Najat Vallaud-Belkacem: Είναι πολύ σημαντικό να μιλάμε και για ιστορίες προσφύγων με «χαρούμενο τέλος»

Την Πέμπτη 1η Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακά, μέσα από το site του Γαλλικού Ινστιτούτου, μία πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση στο πλαίσιο του κύκλου «Η νεολαία που καινοτομεί», με τίτλο «Καινοτομία και γυναίκες πρόσφυγες: ένα εμπνευσμένο leadership». Πρόκειται για μία συνάντηση αφιερωμένη σε ιστορίες γυναικών προσφύγων και μεταναστριών που ξεκίνησαν ένα επιχειρηματικό εγχείρημα και απέδειξαν ότι η επιχειρηματικότητα είναι προσβάσιμη σε όλους.

Ανάμεσα στις εισηγήτριες της βραδιάς θα είναι και η Najat Vallaud-Belkacem, που προέρχεται από οικογένεια μεταναστών, και έγινε η πρώτη γυναίκα Υπουργός αρμόδια για τα Δικαιώματα των Γυναικών, καθώς και η πρώτη γυναίκα Υπουργός Παιδείας της Γαλλίας. Σήμερα είναι Διευθύντρια του ONE Campaign της Γαλλίας, και Πρόεδρος του συμβουλίου στρατηγικής του Ιδρύματος Tent Partnership for Refugees, έχοντας ως στόχο την κινητοποίηση ιδιωτικών εταιρειών για να βοηθήσουν την οικονομική ένταξη των προσφύγων.

Με αφορμή τη συμμετοχή της στην εκδήλωση του Γαλλικού Ινστιτούτου, εμείς μιλήσαμε με την Najat Vallaud-Belkacem για τις δυσκολίες, αλλά και την αξία που έχει η ένταξη των προσφύγων σε μία κοινωνία, και φυσικά για την σημασία του να ακούγονται τα “success stories” γυναικών-προσφύγων.

H Najat Vallaud-Belkacem συμμετέχει στην εκδήλωση «Καινοτομία και γυναίκες πρόσφυγες: ένα εμπνευσμένο leadership»

Το μόνο όνειρο των προσφύγων, όταν φτάνουν σε μία νέα χώρα είναι να μπορέσουν να βρουν άσυλο και τα μέσα για να επιβιώσουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους. Σε αυτό το πλαίσιο, η εύρεση εργασίας είναι προφανώς η προτεραιότητα τους, ιδιαίτερα επειδή οι περισσότεροι από αυτούς έχουν τα απαραίτητα προσόντα και κατείχαν υψηλές θέσεις στις χώρες, από τις οποίες αναγκάστηκαν να δραπετεύσουν. Το μόνο θέμα που παραμένει όταν φτάνουν σε μία νέα χώρα είναι η γλώσσα, που δεν γνωρίζουν ακόμα. Ακόμα και τότε όμως, η ικανότητα των προσφύγων να προσαρμόζουν τις εμπειρίες τους σε μία νέα ζωή και μία νέα γλώσσα είναι βασικά εντυπωσιακή.

Ακόμα μία δυσκολία είναι φυσικά τα νομικά εμπόδια, που σε κάποιες χώρες εμποδίζουν τους πρόσφυγες από το να αποκτήσουν μία πραγματική δουλειά. Τέλος, υπάρχουν και το εμπόδιο της “κουλτούρας”, που κάνει κάποιους εργοδότες να πιστεύουν ότι οι πρόσφυγες δεν κάνουν για μία δουλειά. Παράλληλα, κάποια πολιτικά κόμματα εκμεταλλεύονται τον φόβο των πολιτών, λέγοντας τους ότι πρόσφυγες ήρθαν για να “κλέψουν” τις δουλειές τους. Αυτή η ρητορική είναι αντίθετη σε όλα όσα παλεύουμε στο Tent Partnership for Refugees: Ζητάμε από τις κυβερνήσεις να βοηθήσουν την πρόσβαση των προσφύγων στην αγορά εργασίας, παλεύουμε για να προσλάβουν οι εταιρείες πρόσφυγες, κάνουμε έκκληση στην κοινή γνώμη να καταλάβει ότι ένας πρόσφυγας που εργάζεται, δεν είναι μόνο ένα άτομο που βοηθάμε, αλλά και κάποιος που μας βοηθά και είναι χρήσιμος στην κοινωνία. Πραγματικά, οι πρόσφυγες συνεισφέρουν σημαντικά στην εθνική οικονομία μίας χώρας, και δεν θα έπρεπε να το ξεχνάμε αυτό.

Η κοινή γνώμη πρέπει να καταλάβει ότι ένας πρόσφυγας που εργάζεται, δεν είναι μόνο ένα άτομο που βοηθάμε, αλλά και κάποιος που βοηθά εμάς και είναι χρήσιμος στην κοινωνία

Όπως είπα, πιστεύω ότι οι πρόσφυγες κατέχουν σημαντικά ταλέντα και ικανότητες. Παράλληλα, δεδομένου της δύσκολης πορείας τους, οι πρόσφυγες έχουν μία ανάγκη, μία ενέργεια, μία αποφασιστικότητα να εργαστούν και αυτό τους κάνει καταπληκτικούς συνεργάτες. Φυσικά, στην αρχή της ενσωμάτωσής τους, οι εταιρίες πρέπει να κάνουν μία μικρή προσπάθεια να τους μάθουν τις νόρμες κάθε κουλτούρας, την γλώσσα, ή και την δουλειά. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε με το Tent Partnership, με το να συνοδεύουμε τις συνεργαζόμενες εταιρίες σε αυτή την προσπάθεια, ώστε να τους κάνουμε να καταλάβουν ότι αξίζει. Πράγματι, όχι μόνο κερδίζουν πιστούς εργαζομένους, αλλά και την αναγνώριση των καταναλωτών ως υπεύθυνες, γενναίες και ηθικές εταιρίες. Σε έναν κόσμο που οι καταναλωτές ψάχνουν όλο και περισσότερο αυτή την ηθική διάσταση, αυτό μετράει.

Όπως συμβαίνει με όλα τα θέματα που μοιάζουν ανυπέρβλητα και απαράβατα -σε αυτή την περίπτωση, μιλάμε για την απόγνωση που αντιπροσωπεύει το να φύγεις από μία χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο- είναι πολύ σημαντικό να μιλάμε και για τις ιστορίες με “χαρούμενο τέλος”. Δεν εννοώ φυσικά να λέμε ψέματα στους εαυτούς μας, ούτε να προσπαθούμε να κάνουμε τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι όλες οι προσπάθειες των προσφύγων τελειώνουν με “success story”. Αυτό που θέλουμε είναι να δείξουμε ότι αυτά τα “χαρούμενα τέλη” όντως υπάρχουν, και να δώσουμε ελπίδα σε όσους βρίσκονται ακόμα σε αυτό το μονοπάτι, και το πιο σημαντικό να ξεμπλοκάρουμε τα πνευματικά εμπόδια των ανθρώπων που δεν φαντάζονται ότι το να βοηθήσουν τους πρόσφυγες θα κάνει κάποια διαφορά.

Είναι αλήθεια ότι κάποιες γυναίκες πρόσφυγες πράγματι διασφαλίζουν ηγετικούς ρόλους στον κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό κόσμο κάποια χρόνια αργότερα, και πρέπει να το τονίσουμε αυτό, γιατί είναι πολύ πολύτιμο! Αυτό το παράδειγμα δεν θα έπρεπε να φανεί σαν το δέντρο που κρύβει το δάσος, αλλά σαν την αχτίδα του ηλίου στο τέλος ενός τούνελ, αυτή η αχτίδα που σου δίνει την ενέργεια να συνεχίσεις.

Το παράδειγμα [των γυναικών που τα κατάφεραν] δεν θα έπρεπε να φανεί σαν το δέντρο που κρύβει το δάσος, αλλά σαν την αχτίδα του ηλίου στο τέλος ενός τούνελ

Πριν από κάποια χρόνια, επέλεξα να γράψω ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο με τίτλο “Η ζωή έχει περισσότερη φαντασία από εσένα”. Αυτή είναι μία πρόταση που δεν σκέφτηκα εγώ, αλλά η μητέρα μου, που συχνά μου την επαναλάμβανε όταν ήμουν μικρή.  Για παράδειγμα, χρησιμοποιούσα αυτή την έκφραση σαν την άγκυρα μου, όταν φοβόμουν ότι θα αποτύχω σε μία εξέταση. Η μητέρα μου τότε πάντα μου έλεγε “Μην ανησυχείς κόρη μου, ό,τι και να γίνει, εσύ μπορεί να φαντάζεσαι τον εαυτό σου στα γόνατα, η ζωή όμως έχει περισσότερη φαντασία από εσένα”. Στο τέλος, είμαι η ζωντανή απόδειξη, ότι η ζωή πράγματι είχε πολύ περισσότερη φαντασία από εμένα. Πολλές φορές συνειδητοποιώ ότι αυτό που κάποτε θεωρούσα μειονέκτημα ή ακόμα και αποτυχία -σε ένα διαγώνισμα ή και στις εκλογές- επέτρεψε να ανοίξουν άλλες πόρτες, πιο ενδιαφέρουσες από αυτές που θα είχα φανταστεί.

Είναι σημαντικό να έχεις πίστη στη ζωή και σε αυτά που θα σου φέρει. Παράλληλα, είναι σημαντικό να δουλεύεις, ώστε να σου ανοιχτεί μια πληθώρα από πόρτες. Αυτό προϋποθέτει να έχει περιέργεια, να αρνείσαι να κλειστείς στον εαυτό σου, να απορρίπτεις την αυτολύπηση. Ξέρω πολύ καλά, ότι κάποιες φορές είναι πιο εύκολο να το λες από το να το κάνεις. Αλλά σήμερα αν έπρεπε να δώσω μια συμβουλή σε μία φίλη μου, αυτή θα της έδινα.