ΠΕΜΠΤΗ
25
ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, καθημερινοί· με επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις αλλά με την ίδια, αδιαπραγμάτευτη αγάπη για τα ζώα. Αυτοί είναι οι άνθρωποι πίσω από τα φιλοζωϊκά σωματεία της πόλης που διαθέτουν από το περίσσευμα της καθημερινότητας τους με σκοπό να προσφέρουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης σε όλα εκείνα τα πλάσματα που, αθόρυβα, ζουν και υποφέρουν στο δρόμο.
Κι ενώ ο καθημερινός, προσωπικός τους αγώνας (όσο και των συλλογικοτήτων που συστήνουν) αναδεικνύει την αξία της διάσωσης μιας αθώας ζωής, την ίδια ώρα βρίσκονται αντιμέτωποι με άφθονες αντιξοότητες: Την καταπάτηση των νόμων για την προστασία των ζώων, τη χλιαρή ή μηδαμινή συμμετοχή των δήμων στο κεφάλαιο των αδεσπότων, την επιθετικότητα των “συνανθρώπων” μας που βλάπτουν τα ζώα ή ενοχλούνται από αυτά και πλέον τα νέα δεδομένα που έχει φέρει στο έργο τους η πανδημία.
Είναι, όμως, αυτοί οι άνθρωποι που έχουν συμβάλλει να θεριέψει το φιλοζωϊκό κίνημα, να σταθεί η πλειοψηφία της κοινωνίας υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, που έχουν αγωνιστεί να θεσπιστούν νόμοι για την προστασία τους. Έχουν, δηλαδή, άλλαξει τους όρους και τη θέση των ζώων στον πολιτισμό της καθημερινότητας μας, χωρίς καμία κρατική βοήθεια.
Πολλοί λόγοι για να κοιτάζουμε με ευγνωμοσύνη την προσπάθεια τους και να τους στηρίζουμε, ειδικά τις δύσκολες αυτές μέρες.
Η δράση του σωματείου
Συναντήθηκαν στον μαγικό κόσμο του διαδικτύου. Συνδέθηκαν καθώς μοιράζονταν την ίδια αγάπη και την ίδια αγωνία για τα ζώα που ζουν στο δρόμο. Συνασπίστηκαν ως σωματείο το 2003, δίνοντας επίσημη μορφή στην προσπάθεια εθελοντικής προσφοράς. Έκτοτε, οι 15, περίπου, εθελοντές του Stray συνθέτουν μια από τις πλέον αναγνωρισμένες μη κερδοσκοπικές φιλοζωϊκές οργανώσεις που περιθάλπουν αδέσποτα σκυλιά και γάτες με σκοπό να τους εξασφαλίσουν ένα μόνιμο σπίτι.
«Κάθε χρόνο δεχόμαστε περίπου 40 νέα περιστατικά αλλά οι υιοθεσίες μας είναι λίγο περισσότερες, γύρω στις 50-60. Τα ζώα μας φιλοξενούνται σε σπίτια εθελοντών και σε ειδικές περιπτώσεις σε καταφύγια στην Αττική. Ωστόσο, η δουλειά μας δεν τελειώνει στην υιοθεσία. Δίνουμε τεράστια έμφαση στην επικοινωνία με τους νέους κηδεμόνες, είμαστε πολύ υποστηρικτικοί στο να εξομαλύνουμε τα πρώτα στάδια της συμβίωσης. Αυτή η τακτική, φυσικά, ξεκινάει και πριν ένα ζώο φτάσει στο νέο του σπίτι. Επιμένουμε σε πολλές συζητήσεις και συναντήσεις. Είναι απαιτητικός και πολύπλευρος ο φιλοζωϊκός ακτιβισμός: Έχει πολύ τρέξιμο τόσο στο δρόμο όσο και για την περίθαλψη των ζώων – πολλά από αυτά χρειάζονται εξετάσεις, θεραπείες, χειρουργεία – είναι ένας διαρκής αγώνας για την εξεύρεση των κατάλληλων φιλοξενιών που βοηθούν τρομακτικά στο να πάει καλά μια υιοθεσία αφού καθορίζουν την κοινωνικοποίηση του ζώου και φυσικά τον τελικό μας στόχο, την υιοθεσία».
Στον καιρό της πανδημίαςΑρχή μας είναι – και δεν την προδίδουμε – να μην επιστρέφει κανένα ζώο στο κλουβί από την στιγμή που μπαίνει σε διαδικασία φιλοξενίας.
Οι μήνες του εγκλεισμού δεν θα μπορούσαν παρά να έχουν αντίκτυπο στην δουλειά του Stray. Οι μετακινήσεις όπως και οι συναντήσεις με τους υποψήφιους ενδιαφερόμενους για υιοθεσία δυσκόλεψαν την ώρα που η σοβαρότερη πηγή εσόδων για το σωματείο, τα bazaar καταργήθηκαν. Από την άλλη, τα αιτήματα για υιοθεσία αυξήθηκαν κατακόρυφα.
«Καταρχάς, είχαμε πολλές προσφορές για φιλοξενία ζωών από ανθρώπους που ξόδευαν extra χρόνο στο σπίτι και μπορούσαν να τον διαθέσουν σε ένα ζωάκι. Οι φιλοξενίες είναι ένα πολύ κρίσιμο κομμάτι της δουλειάς μας αφού μας δίνει χρόνο για να βρούμε την κατάλληλη οικογένεια για κάθε ζώο. Αρχή μας είναι – και δεν την προδίδουμε – να μην επιστρέφει κανένα ζώο στο κλουβί από την στιγμή που μπαίνει σε διαδικασία φιλοξενίας. Την ίδια ώρα, βρεθήκαμε μπροστά σε πολλές προτάσεις υιοθεσίας. Ήμασταν πολύ διστακτικοί και δειλά προχωρήσαμε σε κάποιες υιοθεσίες αφού δεν μπορούσαμε να αγνοήσουμε αυτή την δυνατότητα. Ευτυχώς, το ένστικτο μας, μας δικαίωσε».
O Mάρκος, όταν βρέθηκε από τους εθελοντές του Stray.
«Για όποιον γνωρίζει τις ανάγκες ενός σκύλου, καταλαβαίνει πως η ζωή στο δρόμο είναι μια απίστευτη δυστυχία και ταλαιπωρία γα εκείνον, ένα πλάσμα από τη φύση του τόσο ανθρωποκεντρικό. Συνεπώς, η ενασχόληση μας με τ’ αδέσποτα πηγάζει από αυτή την ανάγκη, από την αγάπη για τα ζώα και από το αίσθημα ευθύνης ότι αυτές οι ζωές στο δρόμο είναι και δικό σου πρόβλημα. Ο εθελοντισμός απαιτεί επαγγελματική σοβαρότητα» τονίζει η Μυρτώ Ξανθοπούλου.
Παρά το “πάγωμα” που έχει επιβάλλει και εδώ η πανδημία, το Stray επιδιώκει να αυξήσει τον ενεργό πυρήνα των εθελοντών του, θεωρώντας πως εκεί έξω υπάρχει δυναμικό και άνθρωποι που πραγματικά νοιάζονται.
Οι φήμες ότι κάθε αδέσποτο κρύβει και μια μεγάλη ιστορία πίσω του είναι σχεδόν πάντα αληθινές. Η ιστορία του Ψυχούλη είναι μια από αυτές που το Stray αφηγείται με περηφάνια τον τελευταίο καιρό αφού είχε happy end. Σκύλος ταλαιπωρημένος, ενήλικος, μεγαλόσωμος και στρουμπουλός με κάμποσα χρόνια θητείας στο κλουβί να περιμένει τον άνθρωπο του, συνάντησε τον Μιχάλη. Ο Μιχάλης δεν δίστασε ούτε στην ηλικία του μα ούτε και στο μέγεθος του. Το μικρό του διαμέρισμα στο κέντρο τον χώρεσε μια χαρά επιβεβαιώντας πως τα μεγάλα σκυλιά ζουν ωραιότατα σε μικρά σπίτια. Το καλοκαίρι πήγαν μαζί διακοπές στη Ρόδο.
