Status Update: Άρης Μπαλής, ηθοποιός

Η υποκριτική μπήκε παρορμητικά και σπασμωδικά στη ζωή μου και ύστερα από τις έντονες πιέσεις των φίλων μου. Έδωσα εξετάσεις στο Εθνικό, με επέλεξαν και μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο έπρεπε να αλλάξω πόλη και σπουδές. Στην πραγματικότητα δεν είχα απολύτως κανένα σχέδιο και πλάνο. Μόνο παρόρμηση.

Δεν ξέρω αν στην πραγματικότητα έχω εγκαταλείψει τις σπουδές μου στην Αρχιτεκτονική. Τουλάχιστον σε επίπεδο σκέψης υπάρχει η πρόθεση να τελειώσω την σχολή κάποια στιγμή. Σίγουρα, όμως, θέλω τους χρόνους μου για να το κάνω αυτό. Αλλά, ούτως ή άλλως, αυτές οι σπουδές έχουν καθορίσει τόσο πολύ τη σκέψη και την αντίληψή μου, που νιώθω πως αυτό είναι αρκετά σπουδαίο στοιχείο από μόνο του.

Περπατώντας στην Αθήνα νιώθω ότι ο αρχιτέκτονας ξυπνάει μέσα μου κάθε φορά που αντικρίζω όλες εκείνες τις πρώτες, μεσοπολεμικές, μοντέρνες πολυκατοικίες που είναι διάσπαρτες στην πόλη. Με συγκινούν βαθύτατα. Μπορώ να χαζεύω πολύ ώρα με όλες αυτές τις απόπειρες του Αθηναϊκού Μοντερνισμού.

Δεν ξέρω να πω με λέξεις τι είναι αυτό που με συναρπάζει με την υποκριτική ως τέχνη. Είναι αρκετά άρρητο, νομίζω, ώστε να μπορέσει να λεκτικοποιηθεί.

Πιστεύω αρκετά στην τύχη. Η τύχη ως παράγοντας συνέβαλε πάρα πολύ στο πώς και πόσο δουλεύω τα χρόνια μετά τη σχολή. Όσον αφορά την πολλή δουλειά, δεν μπορώ να καταλάβω αν αρκεί από μόνη της ως παράγοντας.

Με λίγη τύχη θα… καταφέρω να ζω στο Μπουένος Άιρες μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Οι αξίες της πίστης, της αγάπης και της ελπίδας είναι πραγματικά αλληλένδετες και αλληλοεξαρτώμενες. Θέλοντας και μη, νομίζω πως μόνο η αγάπη έχει μείνει κάπως ζωντανή – ή καλύτερα γίνεται προσπάθεια να μείνει ζωντανή. Τα υπόλοιπα τα έχουν πετσοκόψει οι βάρβαροι καιροί που ζούμε.

Σε συνθήκες κρίσης ίσως η ελπίδα είναι αυτή που χάνεται πρώτη. Αν ρωτήσει κανείς οποιονδήποτε άνθρωπο που τώρα είναι 20 ή 30 χρονών, δε νομίζω ότι εύκολα βιώνει κάτι άλλο πέρα από τη ματαιότητα. Και είναι κρίμα και κυρίως άδικο να περνάς τα πιο δημιουργικά, ίσως, χρόνια της ζωής σου αδυνατώντας να ελπίζεις.

Δεν ξέρω αν η κοινωνική ομαλότητα που μπορεί να υπήρχε πριν την κρίση με εκφράζει. Επίσης δεν νομίζω ότι τα προβλήματα των κοινωνιών είναι τόσο απλά. Τα πλέγματα εξουσιών είναι τόσο διεσπαρμένα και πολυεστιακά, που θέλει διαρκή αμφισβήτηση άπειρων παραγόντων σε πολλαπλά επίπεδα για να καταφέρεις να διαυγάσεις έστω και λίγο τον τρόπο δόμησης της κοινωνίας.

Δεν πιστεύω και δεν ελπίζω γενικά και αόριστα στον άνθρωπο. Η φαντασιακή δόμηση της έννοιας του δυτικού ανθρώπου είναι τόσο στέρεη και αδιαμφισβήτητη που με τρομάζει αυτό το συμπαγές των αξιών που τον διέπουν. Ο άνθρωπος στις δυτικές κοινωνίες εμφανίζεται και επιβάλλεται σαν να είναι η μόνη και απόλυτη αλήθεια και δεν ταυτίζομαι με κάτι τέτοιο.

Αν έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα στην πίστη των άλλων προς εμένα ή την πίστη στον εαυτό μου θα διάλεγα ένα τρίτο δρόμο. Μου αρέσει πολύ περισσότερο όταν εγώ πιστεύω στους άλλους.

* Ο Αρης Μπαλής πρωταγωνιστεί στο κωμικόδραμα του Εντεν Φον Χόρβατ «Πίστη, αγάπη, ελπίδα» που ανεβαίνει στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (μέχρι τις 3/1) σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση.