Kυκλοφορεί μία ιστορία, ότι τον ηθοποιό που έπαιζε τον Χριστό στην ταινία “Τα πάθη του Χριστού“, τον Τζιμ Καβίζελ, τον χτύπησε κεραυνός δύο φορές κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Επίσης, ο Τζέφρι Χάντερ, που επίσης ερμήνευσε τον ίδιο ρόλο, στην ταινία “Ο Βασιλεύς των Βασιλέων” είχε άσχημο τέλος, καθώς πολύ αργότερα από την ταινία έπαθε εγκεφαλικό, έπεσε στο πάτωμα και πέθανε από εσωτερική αιμορραγία.
Πέρα από τα ατυχήματα, υπάρχει κι ένας σημαντικός αριθμός άλλων κινηματογραφικών και τηλεοπτικών “Χριστών”, που είδαν την καριέρα τους να μην έχει καμία εξέλιξη μετά από την ερμηνεία αυτή, αλλά να μένουν άνεργοι. Και ο Έλληνας “Χριστός” εντάχθηκε στην “κατάρα” αυτή. Ο λόγος για τον Αλέξη Γκόλφη, που πρωταγωνίστησε στο σίριαλ του Γεωργιάδη “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται” και είδε την καριέρα του να εξαφανίζεται λίγα χρόνια μετά.
Στην κατάρα του Ιησού κάποιοι- προσπαθώντας να “εμπλουτίσουν” τον θρύλο- υπολογίζουν και θύματα ατυχημάτων από όλο το team των γυρισμάτων. Έτσι όμως αυξάνουν πολύ τον αριθμό των μετεχόντων αυτής της “κατάρας”, ώστε να μην μπορούμε να μιλήσουμε, παρά μόνο για την επιβεβαίωση μιας πιθανότητας. Ατυχήματα στα γυρίσματα συμβαίνουν. Κάθε παραγωγή έχει δεκάδες άτομα και οι παραγωγές με θέμα τη ζωή και τα πάθη του Ιησού είναι δεκάδες. Κάποιος από όλους αυτούς θα έχει πάθει κάτι- δεν γίνεται διαφορετικά.
Η ευλογία του ΙησούΠρέπει εδώ να πούμε ότι, εκτός από την κατάρα του Ιησού, υπάρχει και η “ευλογία του Ιησού“. Σύμφωνα με τον Μελ Γκίμπσον, όταν έκανε την ταινία του, υπήρξαν περιστατικά που μαρτυρούσαν την θεϊκή παρέμβαση, αλλά με θετικό τρόπο: “Συνέβησαν πολλά ασυνήθιστα πράγματα μεσ’ την ομάδα, καλά πράγματα όπως ότι άνθρωποι θεραπεύθηκαν από αρρώστιες, αποκαταστάθηκε η όραση και η ακοή σε δυο ανθρώπους. Άλλο ένα άτομο χτυπήθηκε από κεραυνό ενώ τραβούσαμε τη σκηνή της σταύρωσης. Απλά σηκώθηκε πάνω και περπάτησε. Υπήρχε ακόμα ένα εξάχρονο κοριτσάκι (κόρη ενός ανθρώπου από το συνεργείο), που είχε επιληψία από τότε που γεννήθηκε και είχε μέχρι 50 επιληπτικές κρίσεις τη μέρα. Δεν τις έχει πια, πάνω από ένα μήνα τώρα.” Σύμφωνα δηλαδή με τον Μελ Γκίμπσον, ο Θεάνθρωπος ήταν υπέρ της ταινίας και δεν την είδε σαν μια μορφή Ύβρεως.
Όλα αυτά είναι προφανές, ότι εν μέρει κρύβουν από πίσω δεισιδαιμονία, ή μία διάθεση να διαφημίσουν τα έργα αυτά, διαμορφώνοντας μία σχετική μυθολογία, ώστε να τραβάνε την προσοχή του κοινού. Άλλωστε, αν υπάρχει αυτή η κατάρα, γιατί δεν χτυπάει και τα κανάλια, που κάθε Πάσχα παίζουν μαζικά σίριαλ και ταινίες με τη ζωή του Ιησού. Αν υπήρχε κάποια μορφή θεϊκής κατάρας, γιατί να χτυπάει μόνο τους πρωταγωνιστές και τα μέλη του γυρίσματος και όχι και τα μέσα που αναπαράγουν την Ύβρη;
Ως προς το γεγονός ότι πολλοί ηθοποιοί είδαν την καριέρα τους να καταρρέει, μετά την ερμηνεία αυτού του ρόλου, τα πράγματα είναι πιο ερμηνεύσιμα. Οι σκηνοθέτες συνήθως επιλέγουν για το ρόλο αυτό άγνωστους ηθοποιούς, τους οποίους το κοινό να μην μπορεί να ταυτίσει με προηγούμενους ρόλους. Κατά συνέπεια, η καριέρα τους είναι πολύ πιθανό να μην έχει συνέχεια.
Παράλληλα, όταν ένας ρόλος είναι εξαιρετικά αναγνωρίσιμος, με τόσο συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως του Χριστού, αυτό συνήθως αποτελεί πρόβλημα για τη μετέπειτα εξέλιξη του ηθοποιού. Οι παραγωγοί και οι σκηνοθέτες δυσκολεύονται να επιλέξουν έναν ηθοποιό τόσο ταυτισμένο με ένα ρόλο από το κοινό. Το παράξενο είναι, ότι εκτός από την κατάρα του Ιησού- στην οποία μπορούν κάποιοι να δώσουν και θρησκευτικές ερμηνείες- υπάρχει και η κατάρα του Superman, στην οποία δεν υπάρχει τίποτα το μεταφυσικό.
Δεν έχουν όμως όλοι οι ηθοποιοί δει τις καριέρες τους να καταστρέφονται από την “κατάρα” του Ιησού. Μάλιστα, δύο πολύ σπουδαίοι ηθοποιοί, ο Μαξ Φον Σίντοφ και ο Γουίλεμ Νταφόε, που ερμήνευσαν τον Χριστό, δεν είχαν καμία αρνητική επίπτωση στην καριέρα τους, αποδεικνύοντας μάλλον ότι η “κατάρα” του Ιησού χτυπάει ως επί το πλείστον τις μετριότητες.
