Πολ Νιούμαν: Οι αξέχαστοι ρόλοι ενός αξέχαστου ηθοποιού

Πολιτικός ακτιβιστής, φιλάνθρωπος, λάτρης των αυτοκινήτων και πάνω απ’ όλα θρυλικός ηθοποιός είναι μερικές μόνο λέξεις για να περιγράψει κανείς τον Πολ Νιούμαν, που γεννήθηκε σαν σήμερα στις 26 Ιανουαρίου το 1925.

Μέσα από μία καριέρα που παραλίγο να ξεπεράσει τον μισό αιώνα, ο γοητευτικός ηθοποιός απέδειξε ότι ήταν πολλά περισσότερα από το “πιο ωραίο βλέμμα του Χόλιγουντ”, με 10 υποψηφιότητες στα Όσκαρ, πάνω από 16 υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες και φυσικά δεκάδες αξέχαστους ρόλους στον κινηματογράφο.

Δεν είναι τυχαίο πως μέχρι σήμερα, 16 χρόνια μετά τον θάνατό του, θεωρείται ακόμη ένας από τους μεγαλύτερους αστέρες του Χόλιγουντ, έχοντας αφήσει πίσω του ένα σπουδαίο φιλανθρωπικό έργο μέσα από το ίδρυμα που ίδρυσε και μία τεράστια παρακαταθήκη στον κινηματογράφο.

Εμείς με αφορμή την 99η επέτειο της γέννησής του, θυμόμαστε τους ρόλους του εκείνους που άφησαν εποχή.

Τέσσερα χρόνια μετά από τους “Δύο Ληστές”, την πρώτη του κινηματογραφική συνύπαρξη με τον -επίσης θρύλο του σινεμά και πολύ καλό του φίλο- Ρόμπερτ Ρέντφορντ, ο Πολ Νιούμαν έγραψε ιστορία συνεργάστηκε ξανά με τον Ρέντφορντ στο εμβληματικό “Κεντρί”. Μία ταινία, που σίγουρα άφησε εποχή στον κινηματογράφο αφού έχει επηρεάσει άμεσα σύγχρονα blockbusters όπως τη “Συμμορία των Έντεκα”, χάρισε επίσης πολλές εμβληματικές σκηνές στον Νιούμαν, όπως εκείνη την πρώτη σκηνή στο τραπέζι του πόκερ, όπου υποδύεται τον μεθυσμένο για να κοροϊδέψει τον αντίπαλό του. Δεν είναι τυχαίο που το “Κεντρί” κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας εκείνη την χρονιά.

Αυτή είναι μία μόνο από τις πολλές ταινίες του Νιόυμαν, στις οποίες υποδύεται κάποιον φανατισμένο άνδρα, εθισμένο σε κάποιο άθλημα. Στην προκειμένη, ο εθισμός του είναι το μπιλιάρδο, και ως Φαστ Έντι Φέλσον, ο Νιούμαν προσπαθεί να αποδείξει την αξία του, όσο καταστροφικό κι αν είναι για εκείνον αυτό το άθλημα, σε συνδυασμό με τον αλκοολισμό που τον βασανίζει. Εκτός από ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς ρόλους του, αυτή είναι και μία από τις καλύτερες ταινίες ολόκληρης της δεκαετίας του ’60.

Σύμφωνα με τους κριτικούς και τους σινεφίλ σε όλο τον κόσμο, αυτή είναι μάλλον η καλύτερη και η πιο αξέχαστη ερμηνεία του Πολ Νιούμαν σε όλη την καριέρα του. Με την σκηνοθετική ματιά του Σίντνεϊ Λούμετ και την πένα του Ντέιβιντ Μάνετ, θα ήταν άσκοπο να αμφισβητήσουμε την σπουδαιότητα της ταινίας αυτής -και ακόμα πιο άσκοπο να πούμε ότι ο Νιόυμαν δεν είναι συγκλονιστικός ως ο αλκοολικός δικηγόρος, Φρανκ Γκάλβιν που προσπαθεί να σώσει τη ψυχή του, όσο βοηθά μία οικογένεια να βρει δικαίωση.

Ο Νιούμαν κέρδισε την πρώτη υποψηφιότητά του στα Όσκαρ, στο πλάι της επίσης εκπληκτικής Ελίζαμπεθ Τέιλορ, για την ερμηνεία του στην ταινία “Λυσσασμένη Γάτα”. Η άψογη μεταφορά του κλασικού έργου του Τένεσι Γουίλιαμς από τον Ρίτσαρντ Μπρούκς έγινε ακόμη καλύτερη μέσα από τις ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών του. Ο Νιούμαν αφήνει το ταλέντο του να λάμψει ως ο πρώην ποδοσφαιριστής Μπρικ Πόλιτ, που αγνοεί την σύζυγό του, όσο το ρίχνει στο ποτό, μέχρι που βρίσκει ξανά τον πατέρα του και ξυπνά μέσα του παλιές μνήμες. Αυτή ήταν η ταινία που έκανε τον κόσμο να καταλάβει το μεγαλείο του Πολ Νιούμαν ως νέος αστέρας του Χόλιγουντ -και το ίδιο ισχύει και για την Ελίζαμπεθ Τέιλορ.

Στον “Μεγάλο Δραπέτη” ο Νιούμαν έδωσε μία από τις ερμηνείες της ζωής του ως ο επαναστάτης φυλακισμένος, που γίνεται ηγέτης και μάρτυρας για τους συγκρατούμενους του. Αυτή ήταν μία μόνο από τις συνεργασίες του Νιούμαν με τον Στιούαρτ Ρόζενμπεργκ και σίγουρα η πιο επιτυχημένη, αφού πλέον μιλάμε για τον ρόλο που σκεφτόμαστε όλοι όταν μιλάμε για τον Πολ Νιούμαν, καθώς αποδεικνύει το χάρισμα και τη γοητεία του ηθοποιού, όσο κανένας άλλος ρόλος.