Με την πένα του συγγραφέα: Τεύκρος Μιχαηλίδης, “Εικασία 3ν+1”

Η σχέση μου με τα μαθηματικά ήταν ανέκαθεν πάρα πολύ καλή, ενδεχομένως και χάρη στο οικογενειακό μου περιβάλλον, αφού η μητέρα μου ήταν μαθηματικός. Ο μαθηματικός λόγος -απλός, λιτός, σαφής και αποδεικτικός- μου φαινόταν πάντα ιδιαίτερα ελκυστικός. Γύρω στα 15 μου πήρα την απόφαση ν’ ακολουθήσω μια πορεία βασισμένη στα μαθηματικά και από τότε δεν μετάνιωσα ποτέ.

Το ίδιο όμως ισχύει και για τη μουσική, τη μελέτη της φύσης, την ιστορική έρευνα. Αυτό δεν σημαίνει ότι, τουλάχιστον στα πρώτα τους στάδια, είναι απαγορευτικά και αφιλόξενα. Ένα σημαντικό μέρος των μαθηματικών είναι προσιτό στον καθένα, με την προϋπόθεση να βρει την κατάλληλη πύλη εισόδου, η οποία διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Στις δράσεις της ομάδας ανακάλυψα και απόλαυσα τις χαρές της συλλογικότητας, της κοινής προσπάθειας και της αληθινής φιλίας.

καθώς ο Σωτήρης Τσαφούλιας εκτίμησε το αφηγηματικό εύρημα μιας σειράς εγκλημάτων που εξελίσσεται με βάση τους φίλιους αριθμούς του Πυθαγόρα και θέλησε να στηρίξει την πλοκή της ταινίας του στο μοντέλο του διηγήματός μου «Περίπτωσις αυτοδικίας». Το «πέρασμά μου» από την ταινία μάλιστα, ήταν ένα διασκεδαστικό επεισόδιο στη ζωή μου και μου έδωσε τη χαρά να είμαι κι εγώ μέρος αυτής της πολύ σημαντικής προσπάθειας.

με πρωταγωνίστρια την ίδια την Όλγα Πετροπούλου, την κεντρική ηρωίδα και του «Εικασία 3ν+1», δε θα σας το κρύψω! Εξάλλου, η μαθηματική λογοτεχνία τα τελευταία χρόνια κερδίζει όλο και μεγαλύτερο έδαφος και αυτό είναι αποτέλεσμα της ευτυχούς συνάντησης καλής λογοτεχνίας και επιτυχημένης κινηματογραφικής παραγωγής. Μερικά παραδείγματα είναι «Η ακολουθία της Οξφόρδης» του Guillermo Martínez, το «Proof» του David Auburn, το «Good Will Hunting» του Ben Affleck, το «Παιχνίδι της μίμησης», βασισμένο στο Alan Turing: The Enigma του Andrew Hodges… Ο κατάλογος είναι μεγάλος.

Έτσι τον 20^ο αιώνα, την εποχή των διαπλανητικών ταξιδιών, της πυρηνικής ενέργειας, του γενικευμένου εξηλεκτρισμού, γεννήθηκε η «επιστημονική φαντασία», ένα λογοτεχνικό είδος που αντλεί την έμπνευσή του από τις φυσικές επιστήμες. Με την ίδια λογική, δεν είναι περίεργο που ο 21^ος αιώνας, η εποχή που ο ρόλος των μαθηματικών στη ζωή μας κατέστη εμφανώς καθοριστικός, γέννησε την μαθηματική μυθοπλασία.

την οποία συχνά τα μαθηματικά υπηρετούν ως «κινούσα δύναμη», κάτι που φυσικά προϋποθέτει την σε βάθος κατανόηση της ουσίας και των επιπτώσεων των εν λόγω μαθηματικών. Φαντάζομαι λοιπόν, ότι ο βαθμός δυσκολίας για τη δημιουργία του είναι παρόμοιος με το βαθμό δυσκολίας ενός οποιουδήποτε αφηγήματος με αξιώσεις.

