Super Mammy: Ρεσιτάλ σεξισμού και ομοφοβίας από τον Μάρκο Σεφερλή, γιατί το 2021 δεν μάς έμαθε τίποτα

Πρεμιέρα έκανε χθες το βράδυ η σειρά “Super Mammy” στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1. Στην ελληνική μεταφορά του βρετανικού “Mrs Brown’s Boys” πρωταγωνιστεί ο Μάρκος Σεφερλής ως “Χαρίκλεια”, σε άλλη μία αναχρονιστική απεικόνιση της “Ελληνίδας μάνας”, όπως τη βλέπει ο κ. Σεφερλής, στις δεκάδες μιμήσεις που έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια.

Οι προσδοκίες μας λοιπόν δεν ήταν υψηλές και δεν θα μπορούσαν να είναι, αφού ο κ. Σεφερλής έχει δείξει ποιο είναι το “χιούμορ” του όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς  καμία διάθεση να το εκσυγχρονίσει από τη δεκαετία του ’90 μέχρι σήμερα (30 ολόκληρα χρόνια είναι αυτά).

Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότεροι από εμάς μάλλον δεν περιμέναμε αυτό που αντικρίσαμε στις οθόνες μας το βράδυ της Κυριακής, σε prime time ζώνη. Πείτε μας αθώους, πείτε μας ακόμη και αφελείς, αλλά εν έτει 2022 μετά από όλα τα “μαθήματα” που μας έδωσε απλόχερα το 2021, μία σειρά βασισμένη σε σεξιστικά, ομοφοβικά αστεία, περιμέναμε ότι θα ανήκει στο παρελθόν.

Μια ειλικρινής ερώτηση: Στη σάτιρα του κ. Σεφερλή δεν χωρά ρεαλιστικός γκέι χαρακτήρας που να μην “σπάει” ο καρπός του, να μην είναι ντυμένος κακόγουστα, να μην κουνά βεντάλια, να μην είναι τελοσπάντων μια καρικατούρα; Μοιάζει αδιανόητο να χρησιμοποιείται ακόμη η σεξουαλική ταυτότητα ενός ατόμου για να προκαλέσει γέλιο. Αναφέρομαι φυσικά στο γκέι ζευγάρι της σειράς. Το “Super Mammy” όμως δεν έμεινε εκεί.

“Είδα στο δρόμο ένα βιαστή. Έτρεξα, έτρεξα, αλλά δεν τον πρόλαβα” αστειεύεται ο κ. Σεφερλής ντυμένος ως Χαρίκλεια, τη στιγμή που ακόμη θρηνούμε την Ελένη Τοπαλούδη και εκατοντάδες ακόμη γυναίκες που πέφτουν θύματα βιασμού κάθε χρόνο στη χώρα μας.

Αγνοώντας μάλλον ότι το σεξ με άτομο σε κατάσταση μέθης είναι το λιγότερο κατακριτέο αν δεν είναι σε θέση να δώσει συναίνεση, ο εθνικός μας κωμικός συνεχίζει σε άλλη σκηνή: “Η βότκα είναι λιπαντικό για να κατεβάζουν οι γυναίκες τα βρακιά τους και να γκαστρώνονται”. Την στιγμή που η υπόθεση της Γεωργίας πριν από λίγους μήνες υπενθύμισε σε όλες τις γυναίκες ότι δεν είμαστε ασφαλείς να πιούμε και να ξεδώσουμε ούτε σε πάρτι Πρωτοχρονιάς.

Είναι απορίας άξιο πώς γίνεται ένας κωμικός που μοιάζει να παρακολουθεί την επικαιρότητα (αν κρίνουμε από τα πάντα επίκαιρα λογοπαίγνια που επιστρατεύει για τους τίτλους των παραστάσεων του) να μην έχει καμία επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα, όπως έχει διαμορφωθεί μετά το ξέσπασμα του κινήματος #MeToo -χάρη στο οποίο θύματα (γυναίκες και άνδρες) βρήκαν επιτέλους το κουράγιο να καταγγείλουν τους θύτες τους, ακόμη κι αν αυτοί είναι “διασημότητες”.

Φυσικά, αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα από τη χθεσινοβραδινή πρεμιέρα του “Super Mammy”. Χάρη στην αλάνθαστη συνταγή του κ. Σεφερλή (που σημείωσε τηλεθέαση 15%), από τα “αστεία” του δεν ξέφυγε κανείς. Η συμμετοχή του προέδρου του ΣΕΗ, Σπύρου Μπιμπίλα, σε μία τόσο επικίνδυνα αναχρονιστική παραγωγή, παραμένει ανεξήγητη…

Και κάτι ακόμα. Με το πρόσχημα της σάτιρας (πόσα να δικαιολογήσει πια αυτή η σάτιρα), ο κ. Σεφερλής ντύνεται γυναίκα. Και ως γυναίκα, ως “κλασική Ελληνίδα μάνα” ξεστομίζει πράγματα απαράδεκτα, νομίζοντας μάλλον ότι η μεταμφίεσή του τού το επιτρέπει. Να τον ενημερώσουμε όμως ότι η “Ελληνίδα μάνα” δεν είναι η καρικατούρα που έχει στο μυαλό του, δεν είναι η “Χαρίκλεια”. Είναι η κ. Τοπαλούδη που έζησε από πολύ κοντά τι σημαίνει σεξιστική βία και που σίγουρα ποτέ δεν θα έκανε “αστειάκια” για βιασμούς. Η “Ελληνίδα μάνα” είναι και η κ. Φύσσα, που συμπαραστέκεται στην μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη και σε κάθε μητέρα που βρέθηκε σε αυτή τη θέση.

Είναι σωστό να λογοκρίνεται η κωμωδία; Έχει όρια και ποιος τα ορίζει; Αυτά είναι ερωτήματα που προκύπτουν κάθε φορά που ένας κωμικός “ξεπερνά τα όρια”, κάνοντας προσβλητικά “αστεία”. Αυτά είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν και τώρα στην περίπτωση του κ. Σεφερλή.

Νομίζω όμως ότι η απάντηση είναι ξεκάθαρη. «Η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζουν να θίγονται τα όρια της ελευθερίας των άλλων» είχε πει πριν από εκατοντάδες χρόνια ο Καντ -κι όμως κάποιοι στον 21ο αιώνα αρνούνται ακόμη να το καταλάβουν. Όταν διαιωνίζεις τόσο επικίνδυνα στερεότυπα, όταν υποτιμάς τα βιώματα ανθρώπων, μετατρέποντας τους σε καρικατούρες-αντικείμενα χλευασμού, χωρίς ανθρώπινη υπόσταση (με την έννοια του αγγλικού ρήματος “dehumanize”), τότε ναι, μάλλον έχεις ξεπεράσει τα όρια.

Και κάτι τελευταίο, που είχε ακουστεί πολύ την τελευταία φορά που ο κ. Σεφερλής βρέθηκε στην επικαιρότητα για παρόμοιο ζήτημα. Ο πραγματικά θαρραλέος κωμικός δεν “χτυπά” αυτούς που η κοινωνία έχει ήδη ρίξει κάτω. Στοχεύει πιο “ψηλά” και φροντίζει να ανατρέψει παθογένειες της κοινωνίας μας, “βαθιά” μέσα στη ρίζα τους.

Δεν γίνεται η σάτιρα να δικαιολογεί τα πάντα. Πόσο μάλλον όταν δεν είσαι αστείος.