Μαγικός Καθρέφτης
Η πρώτη ελληνική ταινία που γυρίστηκε σε 3D – δια χειρός Χρήστου Δήμα και της ομάδας που μας έδωσε την επιτυχία «Νήσος»- είναι μια κωμωδία για τους losers της ζωής που ονειρεύονται μαγικούς καθρέφτες και ωραίες… Ελένες!

Το πρωί έφορος αρχαιοτήτων, το απόγευμα υπάλληλος σε συνεργείο αυτοκινήτων. Αυτή είναι η πληκτική καθημερινότητα του 35χρονου Κλεάνθη (Μάκης Παπαδημητρίου) που επιπλέον καταπιέζεται από τη μέγαιρα πεθερά του (Ελένη Κοκκίδου) και τον χαραμοφάη αδελφό (Λευτέρης Ελευθερίου) της γυναίκας του (Ζέτα Δούκα). Όλοι τους ζουν κάτω από την ίδια στέγη, συνθήκη που κάνει σχεδόν αβάσταχτη τη ζωή για τον άτυχο Κλεάνθη. Όμως από τη στιγμή που θα ανακαλύψει έναν «μαγικό καθρέφτη» (Κώστας Κόκλας) ονόματι… Λαέρτη, ο οποίος πραγματοποιεί κάθε επιθυμία, θα αρπάξει την ευκαιρία για να αλλάξει τη ζωή του μια για πάντα. Καθώς όμως οι επιθυμίες του εκπληρώνονται, υπάρχει πάντα ένας αστάθμητος παράγοντας που κάνει την πραγματικότητα του Κλεάνθη άνω-κάτω. Το αποκορύφωμα αυτής της τραγελαφικής κατάστασης είναι όταν ο Λαέρτης τον μεταμορφώνει σε Μενέλαο και τον ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και την Αρχαία Ελλάδα λίγο πριν ο Πάρης γνωρίσει την Ωραία Ελένη.

Είναι κρίμα που μια ενδιαφέρουσα ιδέα (πώς θα ένιωθε ένας νεοέλληνας αν βρισκόταν ξαφνικά στην Αρχαία Σπάρτη λίγο πριν ξεσπάσει ο τρωικός πόλεμος;) κι ένα επιτελείο εκλεκτών καλλιτεχνών (από το σκηνοθέτη μέχρι τους περισσότερους πρωταγωνιστές) γίνονται… θυσία στο βωμό μιας εμπορικής κυρίως ευκολίας, που λέει ότι «καλό είναι εκείνο που πουλάει». Η ταινία είναι τουλάχιστον απλοϊκή. Με χαρακτήρες μονοδιάστατους και διαλόγους γεμάτους αφέλεια. Δεν θα αναφερθούμε ιδιαιτέρως στην τεχνική καινοτομία του 3D: πέρα από το ιστορικό ρεκόρ (η πρώτη τρισδιάστατη ελληνική ταινία) δεν βρίσκουμε άλλο λόγο – αφηγηματικό κυρίως- που να εξυπηρετεί.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης