15′ με τις 14 ομάδες του Διαγωνισμού Scratch Night #BobFestival

Σοφοκλής / Τραχίνιες unplugged – Svoradov Theatre Group
Ηθοποιοί: Ιωάννα Λιούτσια, Τριαντάφυλλος Μποσταντζής, Κωνσταντίνος Λουκίδης, Ορέστης Μεσοχωρίτης
Σκηνοθεσία: Τριαντάφυλλος Μποσταντζής
Μετάφραση: Ιωάννα Λιούτσια
Βίντεo: Μιχάλης Γιαγκουνίδης

Α. Οι Svoradov είναι μια ανοιχτή κολλεκτίβα καλλιτεχνών που ασχολούνται κυρίως με τις παραστασιακές μορφές επιτέλεσης. Το όνομα αναφέρεται στον Σλοβάκο αξιωματικό που βάφτισε την ομώνυμη οδό της Μπρατισλάβα, όπου και ξεκίνησε την “σταδιοδρομία” της η ομάδα.
Β. Θέμα της παράστασης είναι η διάψευση των προσδοκιών της Διηάνειρας όπως αντικατοπτρίζεται στο έργο του Σοφοκλή, σε αντιπαραβολή με τη διάψευση των προσδοκιών του ελληνικού ονείρου της δεκαετίας του ’90.
Γ. Λαϊκοπόπ / Τηλεκοντρόλ / 90’s / Μάσκες / Αρχαίο δράμα / Σημίτης
Δ. Σύζευξη Μπομπ Σφουγγαράκη και Bob Wilson (λέμε τώρα). Χιούμορ και πειραματισμός.

Stringless – Jinx
Συγγραφή-Σύνθεση: Jinx (Εβίτα Αμερικάνου, Ελένη Κουταλώνη, Σταύρος Λιλικάκης, Φρόσω Μάνη, Θωμαΐς Τριανταφυλλίδου, Λωρίνα Χατζημανώλη)
Παίζουν: Ελένη Κουταλώνη, Σταύρος Λιλικάκης, Φρόσω Μάνη, Θωμαΐς Τριανταφυλλίδου, Λωρίνα Χατζημανώλη​
Χειρισμός Τεχνικών Μέσων: Ελευθερία Κρατημένου

Α. Είμαστε οι Jinx. Jinx σημαίνει το ξόρκι, το “πιάσε κόκκινο”, ο μαγεμένος αλλά και ο… γρουσούζης. Συναντηθήκαμε στη σχολή μας [Ανώτερη Δραματική Σχολή Πράξη Επτά] και επί της ουσίας γνωριστήκαμε όταν μας δώθηκε κενός καμβάς να δημιουργήσουμε. Μας ένωσαν η κλίση μας προς την κίνηση, το χιούμορ και το συνδυασμό διάφορων τεχνικών και εκφραστικών μέσων και η ανάγκη να θίξουμε με απλό τρόπο ουσιαστικά ζητήματα.
Β. «Τα κάνουμε όλα με λάθος τρόπο τόσο πολύ καιρό που έχουμε αρχίσει να πιστεύουμε πως όλα είναι εντάξει, πως έτσι θα ‘πρεπε να είναι…» Τι θα συμβεί όταν σε μια κοινωνία στην οποία μεγαλώνοντας το «κανονικός» ταυτίζεται με το «δεμένος» εμφανιστεί κάποιος «άδετος»?
Γ. Dubstep, μαριονέτα, ασπρόμαυρο, ελέγχω, κυνηγάω, ελευθερώνομαι
Δ. Έχουμε λίγο από τον Μπομπ τον μάστορα γιατί βρίσκουμε πάντα μια πατέντα για κάθε πρόβλημα και λίγο απο τον Bobby Watson (από τη φαλακρή τραγουδίστρια του Ιονέσκο) γιατι βρίσκουμε πάντα ένα πρόβλημα για κάθε πατέντα.

