Ο Προμηθέας τιμωρείται από τον Δία, επειδή έδωσε τη φωτιά στους ανθρώπους. Ο Ήφαιστος έχει αναλάβει να δέσει σφιχτά τον Προμηθέα με αλυσίδες πάνω σε απόκρυμνους βράχους. Το Κράτος και η Βία επιθεωρούν τον απρόθυμο Ήφαιστο. Στο βράχο καταφθάνουν οι κόρες του Ωκεανού, οι Ωκεανίδες, θρηνώντας για το μαρτύριο του ήρωα. Κι ενώ ο Προμηθέας και ο Ωκεανός μιλούν για τη σκληρότητα του Δία, επί σκηνής εμφανίζεται κι ένα άλλο πλάσμα που υποφέρει από την εκδικητικότητα των θεών: η Ιώ, παράνομη ερωμένη του Δία που εκείνος μεταμόρφωσε σε δαμάλα για τη γλιτώσει από τη ζήλια της Ήρας, χωρίς όμως να το καταφέρει καθώς η πανούργα εκείνη έχει στείλει για να την βασανίζει τον Οίστρο, μια ενοχλητική βοϊδόμυγα που θα την ακολουθεί ανελέητα ως τα πέρατα του κόσμου. Ο Προμηθέας της διηγείται το παρελθον της και προφητεύει το μέλλον της, που συνδέεται και με τη δική του μοίρα, καθώς κάποιος μακρυνός απόγονός της, πολλά-πολλά χρόνια μετά, θα τον απελευθερώσει. Ο Προμηθέας προφητεύει και την πτώση του Δία. Αρνείται όμως πεισματικά να φανερώσει στον απεσταλμένο Ερμή το πώς θα εκπέσει η βασιλεία του και η τραγωδία τελειώνει με τους μανιασμένους κεραυνούς του Δία ενάντια στον αντιστεκόμενο κρατούμενο με την ελεύθερη συνείδηση.
Σκηνοθετικό Σημέιωμα
Η παράσταση επικεντρώνεται στη δύναμη του λόγου και στη ρυθμική και μελωδική απόδοση του κειμένου. Για να βρεθεί ο λόγος στο επίκεντρο αποφεύγουμε την εκφραστική δραματική ερμηνεία και επιμένουμε στην καθαρότητα της εκφοράς του λόγου και των νοημάτων. Αυτό δεν σημαίνει πως οι ερμηνείες των ηθοποιών στερούνται θεατρικότητας και πάθους. Αντίθετα, τα στοιχεία αυτά υποστηρίζονται με τη χρήση μάσκας και υπογραμμίζονται με τη μελετημένη σχεδίαση των κινήσεων. Η παράσταση ακολουθεί μια αυστηρή μουσική και κινησιολογική παρτιτούρα, που επιτρέπει στον ηθοποιό να εκφραστεί, και να εκφράσει, μέσα από ένα ορισμένο αισθητικό πλαίσιο.
Με αγγλικούς υπέρτιτλους.