η οποία προς το παρόν δεν έχει δοθεί, όπως και σε όλα τα μαθηματικά θέματα που προσφέρονται για λογοτεχνική «αξιοποίηση». Η εν λόγω εικασία (ο όρος σηματοδοτεί μια μαθηματική πρόταση που εικάζεται αληθής αλλά δεν έχει ακόμα αποδειχθεί) αποτελεί το σημείο συνάντησης μιας στρίπερ που στο παρελθόν υπήρξε φοιτήτρια μαθηματικών, ενός ναρκομανούς πρώην γκόλντεν μπόι κι ενός μυστηριώδους αστέγου με βαθιά μόρφωση. Αυτή η μάλλον ασυνήθιστη συνάντηση συγκλονίζεται από τη δολοφονία ενός πρώην ποδοσφαιριστή αναμεμειγμένου στα κυκλώματα της νύχτας. Την υπόθεση έρχεται να ξεμπλέξει η Υπαστυνόμος Όλγα Πετροπούλου, ενώ η Εικασία 3ν+1 έχει σημαντικό ρόλο και στην εξιχνίαση.

Ταυτόχρονα, χρειάστηκε να σκαλίσω και μερικά θέματα της ιστορίας των αραβικών μαθηματικών, όπου βρήκα μερικές χρήσιμες λύσεις σε προβλήματα ροής  της εξιχνίασης· και φυσικά μελέτησα την ιστορία της ίδιας της εικασίας που αποτελεί την κινητήρια δύναμη της αφήγησης. Η προσφυγική κρίση πάντως, και η στυγνή της εκμετάλλευση από κυβερνήσεις και «φιλάνθρωπους» υπεράνω πάσης υποψίας, είναι κάτι με το οποίο ήθελα πάντα ν’ ασχοληθώ σε κάποιο βιβλίο μου. Δεν υπήρξε συνεπώς κάποια συγκεκριμένη αφορμή, αλλά το κλίμα των ημερών ήταν η αιτία για να ξεκινήσω την ιστορία μου.

ένα μείγμα αιθεροβάμονος ρομαντισμού και «πρακτικών» επιλογών την έκανε να χαραμίσει τα μόρια που είχε κερδίσει στις πανελλαδικές με τα οποία είχε εξασφαλισμένη τη θέση της στις ζηλευτές σχολές του Πολυτεχνείου, για να φοιτήσει στη σχολή αξιωματικών της αστυνομίας.

κάτι που της εξασφαλίζει, παρά την εχθρότητα των ανωτέρων της, μια μόνιμη θέση στο τμήμα διώξεως εγκλημάτων κατά της ζωής. Η Νασρίν, ο Κοσμάς και ο Δάσκαλος από την άλλη, κουβαλούν ο καθένας τους μια βαριά ιστορία στην πλάτη τους, η οποία καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις επιλογές αλλά και τη στάση τους απέναντι στο έγκλημα.

Δεν ξέρω ωστόσο αν και με τι μορφή θα είναι «συνέχεια» αυτής εδώ της ιστορίας, όμως έχω διάφορα μαθηματικά θέματα στο μυαλό μου που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο άμεσο μέλλον.

και όποιος ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με τη συγγραφή, δεν πρέπει να διστάζει να γράφει, ενώ φυσικά μπορεί πάντα να υποβάλλει τα γραπτά του στην κρίση των φίλων του, πριν επιχειρήσει να τα εκδώσει.

πιστεύω πως όπως πρέπει κανείς να γυμνάζεται για να έχει ένα υγιές σώμα, ανεξάρτητα από το αν η καλή φυσική κατάσταση «τού χρειάζεται», έτσι πρέπει να παιδεύει και τη σκέψη του μέσα από την ενασχόληση με τα αυτά. Ακόμα λοιπόν και αν κάποιος οραματίζεται μια ζωή στην οποία δεν βλέπει να έχουν θέση τα μαθηματικά, οι δεξιότητες που θα καλλιεργήσει μέσα από την ενασχόλησή του με αυτά θα του φανούν πολύτιμες με τρόπους που αυτή τη στιγμή ούτε καν τους φαντάζεται!