H ιστορία θα είναι πάντα η ίδια, τίποτα δε θα την απογοητεύσει – Από τον 5ο στίχο κιόλας φάλτσοι
Συρραφή κειμένων/αποσπασμάτων: «wolfgang» του Γ.Μαυριτσάκη, «Ο κυκλισμός του τετραγώνου» του Δ.Δημητριάδη, διασκευή από βιβλίο του Andreyev Leonid «Ο Kλόουν», «Αστοχία υλικού» του Χατζημωυσιάδη, «Μωβ ομπρέλα» της Α. Ζέη
Ηθοποιοί: Αλεξοπούλου Εύη, Βελημβασάκη Αθηνά, Κοτσέλου Μελίνα, Μουζόπουλος Άρης, Μπαμπίλα Μαρία, Πητίδης Μιχάλης, Σβώλη Αθανασία,
Σίσκου Ιωάννα, Σοφιά Εμμανουέλα
Σκηνοθέτης: Διδασκάλου Γιάννης

Α. Θα σου πω λίγα λόγια [σημείωση συντάκτη: LOL] για μας, μα προσπάθησε μη μας παρεξηγήσεις. Εδώ μέσα είναι αλλιώς τα πράγματα, και καμιά φορά, τα σεργιανίζουμε μαζί μας. Εκεί έξω. Έτσι θέλουμε να γίνεται, και καλώς το θέλουμε, αλλά.. Να σου πω για τα εδώ μέσα για να καταλάβεις.
Περπατάμε με τα μάτια να κοιτούνε μάτια. Όχι πάτωμα, Όχι ταβάνι, Όχι αδιάφορα πίσω σου. Ψάχνουμε κάθε φορά λίγο παραπάνω από εμάς. Όχι ρόλους. Όχι χαρακτήρες. Όχι βιογραφικά. Ψάχνουμε λιγάκι εαυτούς. Και όχι μόνοι μας. Μεταξύ μας. Και αν σου ακούγεται κουλτουριάρικο, τότε μάθε ότι αυτό το κάνουμε παιχνίδι. Δεν είναι ούτε έτσι, ούτε αλλιώς. Ούτε το θεωρούμε σωστό, ούτε έξυπνο, ούτε γαμάτο. Δεν το θεωρούμε καν. Παίζουμε.
Και παίζοντας θα γελάσουμε ή θα κλάψουμε, θα μιλήσουμε ή θα τραγουδήσουμε, θα τρέξουμε ή θα συρθούμε, θα ψιθυρίσουμε και δεν θα φωνάξουμε. Θα χορέψουμε αλλόκοτα, θα αφηγηθούμε πράγματα αλλόκοτα.
Εδώ μέσα, παίζουμε αλλά όχι με παιχνίδια. Το βασικό μας παιχνίδι είναι το ίδιο μας το σώμα. Το σώμα τα έχει όλα. Και η λαλιά εκεί είναι. Και η φαντασία εκεί είναι. Το δάκρυ, το γέλιο, το ρέψιμο, οι σκέψεις, οι φωνές, η μελωδία…
Δεν ξέρω αν αυτό που κάνουμε εν τέλει είναι θέατρο. Σίγουρα δεν είμαστε ηθοποιοί. Περί “ήθους” το προσπαθούμε αρκέτα, δεν λέω. Το πάτωμά μας σίγουρα δεν είναι σκηνή, και οι θέσεις σίγουρα δεν είναι άνετες για τους επισκέπτες μας. Οι επισκέπτες μας, δεν θέλουμε να’ ναι θεατές μας. Θέλουμε κάτι παραπάνω. Όπως τότε, μικροί, που παίζαμε. Δεν υπήρχαν παρατηρητές, όλοι παίζαν με κάποιο μαγικό τρόπο στο παιχνίδι μας, και ας μην το γνώρισαν ποτέ τους.
Είμαστε Φάλτσοι. Από τον πέμπτο στίχο κίολας.
Και κάναμε πολύ κόπο για να το καταλάβουμε και να το δεχτούμε αυτό.
Και ας μας παρεξηγήσουνε.
Υ.Γ: Το όνομά μας είναι εμπνευσμένο από μία σημείωση του Σεφέρη, σχολιάζοντας ο ίδιος ένα ποίημά του, ως “από τον πέμπτο στίχο κιόλας φάλτσο”.

Β. Η ιστορία θα είναι πάντα ίδια, τίποτα δεν θα την απογοητεύει.
Γ. Θέατρο: Έρωτας, Χωρισμός, Άρνηση, Συνήθεια.. Μονόκερος.
Δ. Δυσκολευόμαστε αρκετά για την απάντηση. Ακούστηκαν διάφορα, όπως Dylan, Marley, McFerrin, Odenkirk, Μάστορας ή Σφουγγαράκης… Καταλήξαμε σε κάτι πιο οικείο. Πιο διάσημο. Στον Μπόμπιρα που ήμασταν και ποθούμε ακόμα. (ακούστηκε πολύ “ψαγμενιά” αυτό ε;)

Οιστρογόνο 2 Οξυγόνο – Λμδ
Κείμενο: Σοφία Λαμπιδώνη
Ηθοποιοί: Σοφία Λαμπιδώνη, Ολίβια Λαπατά
Σκηνοθεσία: Θωμάς Χαβιανίδης
Φωτογραφία – Βίντεο: Παρή Αντωνίου
Βίντεο: Χρήστος Μπαμπαλής
Graphic Design: Σταύρος Μπιλιώνης

Α. Είμαστε η Σοφία Λαμπιδώνη, η Ολίβια Λαπατά και ο Θωμάς Χαβιανίδης. Γνωριστήκαμε στη δραματική σχολή Βεάκη όπου φοιτούσαμε κι οι τρεις κι αποφοιτήσαμε μαζί το 2012. Καταφέρνοντας να ξεπεράσουμε τα δράματα της καθημερινότητας μιας δραματικής σχολής μείναμε φίλοι και έκτοτε προσπαθούμε να δημιουργούμε. Το όνομα μας δημιουργήθηκε υπό πίεση… Στην ουσία είναι το αρχικό γράμμα των επιθέτων των κοριτσιών της ομάδας μας (“λμδ” – Λαμπιδώνη, Λαπατά) δεν σημαίνει τίποτα απολύτως!
Β. Πρόκειται για μία σειρά συνειρμικών σκέψεων μίας σύγχρονης κοπέλας και τον εσωτερικό της διάλογο που φέρνει στο προσκήνιο τα άγχη της και τείνει να την προβληματίζει να την φτάνει στα άκρα, να την οδηγεί σε αδιέξοδα, να την πανικοβάλει, μα και να την παρηγορεί.
Γ. Οιστρογόνα, λογαριασμούς, εμμονές, ζωή, έρωτες και τον Άμλετ…
Δ. Αν εισασταν ένας διάσημος Μπομπ, ποιος Μπομπ θα ήσασταν (και γιατί;)
Αν ήμασταν ένας διάσημος Mπομπ κατά πάσα πιθανότητα θα ήμασταν ο Μπομπ ο σφουγγαράκης γιατί είμαστε ατζαμήδες και γκαντέμηδες αλλά έχουμε την πλάκα μας!

Γ+Ρ= L.F.E ? – Γ+Ρ
Συγγραφέας: Γ+Ρ
Ηθοποιοί: Γιάννης Βλαχογιάννης, Ρένα Τσουρή
Α. Γ+Ρ. Μια τυχαία γνωριμία. Μια μεγάλη διαδρομή από τον Νέο Κόσμο μέχρι την Κατεχάκη κι από εκεί στον Κεραμεικό. Ατέλειωτες ώρες συζήτησης κι αμέτρητα βήματα μέχρι να γεννηθεί μια ιδέα. Χωρίς όνομα. Μόνο με σύμβολα.
Β. Μπορεί ο θάνατος να φέρει ζωή; Μπορεί ο έρωτας να φέρει θάνατο; Μπορεί 2 άγνωστοι άνθρωποι να γίνουν ένα για πάντα; Η λύτρωση έρχεται. Είναι ένα βήμα μακριά από το γέλιο και το κλάμα.
Γ. Ζωή. Χρόνος. Κηδεία. Ελπίδα. Έλξη. Τέλος.
Δ. Ο Bob Marley γιατί έζησε μόνο 36 (γεμάτα) χρόνια. Είπε: «Όλοι θα σε πληγώσουν, αλλά αξίζει να βρεις αυτούς για τους οποίους αξίζει να υποφέρεις» και μίλησε στην ψυχή των ηρώων μας.

S-chorus – Μηδέν Θετικό
Κείμενο-σκηνοθεσία: η ομάδα
Ηθοποιοί: Βάσω Βουλγαράκη, Λίλια Δημαράκη, Δημήτρης Πολίτης, Ελένη Σαλαμπάση, Γιώργος Σαμαράς, Κατερίνα Στάικου
Σκηνική Επιμέλεια: Παναγιώτα Βαρελά
Επιμέλεια Video: Νίκος Λογοθέτης

Α. Είμαστε η Βάσω, ο Γιώργος, ο Δημήτρης, η Ελένη, η Κατερίνα, η Λίλια και η Παναγιώτα. Είμαστε οι ΜΗΔΕΝ ΘΕΤΙΚΟ. Μας έφερε μαζί ένα μάθημα σωματικού-δημιουργικού θεάτρου. Το μηδέν θετικό είναι η ομάδα αίματος που δίνει σε όλους. Στην παράστασή μας, δημιουργούμε από το μηδέν, μοιραζόμαστε και μοιράζουμε το θετικό που γεννιέται.
Β. S-chorus: μια περιπαιχτική ματιά στην ελληνική οικογένεια. Πόσο σκοροφαγωμένος είναι και πόσο ναφθαλίνη μυρίζει ο θεσμός που τόσο αγαπάμε; Εμείς, ένα chorus παρεξηγημένων ζωυφίων, με φρέσκια διάθεση, βουτάμε στα άδυτα μιας ελληνικής ντουλάπας.
Γ. σχέσεις, λαιμαργία, ποίηση, ξενιτιά, επανάσταση, θάνατος
Δ. Ο Sideshow Bob, ο ήρωας από τους Simpsons. Είναι ένας τύπος πανούργος και επίμονος. Καταστρώνει συνέχεια σχέδια και παρά το γεγονός ότι τρώει τα μούτρα του, επιμένει και συνεχίζει.

Από Έρωτα – megazolabes

Ηθοποιοί: Μαρία Μπακέα, Νικολέττα Σαριδάκη, Βερόνικα Χανδρά, Φοίβη Ψευδού, Νικόλας Γκιούλης, Βαγγέλης Κυπαρίσσης
Σκηνοθεσία: megazolabes, Στεμίνα Σαπουνά
Βοηθός σκηνοθέτη: Φαίδρα Μπόκαρη

Α. Είμαστε απόφοιτοι της Δραματικής Σχολής Αρχή. Το όνομά μας, megazolabes, είναι ένα χιουμοριστικό σχόλιο για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι νεοσύστατες ομάδες. Κάνουν πρόβες σε ακατάλληλους χώρους, χωρίς θέρμανση και ελλείψει ηλεκτρικού φωτίζουν με γκαζόλαμπες.
Β. Η παράσταση Από Έρωτα παρουσιάζει τέσσερις γυναίκες που πέθαναν από έρωτα. Η Ηχώ, η Θίσβη, η Γκόλφω και η Μαίρη Βέμπερ πλέουν στα νερά της μεταθανάτιας αιωνιότητας και αφηγούνται την ιστορία τους με χιούμορ και τρυφερότητα. Θυμώνουν, απελπίζονται, απελευθερώνονται και συγχωρούν.
Γ. Τέσσερα σώματα και ένα στρώμα φουσκωτό.
Δ. Θα ήμασταν ο Bob Ross: «Και κάπου εδώ μπορεί να ζει ένας πλάτανος. Για να δούμε… θα χρησιμοποιήσουμε το καφέ βαν ντάικ…». 

Το Όνειρο του Σολωμού – ρΟΟ
Συγγραφέας: Λιανού Μαριάννα
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Πλεμένος, Φένια Σχοινά, Μαντώ Κεραμυδά, Λιανού Μαριάννα
Ηθοποιοί: Λιανού Μαριάννα , Φένια Σχοινά
Μουσικός: Σπύρος Λιβάνης
Φωνητικά: Nalyssa Green
Βίντεο: Νίκος Παπαγγελής
Σκηνικά: Τίνα Τζόκα
Ηθοποιός βίντεο: Χριστίνα Σιδηροπούλου

