MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
29
ΜΑΡΤΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Status Update: Δημήτρης Καπουράνης, ηθοποιός – μουσικός

Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Άφησε το Πολυτεχνείο γιατί το θέατρο τον έκανε πιο χαρούμενο. Παίζει στα «Καλύτερα μας χρόνια». Φέτος, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου υποδύεται έναν πατροκτόνο.

KEIMENO: Στέλλα Χαραμή | 24.10.2022 Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφιδάς

Από το Δημοτικό κιόλας έβρισκα τρομερό ενδιαφέρον στη θεατρική ομάδα,

στη χορωδία, μου άρεσαν πολύ τα κόμικς, η ιδέα ότι ο πατέρας μου ήθελε να γίνει ζωγράφος, η μουσική, οι ταινίες. Ποτέ δεν βρήκα αντίστοιχο ενδιαφέρον σε τίποτα άλλο. Άργησα να πάρω την απόφαση να ασχοληθώ με την υποκριτική, άλλα πάντα κάπως ήξερα ότι αυτό με ενδιαφέρει. Καταλάβαινα πως έτσι θα μπορούσα να εκφραστώ ελεύθερα.

Είναι πολλοί εκείνοι που με καθόρισαν αναφορικά με την πορεία των πραγμάτων και με το δημιουργό που είμαι σήμερα.

Οι γονείς μου, ο Νεκτάριος, η Ιώ, το συγκρότημά μου, ο Θοδωρής, οι Doors, οι Pink Floyd, οι Nirvana, ο άλλος Θοδωρής, η Έβη, ο Bowie, η Κάλλας, η λέξη που δε λες, το Πολυτεχνείο, το Εθνικό, τα Χανιά, ο Παππούς μου…

Η αλήθεια είναι ότι είμαι παρ’ ολίγον απόφοιτος του Πολυτεχνείου,

καθώς λίγο πριν πάρω το πτυχίο μου στο τελευταίο έτος απλά τα παράτησα και ανέβηκα στην Αθήνα για να σπουδάσω Θέατρο. Ήμουν, πλέον, πεπεισμένος ότι αυτό θα με έκανε χαρούμενο και τόλμησα να το ακολουθήσω. Στα 18 σου δύσκολα ξέρεις τι θες – νομίζω πως απλώς έκανα αυτό που ήθελαν οι άλλοι για μένα. Παρόλα αυτά έμαθα πολλά εκεί – το Πολυτεχνείο με βοήθησε να βάλω μια τάξη τις σκέψεις μου.

Από την πρώτη μου ερασιτεχνική παράσταση θυμάμαι

τα τραγούδια και τους πολλούς παλιάτσους. Θυμάμαι μέχρι και την μυρωδιά πάνω στη σκηνή. Ξέρω ακούγεται περίεργο, ίσως λίγο ρομαντικό – αλλά είναι αλήθεια.

Η ιδέα ότι τελειώνω τη σχολή και ασχολούμαι με την τηλεόραση ήταν κάτι που με φόβιζε πολύ, δεν θα το κρύψω.

Και λόγω της προβολής, αλλά κυρίως λόγω της ευκολίας που, πολλές φορές, υποκύπτουμε σε σχέση με τις ερμηνείες. Η τηλεόραση δυστυχώς δεν απαιτεί πολλά από έναν ηθοποιό και αυτό είναι κάτι στο οποίο προσπαθώ να αντισταθώ – πότε τα καταφέρνω, πότε όχι. Παρόλα αυτά,  όντως οι συνθήκες «Στα Καλύτερα μας Χρόνια» σεζόν ντη σεζόν γίνονται καλύτερες και πλέον φέτος – στη τρίτη σεζόν έχουν γίνει ιδανικές. Το κλίμα είναι υπέροχο, τα σενάρια ακόμα καλύτερα, υπάρχει πολλή όρεξη για δουλειά, καθώς και χώρος να κινηθούμε όσο δημιουργικά θέλουμε.

Αναφορικά με τα κινηματογραφικά έχω κάνει λίγα πράγματα

και θα ήθελα να κάνω πολλά – πολλά περισσότερα. Είναι μαγική τέχνη και απαιτεί τα πάντα από έναν ηθοποιό, όπως και το θέατρο.

Ουσιαστικά φέτος είναι η τρίτη μου χρονιά στο θέατρο

και νιώθω ότι ξέρω ελάχιστα πράγματα γι’ αυτό. Είναι ένας ατελείωτος δρόμος και έτσι πρέπει να παραμείνει. Το θέατρο με κρατάει σε εγρήγορση και η τόσο άμεση επαφή με το κοινό με τροφοδοτεί πολύ. Μου αρέσει. Δεν μπορείς να ξεφύγεις από το κοινό. Το θέατρο είναι μεγάλο προνόμιο και θα έπρεπε να είναι για όλους.

΄Εχω ετοιμάσει ένα σενάριο για ταινία μικρού μήκους.

Το μικρόβιο της συγγραφής μου μπήκε στο τρίτο έτος της σχολής. Είχα γράψει ένα χαζο- διήγημα και μπήκα στη διαδικασία να το μετατρέψω σε σενάριο μεγάλου μήκους. Αυτό με οδήγησε στο να ψάξω πιο μεθοδευμένα αυτήν την τέχνη – ξεκίνησα να διαβάζω κάθε λογής βιβλίο απαραίτητο για τη συγγραφή σεναρίων και στη συνέχεια παρακολούθησα κάποια σεμινάρια. Έχω σαφώς πάρα πολλά ακόμα να μάθω για να κατανοήσω ακριβώς το πώς δομείται μια αφήγηση και πώς αυτό μεταφράζεται σε εικόνα. Μου αρέσει πολύ· γράφω συνέχεια από τότε και ελπίζω σύντομα κάποια στιγμή να δω στην μεγάλη οθόνη κάποιο από τα σενάριά μου. Αυτό κι αν είναι όνειρο μεγάλο. Εν προκειμένω τελειώνω ένα σενάριο μεγάλου μήκους, καθώς και άλλα δυο μικρού μήκους. Επιπλέον με μια ομάδα επίδοξων σεναριογράφων γράφουμε μια σειρά (σε φορμάτ ψευδοντοκυμαντέρ) πάσης φύσεως μαύρη κωμωδία.

Έχουμε ένα συγκρότημα – λεγόμαστε Cosmonuts.

Ξεκινήσαμε ως cover- band (παίζαμε μόνο διασκευές) στα Χανιά πριν από περίπου εννιά χρόνια. Περάσαμε από χίλια κύματα – κυριολεκτικά – καθώς τα τελευταία χρόνια το Πειραιάς-Σούδα ήταν η μεγάλη μας κατάρα. Πλέον, καταφέραμε να μεταφέρουμε τη βάση της μπάντας στην Αθήνα. Έχουμε ήδη κυκλοφορήσει δύο EP, τα οποία εύκολα μπορεί να τα βρει κάποιος on line. Τα μέλη πλέον είμαστε (Γιάννης Πανηγυράκης, Πέτρος Πανηγυράκης, Χρήστος Κλαριδόπουλος, Αλέξανδρος Σταθάκης και Δημήτρης Καπουράνης). Έχουμε πολλά σχέδια για το μέλλον. Φέτος, θα κυκλοφορήσουμε δύο singles και στη συνέχεια τον πρώτο μας μεγάλο δίσκο. Όχι δεν ονειρεύομαι να γίνω ροκ σταρ. Οι ροκ-στάρ έχουν πεθάνει σχεδόν όλοι και δεν θα γεννηθούν άλλοι. Τους γέννησε η ορμή μια εποχής που ακόμα ξεζουμίζουμε και δεν θα στερέψει ποτέ.

Οι φίλοι μου με λένε εργασιομανή.

Αλλά εγώ δεν νιώθω ότι “εργάζομαι”. Κάνω απλώς όλα αυτά που μου αρέσουν. Ίσως επειδή τόσα χρόνια στα Χανιά δεν το έκανα. Το κάνω τώρα.

Σίγουρα έχω δουλέψει πάρα πολύ για να κατορθώσω όλα αυτά που έχω πετύχει σήμερα.

Αυτό το ξέρω καλά. Σίγουρα όμως με έχει ευνοήσει πολύ και η τύχη.

Μετά από τόσα χρόνια,

δεν με ενοχλεί να με ρωτούν για την καταγωγή μου. Με ενοχλεί που ενοχλεί τους ίδιους.

Στην «Άλλη Θήβα» υποδύομαι ένα γιο που σκότωσε τον πατέρα του.

Ο Μαρτίν σκότωσε τον Πατέρα του επειδή δεν το άντεχε άλλο. Τον βασάνιζε μια ζωή και αυτόν και την μητέρα του. Ο Μαρτίν ήξερε ότι σκότωνε τον πατέρα του. Αυτό δεν τον κάνει Οιδίποδα – ίσως τον κάνει λίγο ήρωα, αλλά δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός.

Ο Μαρτίν έχει βασανίσει το μυαλό μου όσο κανένας άλλος χαρακτήρας που έχω υποδυθεί.

Τόσο στο πώς υποστηρίζω έναν άνθρωπο που έχει σκοτώσει τον πάτερα του, όσο και στην ίδια του, τη φύση. Μαθησιακές δυσκολίες, επιληψία, εγκλεισμός, απομόνωση… Η αλήθεια είναι πως τον έχω συμπαθήσει όσο κανέναν άλλον και, κατά κάποιον τρόπο, τον καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω γιατί το έκανε. Έχω την ανάγκη να αγαπώ τους χαρακτήρες που υποδύομαι ακόμα κι αν αυτοί σιχαίνονται τον εαυτό τους.

Κάποτε αντιδρούσα πολύ παθητικά σε κάθε μορφή βίας.

Ευτυχώς κάποια στιγμή κατάφερα να επιβάλω την αντίδρασή μου σε αυτή. Έμαθα να σέβομαι τον εαυτό μου και τους άλλους και δεν μπορώ να ανεχτώ τίποτα διαφορετικό. Δυστυχώς, η βία πάντα θα ξετρυπώνει δεν θα αλλάξει ποτέ αυτό – στο χέρι μας είναι να μιλάμε και να ζητάμε βοήθεια όταν δεν μπορούμε να αντιδράσουμε.

Αν μπορούσα να φτιάξω μια άλλη Θήβα,

με την έννοια του ιδεώδους τόπου, θα τύπωνα το «Όχι Μπραζίλια, μα Οκτάνα» του Α. Εμπειρίκου. Αυτό.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Ο Δημήτρης Καπουράνης πρωταγωνιστεί στο έργο «Μια άλλη Θήβα» του Σέρχιο Μπλάνκο. Η παράσταση ανεβαίνει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. 

Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Σκηνικά: Κώστας Πολίτης
Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ
Σχεδιασμός φωτισμών – Βίντεο: Αποστόλης Κουτσιανικούλης

Συμπρωταγωνιστεί ο Θάνος Λέκκας

Περισσότερα από Πρόσωπα
VIMA_WEB3b