Το ζευγάρι της χρονιάς του Γιάννη Ξανθόπουλου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου

Στο τέλος της χρονιάς του 2020 και με αφορμή τις εκδηλώσεις για τα διακόσια χρόνια από την παλιγγενεσία του Έθνους, η εκλεγμένη –με σαφή στοιχεία ολοκληρωτισμού– κυβέρνηση της χώρας και ειδικότερα το νεοσυσταθέν υπουργείο «Οικογενειακής αναπτύξεως», διοργανώνει έναν πανελλήνιο διαγωνισμό στον οποίο συμμετέχουν ζευγάρια που έχουν συμπληρώσει τουλάχιστον δέκα χρόνια γάμου. Ζευγάρια δηλαδή που άντεξαν και κράτησαν το γάμο τους μέσα από τα χρόνια της μεγάλης κρίσης.

Σκοπός του διαγωνισμού είναι η αναζωπύρωση του θεσμού της οικογένειας που σταδιακά έχει εκφυλιστεί λόγω της βαθειάς κρίσης αξιών σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα. Ο Μάκης και η Λένα συμμετέχουν στο διαγωνισμό προσδοκώντας το πολυπόθητο χρηματικό έπαθλο των εκατό μισθών δημοσίου υπαλλήλου. Στο διάστημα των τεσσάρων πρώτων χρόνων της κρίσης, όταν πλέον έπρεπε να επιβιώνουν με ελάχιστα, σκοτώσανε τα δύο χωραφάκια στο χωριό, ύστερα το σπίτι στο χωριό και τελευταίο ένα αστικό διαμερισματάκι της Λένας. Σύντομα δεν υπήρχαν πια μετρητά σε κανένα λογαριασμό. Ο Μάκης καταχράστηκε χρήματα της αδερφής του και στη συνέχεια και της μητέρας του. Το 2020, η ανθρωποφαγία έχει εξαπλωθεί πλέον και μέσα στις οικογένειες, το τελευταίο οχυρό αλληλεγγύης.

Σημείωμα συγγραφέα-σκηνοθέτη
Η ιδέα για τη συγγραφή αυτού του κειμένου ξεκίνησε από την ανάγκη να μιλήσουμε με καλλιτεχνικούς όρους για το μέγα θέμα της ηθικής κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος που μαζί με τα μεγαλο-επιχειρηματικά συμφέροντα, άνθρωποι της εξουσίας και του κεφαλαίου έγιναν εθνικοί προδότες, κλέβοντας την ίδια τους τη χώρα, σπρώχνοντάς την στο κενό. Και από την άλλη ο λαός, υπνωτισμένος ύστερα από εβδομήντα χρόνια συνεχούς ειρήνης, δέχτηκε να ασελγήσουν πάνω του.

Στη μελλοντολογική μας προσέγγιση, ύστερα από το πείραμα μιας αριστερής παρένθεσης που κατέρρευσε άδοξα και γρήγορα καθώς μετά από παλινωδίες ήρθε σε τελική ρήξη με τους «δανειστές» και τον Ευρωπαϊκό βορρά, αναδύθηκαν με περίσσια ορμή δυνάμεις που φλέρταραν με ακροδεξιές απόψεις και υποσχέθηκαν για άλλη μια φορά ευημερία. Η κυβέρνηση εκλέχθηκε από έναν εξαθλιωμένο λαό που πιάστηκε από τα μαλλιά του βουλιαγμένος στην απόγνωση, στα χρέη και στην έλλειψη ελπίδας για το μέλλον.

Η ιστορία του έργου εξελίσσεται μέσα σε αυτό το κλίμα, με τον Μάκη και τη Λένα να παλεύουν με τα ψέματα για να επιβιώσουν μέσα στο γενικευμένο πνευματικό σκοτάδι. Η έλευση ενός Ελεγκτή του κράτους, ενώ δήθεν κομίζει την οικονομική σωτηρία τους, στην πραγματικότητα, σαν ένας άλλος Φάουστ, τους εξαθλιώνει ψυχικά. Ποιες αντιστάσεις μπορεί να υπάρξουν όταν όλα έχουν χαθεί; Υπάρχει άραγε κάποια αντίρροπη δύναμη ικανή να σταθεί εμπόδιο σ’ αυτόν τον καλπάζοντα εφιάλτη;