Αν αργήσω, κοιμήσου+ του Άκη Δήμου στο Θέατρο Άβατον

Λίγα λόγια για το έργο 

Στο έργο αυτό, οι πέντε χαρακτήρες (ο Α, η Γ, ο Δ, η Ε και η ΣΤ), σε ένα κλίμα εξομολογητικό, αποφασισμένοι να πετάξουν από πάνω τους κάθε ψέμα και να αντιμετωπίσουν την αλήθεια τους, μοιράζονται με το κοινό όσα έκαναν ή δεν έκαναν για να βρουν και να ζήσουν τον έρωτα. Σε μια συνθήκη όπου κάνουν τη μία εξομολόγηση μετά την άλλη, ζούνε ξανά τις ιστορίες τους, γελάνε, κλαίνε, πίνουν, τραγουδούν, χορεύουν. Η μουσική αποτελεί σχεδόν μόνιμη συνοδεία στις κινήσεις και τα λόγια τους. Με ειλικρίνεια προς όλους αλλά και προς τον εαυτό τους, έχοντας ανοίξει όλα τα χαρτιά τους, καταλήγουν στο γεγονός ότι, σε κόντρα των καιρών, εκείνοι δεν θα σταματήσουν να ζουν τα συναισθήματά τους δυνατά, χωρίς φόβο και ταμπέλες, όσο κι αν τους στοιχίζει αυτό…

Λίγα λόγια από τον συγγραφέα:

«Τα κείμενα του “Αν αργήσω, κοιμήσου+” γράφτηκαν πριν από μερικά χρόνια με διάφορες αφορμές: τυχαίες εικόνες πίσω από παράθυρα διαμερισμάτων, μισολιωμένες κουβέντες σε κινητά και μαξιλάρια, μηνύματα που δεν στάλθηκαν ποτέ (κι αν στάλθηκαν, δεν έφτασαν), πτώσεις, συμπτώσεις και… περιπτώσεις, που θα μπορούσες να τις πεις και κλινικές, αν η μοναξιά είναι πάθηση. Ξηλώθηκαν και ξαναράφτηκαν πολλές φορές απ’ την αρχή, κι αν φαίνονται κάπου κάπου οι ραφές τους, δεν μου φαίνεται καθόλου κακό: το ‘χουν αυτό, καμιά φορά, τα χειροποίητα».