Soon to be April”, και ο δίσκος άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά.

Συνεχίστηκε σε ένα στούντιο στη Χιρόνα της Ισπανίας (Estudis Ground residential) – όχι ένα «φανταχτερό στούντιο», λέει ο Στιούαρτ, «αλλά ένα στούντιο που πρόσφερε την οικειότητα και την άνεση που χρειάζεσαι για να δημιουργήσεις στους χώρους του, ένα στούντιο όπου νιώσαμε χαλαρά και άνετα, να παίξουν, να μαγειρέψουν, να φάνε, να κάνουν παρέα και να ακούσουν μουσική μαζί. Και συνεχίζει: «για μένα η συνεργασία σε ένα συγκρότημα είναι όπως μια κουβέντα μεταξύ φίλων. Όταν ένας τραγουδοποιός δίνει ιδέες για να ζωντανέψουν μουσικά, ξεκινά μια συζήτηση στην οποία όλοι έχουν ένα μερίδιο συμμετοχής, και συνιδιοκτησίας. Υποθέτω ότι η αρχή έγινε από εμένα καθώς με μια ακουστική κιθάρα ξεκίνησα να τραγουδώ την εισαγωγή του «New World». Ξέρω τι σημαίνει αυτό το τραγούδι για μένα, πώς θέλω να νιώθω. Αλλά την ίδια στιγμή μου αρέσει να εκπλήσσομαι από τους συνομιλητές μου, τους συνοδοιπόρους μου …όλη αυτή η διαδικασία και η ανταλλαγή ιδεών και απόψεων σημαίνει ότι είμαστε ζωντανοί.»

«Και είναι διασκεδαστικό», προσθέτει, «να δουλεύεις με ανθρώπους γεμάτους ιδέες και προτάσεις, όπως είναι η Gina και ο Julian, με ιδέες που πηγάζουν αβίαστα από μέσα τους, ιδέες που κυριολεκτικά ρέουν. Και αυτές ήταν μόνο η αρχή. Όταν βρίσκεσαι μέσα στο στούντιο και τα πράγματα αρχίζουν να παίρνουν μορφή, τότε το αποτέλεσμα μπορεί πραγματικά να απογειωθεί. Φεύγεις από το στούντιο νιώθοντας ζωντανός. Και αυτό είναι ένα φανταστικό συναίσθημα».

Με τα φωνητικά, τα έγχορδα και τα χάλκινα να ολοκληρώνονται στο Λονδίνο, το αποτέλεσμα υποστηρίζει και αυτήν τη φορά την συνεχή δέσμευση των Tindersticks στην εξερεύνηση.

Για άλλη μια φορά ο Julian Siegel βοήθησε με τις ενορχηστρώσεις των πνευστών, η Gina Foster με τα φωνητικά (σε εξαιρετική φόρμα), η Lucy Wilkins έκανε την ενορχήστρωση των εγχόρδων σε ένα κομμάτι (Falling, the light) και διηύθυνε την ορχήστρα. Ο Terry Edwards έκανε μία υπέροχη – cameo – εμφάνιση και ο Dan, εκτός από το ότι έπαιξε μπάσο και πιάνο, επιμελήθηκε τις υπόλοιπες ενορχηστρώσεις των εγχόρδων. Ο Côme Jalibert, επίσης, συνεισέφερε και πάλι τόσα πολλά στη μίξη. Το βίντεο, καθώς και το εξώφυλλο του άλμπουμ, επιμελήθηκε η κόρη του Staples, Sidonie Osborne Staples.

Στο Soft Tissue λοιπόν, φαίνεται η διακαής επιθυμία των μελών της μπάντας να ζουν την μουσική τους και να αναζητούν τη βαθύτερη ουσία της τέχνης τους, το αίσθημα μιας καλά δεμένης ομάδας που εδώ και πολλές δεκαετίες έχει διαμορφώσει μια κοινή αισθητική γλώσσα.

Οι Tindersticks δεν σταματούν να είναι μία ξεχωριστή και φιλόδοξη μπάντα, που αναζητά διαρκώς νέους τρόπους να συνδεθεί με τα τραγούδια της, να τον εαυτό της σα μια ξεχωριστή, ενιαία οντότητα, σε κάθε της στροφή, ώστε καθετί οικείο σχετικά με τη μουσική της να ανανεώνεται και να ακούγεται φρέσκο ξανά, ζωντανό. Και αυτό, πάντα με τα δικά της μέτρα.

Το tracking list είναι:
New world | Don’t Walk, run | Nancy | Falling, the light | Always a stranger | The secret of breathing | Turned my back | Soon to be April

Έτσι, για την ιστορία…

Οι Tindersticks δημιουργήθηκα το 1992 στο Νόττινχαμ. Δουλεύοντας με τους δικούς τους όρους κατάφεραν από το πρώτο τους άλμπουμ να ενταχθούν στους ανανεωτές της Βρετανικής μουσικής σκηνής. Μέχρι το 1999 οι Tindersticks είχαν κυκλοφορήσει 4 άλμπουμ: Tindersticks aka First Album, Tindersticks aka Second Album, Curtains και Simple Pleasure. Ακολούθησε τo 2001 το Can Our Love… και το 2003 το Waiting for the Moon. Το 2006 έδωσαν μια one-off συναυλία στο Barbican του Λονδίνου. Μετά από μια συναισθηματικά φορτισμένη και συγκινητική ζωντανή παρουσίαση του δεύτερου άλμπουμ τους, η μπάντα αποχαιρέτησε τρία από τα αρχικά μέλη της, αφήνοντας τους Staples, Fraser και Boulter έτοιμους να ξεκινήσουν και πάλι από την αρχή. Ο McKinna (multi-instrumentalist) και ο Thomas Belhom (drums) συμμετείχαν στην «αναγέννηση» και στο The Hungry Saw (2008), προτού ο Earl Harvin αναλάβει τα drums στο γεμάτο αυτοπεποίθηση Falling Down a Mountain (2010) και το απελευθερωτικό The Something Rain ( 2012).

Οι Tindersticks είναι πάντα καλλιτεχνικά παρόντες, επίκαιροι, ζωντανοί και σύγχρονοι.

Οι “καλύτεροι Tindersticks που είδαμε ποτέ” θα είναι απλά οι… επόμενοι.

Στις 2 Νοεμβρίου 2024 στο City Theater στην Αθήνα.

Οι φωτογραφίες είναι του Neil Fraser, της Julien Bourgeois & της Sidonie Osborne Staples.