Α. Το όνομά μας Δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, μας πιάσατε απροετοίμαστους όταν ρωτήσατε στην πρώτη συνάντηση και ο Κωνσταντίνος ψέλισε ρΟΟ.
Βασικός πυρήνας της παράστασης αυτής είναι η Φένια και η Μαριάννα. Γνωριστήκαμε την πρώτη μέρα του πρώτου έτους της δραματικής σχολής και κάτι πήγε καλα. Ο Σπύρος που μας κάνει τη μουσική και η Nalyssa Green που τραγουδάει είναι δύο πολύ καλοί μας φίλοι που δουλεύουν χρόνια μαζί και τους ζητήσαμε να μας βοηθήσουν γιατί είμαστε ξεκάθαρα φανς! Η ομάδα μας δεν ειναι τιποτα περισσότερo από μερικούς φίλους μαζεμένους που απάντησαν στην έκληση βοήθειας που τους κάναμε για να γίνει μια ιδέα μας πραγματικότητα.
Β. Ο Διονύσης είναι ένας σολωμός.
Ξεκινάει το ταξίδι της επιστροφής του στη λίμνη που γεννήθηκε για να αναπαραχθεί και να πεθάνει, καθώς έτσι είναι φυσικό να συμβαίνει στους σολωμούς.
Ταξιδεύει κόντρα στο ρεύμα των νερών, ωσπου καποια στιγμη απο την κούραση τον παίρνει ο ύπνος.
Γ. Ταξίδι, γυαλάκια, όνειρο, Ρωμαίος, Αναλέπιασα, δόλωμα
Δ. Όταν φτάσαμε σ αυτή την ερώτηση με τη φένια στο μαγαζί που δουλεύει η playlist διάλεξε bob marley No woman no cry. Τυχαίο. 

ΜΟΝΟ-ΛΟΓΟΣ – Gum Art
Συγγραφέας: Χοσέ Σάντσις Σινιστέρα
Διασκευή: Νικολέτα Αγγελή, Ελευθερία Κρατημένου
Ηθοποιοί: Νικολέτα Αγγελή, Ελευθερία Κρατημένου
Ήχος – φώτα: Θωμαΐς Τριανταφυλλίδου

Α. Είμαστε η Ελευθερία Κρατημένου και η Νικολέτα Αγγελή, είμαστε η ομάδα Gum Art και η παράσταση μας ονομάζεται “ΜΟΝΟ-ΛΟΓΟΣ” ! Γνωριστήκαμε πριν τρία χρόνια στη δραματική σχολή Πράξη Επτά! Και μας λένε Gum Art γιατί έχουμε τη συνήθεια όταν ξεμένουμε από ιδέες να μασάμε τσίχλες! Μερικές φορές είναι καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς…!
Β. Ο ηθοποιός είναι πάντα εκεί αρκεί να υπάρχει κάποιος να τον δει για να αρχίσει το παιχνίδι! Όλες οι ανασφάλειες και ο φόβος της ανταπόκρισης του κοινού δημιουργούν μια σειρά από επικίνδυνους επαγωγικούς συλλογισμούς
Γ. Φώτα, σιωπή, πτώμα, φόβος, προσωπικά και ιδέες!
Δ. Ο Bob Marley γιατί η τέχνη είναι μια πολιτική ΠΡΑΞΗ και ένας δρόμος προς την ελευθερία!

De.Ca.Ta. (Dead Can Talk) – Nebula
Κείμενο / Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Μαυρόγιαννης
Βοηθός Σκηνοθέτη / Υπεύθυνη Παραγωγής: Μαρία Μπαζίμα
Σκηνικά/ Κοστούμια: Ομάδα nebula
Σκηνοθεσία Video / Αrt Direction: Αλέξανδρος Μαυρόγιαννης
Φωτογραφίες / Κάμερα: Oltjon Lipe
Διανομή/ Ηθοποιοί: Βασιλική Γεωργικοπούλου, Νικόλας Μαρμαράς, Σταμάτης Πακάκης

A. Nebula (νέμπιουλα) : νεφέλωμα. Ένα διαστρικό σύννεφο σκόνης. Τα νεφελώματα είναι ο χώρος γέννησης των άστρων.
Ο Αλέξανδρος και η Μαρία συναντήθηκαν το 2012.Μέσα σε ένα θέατρο. Η αγάπη τους για το θέατρο και τον κινηματογράφο τους έφερε κοντά και η βαθιά τους ανάγκη για ένα ανθρωποκεντρικό, ψυχαναλυτικό θέατρο με καυστική διάθεση υπήρξε η αφορμή για τη δημιουργία της θεατρικής ομάδας nebula. Η θεατρική ομάδαnebula συστάθηκε το Μάρτιο του 2015.
B. Στo κοντινό μέλλον, έχει εφευρεθεί μια τεχνική «Νεκρανάστασης» που διαρκεί για μερικές μόνο ώρες. Βάσει αυτού του επιστημονικού/τεχνολογικού επιτεύγματος, έχει στηθεί μια τηλεοπτική εκπομπήreality με αγαπημένους ή μισητούς «διάσημους» νεκρούς που επιστρέφουν πίσω για μία τελευταία συνέντευξη.
Γ. Μαύρη κωμωδία, Κοινωνικοπολιτική σάτιρα, Τηλεπαρουσιαστής, Ντόκτορ, Τηλεοπτικά πάνελ, Πολυεθνικές.
Δ. O Bob Hope. Ο θρυλικός Αμερικάνος κωμικός. Ο βασιλιάς του ευφυολογήματος. Είναι Μπόμπ . Είναι και Χόουπ (ελπίδα- όχι η τραγούδιστρια!).

Καημένοι στο διάστημα – Maravillas
Βασισμένο: στο κινηματογραφικό σενάριο του Maksim Koyrochkin
Σκηνοθέτης: Λιούμπα Κριβόχιζα, Γιώργος Κεμερλής
Ηθοποιοί: Γιώργος Κεμερλής, Αντώνης Αμολοχίτης, Βίργκο Οικονόμου, Τάρσια Ελευθερίου, Λιούμπα Κριβόχιζα
Μουσική: Βασίλης Παπάς
Βίντεο: Προκόπης Παπαγιαννέλλης

Α. Είμαστε φίλοι, έχουμε συνεργαστεί παλιά. Μαζευτήκαμε μια μέρα και έτσι γεννήθηκε η ομάδα. Το όνομα της ομάδας σημαίνει ¨Τέρατα¨ και έχει να κάνει με το έργο. Εννοούμε το τέρας που έχει ο καθένας μέσα του .
Β. Το έργο μιλά για μια «τέλεια» κοινωνία στην όποια δεν υπάρχει ούτε πόλεμος ούτε σωματική βία. Οι άνθρωποι όμως δεν έχουν γίνει καλύτεροι. Παραμένουν το ίδιο ζηλιάρηδες, προδότες και ρατσιστές.
Γ. Διάστημα, Προδοσία, Ψυχολογική Βία, Διαφορετικότητα, Αδιέξοδο , Προσωπική Επιλογή.

Snap – Pic nic
Παίζουν: Έλενα Σταματίου, Δήμητρα Λημνιού
Δραματουργική επεξεργασία: Χρήστος Πυθαράς, Έλενα Σταματίου, Δήμητρα Λημνιού
Χορογραφία – Επιμέλεια κίνησης: Γιάννης Καρούνης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Φωτεινή Δράκου
Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Χρήστος Πυθαράς

Α. PicNic, σύμφωνα με το wikipedia, είναι “μια εκδρομή, κατά την οποία η παρέα ή το ζευγάρι απολαμβάνει το γεύμα του στην ύπαιθρο, ιδανικά, μπροστά σε ένα όμορφο φυσικό τοπίο.”
Η Δήμητρα, Η Έλενα, Ο Γιάννης, Η Βενετία, Η Φωτεινή (μπορεί και όχι), Ο Χρήστος. Η αλήθεια είναι, πως δεν γνωριζόμαστε ακόμα. Μα όλοι θέλαμε κάτι, να κάνουμε, κάτι.
Β. Στο μεταίχμιο, πριν κάτι σπάσει. Κρακ. Το κάθε πρωινό σου, άγρυπνο, ξημέρωμα.
Γ. Κρεββάτι / άρση / πάλη / εγκλωβισμός / υποτροπή / ντροπή.
Δ. Bob fucking Dylan. Γιατί είναι ο Bob fucking Dylan. 

Το άγριο δείπνο των γονιών μου – Οίστρος
Συγγραφέας: Ζαφείρης Βάλβης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Μιχαλόπουλος
Ηθοποιοί: Σοφία Γιαννιώτη, Μαργαρίτα Καστρινού, Γιάννης Μιχαλόπουλος, Κωνσταντίνος Σταρίδας, Ράνια Καρακώστα

Α. οίστρος. αρσενικό.·
(ζωολογία) είδος δίπτερων εντόμων που ενοχλούν, τρελαίνουν ορισμένα ζώα· πνευματική και ψυχική διέγερση / συνώνυμα: δημιουργικότητα, έμπνευση, ενθουσιασμός, έξαρση
(βιολογία) το σύνολο των φαινομένων που σχετίζονται με την ωορρηξία των θηλαστικών.
Η εταιρεία Θεάτρου «ΟΙΣΤΡΟΣ» συστάθηκε το 2010 με αφορμή την παράσταση του Νίκου Τσιφόρου «Η Πινακοθήκη των Ηλιθίων». Βασικοί συντελεστές της είναι ο Γιάννης Μιχαλόπουλος και η Μαργαρίτα Καστρινού. Έχοντας κοινούς κώδικες και αναφορές όντας απόφοιτοι της Δραματικής Σχολής «ΑΡΧΗ» και έχοντας συνεργαστεί από το 2007 σε διάφορες παραγωγές, αποφάσισαν να δημιουργήσουν τη συγκεκριμένη ομάδα με σκοπό τη συσπείρωση νέων καλλιτεχνών και τον πειραματισμό με διαφορετικά είδη θεάτρου. Άλλες παραστάσεις τους: «Το Πηγάδι των Αγίων» του John Millington Synge, «Η Ερυθρά Νήσος» του Μ. Μπουλγκάκοβ.
Β. Δύο φιλικά ζευγάρια καταργούν τις κοινωνικές συμβάσεις και οδηγούνται σε άγριες καταστάσεις, όταν το καθιερωμένο δείπνο της Παρασκευής γίνεται ζούγκλα. Ένα έργο, με θέμα την αναπόφευκτη αναγκαιότητα της υποκρισίας και του ζωτικού ψεύδους.
Γ. Γραβάτα, κρασί, σούπα, υποκρισία, ζούγκλα, πέθανε;
Δ. Ο Bob Ross γιατί θα είχαμε παρουσιάσει 403 τηλεοπτικές εκπομπές για την ζωγραφική.

Πηγαινέλα – ΜάΣΚα
Βασισμένο: στο “Come ‘n’ Go” του Samuel Beckett
Ηθοποιοί: Σμαράγδα Αδαμοπούλου, Μαντώ Λιαδοπούλου, Κατερίνα Λιακοπούλου

Α. Είμαστε η Μαντώ, η Σμαράγδα και η Κατερίνα. Οι δρόμοι μας συναντήθηκαν στην Ανώτερη Δραματική σχολή “Πράξη Επτά”, της οποίας φέτος είμαστε τελειόφοιτες. Το όνομα της ομάδας μας είναι “ΜάΣΚα” και προέκυψε από τα αρχικά των ονομάτων μας.
Β. Με το “Πηγαινέλα” του Σάμιουελ Μπέκετ μιλάμε για έννοιες όπως ο χρόνος, η φθορά και η υποκρισία. Με χιουμοριστική και κυνική διάθεση που αποδεικνύει πως η ζωή είναι ένα διαρκές πηγαινέλα προσώπων και καταστάσεων παρακολουθούμε την πορεία τριών γυναικών ως το θάνατο καθώς και τις μεταξύ τους σχέσεις.
Γ. Φουρό, Μάσκα, Ρολόι, Θεός, Κύκλος, Μυστικό
Δ. Ο Bob Ross, ο ζωγράφος που όλοι μας έχουμε πετύχει και θαυμάσει κάποια στιγμή στην Ερτ-3, γιατί από το τίποτα δημιουργεί έναν ολόκληρο κόσμο όπως οφείλει να κάνει κάθε τέχνη.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΜΦΑΝΙΣΕΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

1ος Προκριματικός – Δευτέρα 4 Μαΐου @ 18:45, Main
1) Το Όνειρο του Σολωμού – ρΟΟ
2) ΜΟΝΟ-ΛΟΓΟΣ – Gum Art
3) Πηγαινέλα – ΜάΣΚα
4) Snap – Pic nic

2ος Προκριματικός – Τρίτη 5 Μαΐου @ 18:45, Main
1) Οιστρογόνο 2 Οξυγόνο – Λμδ
2) Καημένοι στο διάστημα – Maravillas
3) Το άγριο δείπνο των γονιών μου – Οίστρος
4) Από Έρωτα – megazolabes
5) De.Ca.Ta. (Dead Can Talk) – Nebula

3ος Προκριματικός – Τετάρτη 6 Μαΐου @ 18:45, Main
1) Stringless – Jinx
2) Σοφοκλής / Τραχίνιες unplugged – Svoradov Theatre Group
3) H ιστορία θα είναι πάντα η ίδια, τίποτα δε θα την απογοητεύσει – Από τον πέμπτο στίχο κίολας Φάλτσοι
4) Γ+Ρ= L.F.E ? – Γ+Ρ
5) S-chorus – Μηδέν Θετικό