Editors

Ένας οκτάχρονος παρατηρητής σχολιάζει

Ο Χρήστος Τουμαζάτος είναι 8 χρόνων. Ξέρει απ’ έξω στίχους του Άλκη Αλκαίου και του Μάνου Ελευθερίου, καθώς κι όλα τα τραγούδια του σπουδαίου παππού του, Β. Π. ενώ μια απ’ τις πρώτες του εκθέσεις στο σχολείο είχε τον αφοπλιστικό επίλογο “αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει”.

17.09.2015

Μένει στο Χαλάνδρι και τις προάλλες μου ζήτησε να τον συνοδεύσω σε μια Διαδραστική performance σαπουνόφουσκας, στο Ευριπίδειο Θέατρο Ρεματιάς, στα πλαίσια του “Our Festival”. Εγώ δίπλα του στη Σαπουνόφουσκα, αυτός δίπλα μου στους “Χαλασοχώρηδες” του Παπαδιαμάντη. Την ίδια μέρα, στο ίδιο Φεστιβάλ. Έτσι πάνε τα πράγματα.

Κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι τι μπορεί να σκεφτόταν ο γλυκός αυτός άνθρωπος με την μονοψήφια ηλικία όσο κράτησαν όλα αυτά.

Μ’ αρέσει η μουσική και το θέατρο και οι άνθρωποι που προσπαθούν, όπως προσπαθώ εγώ, αν θέλω να είμαι καλός στο σκάκι ή τα μαθηματικά. Με ρωτούν φίλοι της μαμάς και του μπαμπά, αν βαριέμαι κι εγώ τους απαντώ ότι βαριέμαι μόνο όταν βαριέται και ο άλλος και με παρασύρει κι εμένα. Στη Ρεματιά, ας πούμε, πέρασα καλά. Και στις φούσκες, στη σαπουνοφουσκογιορτή. Οι Mr and Mrs Bubble είναι άνθρωποι που μπορείς να συνεννοηθείς, όπως η μαμά και ο μπαμπάς μου, που μου μιλούν με την κανονική τους φωνή. Καταλαβαίνετε; Μου έκαναν εντύπωση. Και σε μία γιαγιά, πολύ γιαγιά, με τζιν παντελόνι, έκαναν εντύπωση.

Μετά, όταν έγινε βράδυ, είδα αυτό που ήθελε η Χ. και η μαμά μου και απ’ ό,τι κατάλαβα άρεσε και στους διπλανούς μου και τους παραδιπλανούς μου και στους πίσω και τους μπροστινούς. Στις 15 Σεπτεμβρίου, έμαθα τι σημαίνουν οι λέξεις “αλληλέγγυος” (θα μάθω σύντομα και πώς γράφεται), “συλλογικός”, “εξουσία” και “σουρεαλισμός”.

Η ομάδα “Εμείς” το διοργάνωσε όλο αυτό κι εγώ κατάλαβα ότι αυτό το “Εμείς” είναι σαν το σχήμα που έχουν τα θρανία μας στο σχολείο και όταν εγώ δεν ξέρω τι σημαίνει “Μυκηναϊκά ειδώλια”, με βοηθά η Μαριάννα και όταν η Μαριάννα δεν ξέρει πόσο κάνει εννιά φορές το οχτώ, τη βοηθώ εγώ.

Απόψε, 17 Σεπτεμβρίου, μου είπε η Κ. ότι “θα περάσει μια βόλτα από κει”. Ίσως της πω να με πάρει μαζί της. Δε θα απορήσει γιατί ξέρει πόσο μ’ αρέσουν όλα αυτά.