Σε ένα σκηνικό, που δίνει τη δυνατότητα να παρελάσουν από τη σκηνή πολλές θεατρικές φόρμες, η παράσταση κινείται μεταξύ ρεαλισμού, κωμωδίας ηθών, γκροτέσκο, κουκλοθεάτρου, και με μία σύγχρονη ματιά διατηρεί τα στοιχεία της εποχής
Όλοι θέλουν να γίνουν καλλιτέχνες.
Όλοι επιθυμούν δόξα ηθοποιού.
Δεν αναφερόμαστε στο ελληνικό θέατρο, την κατάσταση στις δραματικές σχολές ή την ανεργία των ανθρώπων του θεάτρου.
Αναφερόμαστε στο σπίτι της Md Αργκάντ.
Πήραν φωτιά οι υπηρέτες κι άφησαν κουζίνες, μαγειρέματα κι όλες τις δουλειές και καταπιάστηκαν με το ανέβασμα του έργου του Μερλέν.
Τι εστί Μερλέν; Υπηρέτης και κρυπτοσκηνοθέτης.
Έγραψε (που λέει ο λόγος) πόνημα θεατρικό κι ερωτικό και μάζεψε το υπόλοιπο υπηρετικό προσωπικό να παίξουν (που λέει ο λόγος).
Όλα αυτά γίνονται με ευκαιρία τους γάμους των αφεντάδων τους, Αντζελίκ και Έραστ. Τι το ‘θελαν;
Καβγάς τρικούβερτος ξέσπασε και παραλίγο αντί για το γάμο των δύο νέων να παντρευόταν ο…Κουτρούλης. Στο παρά πέντε και με την επέμβαση του βασιλιά (λείπει ο Μάρτης απ’ την σαρακοστή?) αποφύγαμε την κηδεία, τον κλαυθμό και οδυρμό. Αφέντες, κυρίες (που λέει ο λόγος) κύριοι, αριστοκράτες και πληβείοι έγιναν μαλλιά κουβάρια.
Έτσι, το «Καλοπροαίρετοιθεατρίνοι» μένει μόνο στον τίτλο του έργου να μας κλείνει το μάτι ειρωνικά.
