MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΤΕΤΑΡΤΗ
11
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

“Ατρείδες”: Τετράδια κρίσης από μαθητές της ζωής

Παιδιά μεταναστών πρωταγωνιστούν στην διαδραστική παράσταση της Ραφίκα Σουίς, μια διαδρομή στην ιστορία της ελληνικής κρίσης της Ελλάδας που ανεβαίνει στο Ίδρυμα Κακογιάννη.

author-image Στέλλα Χαραμή

Ο Ανάς και ο Αϊμάν. Αδέλφια και φαίνονται. Μοιάζουν για τα μεγάλα καστανά τους μάτια, τις μακριές βλεφαρίδες. Ο ένας 12, ο άλλος 13. Μέχρι να εγκαταλείψουν την Υεμένη του εμφυλίου, το σπίτι τους δεν είχε βομβαρδιστεί. Οι εκρήξεις βέβαια, για μήνες στο κατώφλι τους. Έζησαν σε αντίθεση με τις εκατόμβες παιδιών που έχουν σκοτωθεί στις μάχες και τα εκατομμύρια άλλα που απειλούνται από έλλειψη τροφής και νερού. Το νερό τους έφερε στην Ελλάδα. Κατάφεραν να επιβιώσουν κι εκεί. Πλέον μιλούν για τη Γερμανία. Θαρρείς και είναι ο παράδεισος τους, τόπος επαγγελίας.

1.2Ατρείδεςτετράδια κρίσης Μαρίλια Φωτοπούλου 148

Δεν είναι οι μόνοι που το πιστεύουν. Μεσημέρι τις 28ης Οκτωβρίου και το black box του Beton 7 είναι γεμάτο από παιδιά μεταναστών. Κάποια μόλις έχουν φτάσει στην Αθήνα, λέξη ελληνική δεν βγαίνει από το στόμα τους. Άλλα από τη Συρία, την Αίγυπτο. Τα περισσότερα είναι παιδιά των Βαλκανίων – ίσως γεννημένα κι εδώ. Η επέτειος ακούγεται στ’ αυτιά τους σαν κάτι εξωτικό. Όμως, τον πόλεμο τον ξέρουν• ξέρουν και την κρίση.

1.9.Ατρείδεςτετράδια κρίσης Μαρίλια Φωτοπούλου 187

Οι προτζέκτορες κάνουν τατουάζ στους γύρω τοίχους με πλάνα καθημερινότητας από την τελευταίας πενταετίας. Άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια, άστεγοι που κοιμούνται και ξυπνούν στα πεζοδρόμια της πόλης, MAT κατά διαδηλωτών, δημοσιεύματα ξένων μέσων με πηχυαίους τίτλους. Austerity.

1.3Ατρείδεςτετράδια κρίσης Μαρίλια Φωτοπούλου 151

Τα πλάνα είναι μέρος της οπτικοακουστικής εγκατάστασης που θα παρουσιάσει η νέα ακτιβιστική, διαδραστική παράσταση της Ραφίκα Σαουίς, «Ατρείδες: Τετράδια κρίσης». Είναι μια ελάχιστη δήλωση για τον «ανθρώπινο παράγοντα τον οποίο το σύστημα επιμένει να αγνοεί το σύστημα. Μια προσπάθεια να μη μείνουμε αμέτοχοι σ’ όλο αυτό το οικοδόμημα που καθορίζει το λόγο μας. Πέρα απ’ αυτό που μας επιβάλλεται, υπάρχει κι εκείνο που μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας. Κανείς δεν θα έρθει να μας σώσει», λέει η ηθοποιός και σκηνοθέτης με μια μακρινή, χαμένη στη γονιδιακή ιστορία της, καταγωγή από την Συρία.

1.7Ατρείδεςτετράδια κρίσης Μαρίλια Φωτοπούλου 175

Η Σαουίς δεν χρειάζεται να επικαλεστεί τη μνήμη των κυττάρων της για να κινητοποιηθεί. Της φτάνουν οι φωνές των παιδιών που έρχονται απ’ έξω. Η συμμετοχή τους στην παράσταση (σε συνεργασία με το Α’ Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο) είναι το ίχνος από το οδυνηρό πέρασμα μιας ολόκληρης γενιάς παιδιών, Ελλήνων και προσφύγων, στον άγριο κόσμο της ζωής και της επιβίωσης. Παρότι το γερμανικό όνειρο λαμποκοπάει στα παιδικά τους μάτια…

atrides

Ο Αβραάμ πρέπει να δουλέψει πριν τελειώσει το σχολείο, ο Μπασάρ βλέπει τον πατέρα του, ράφτη από τη Συρία, να χάνει τη δουλειά που είχε μετά από 25 χρόνια στην Ελλάδα, ο Γκόγκαν ζητάει «μόνο ψωμί». «Θέλω να γίνω μηχανικός αυτοκινήτων. Μα αν δεν βρω δουλειά θα φύγω για τη Γερμανία. Πρέπει να έχουμε σπίτι να μείνουμε, ψωμί να φάμε. Πως αλλιώς;».

1.8.Ατρείδεςτετράδια κρίσης Μαρίλια Φωτοπούλου 177

Στην παράσταση τα παιδιά δεν έχουν ρόλο, θα σωπαίνουν. Τα ερωτήματα όμως, στα οποία η κοινωνία μένει αμήχανη και βουβή, θα επιμένουν να χάσκουν. Η Ραφίκα Σαουίς παραθέτει τις ερωτήσεις από την «Πολιτεία» του Πλάτωνα και αποσπάσματα από τις τραγωδίες του κύκλου των Ατρειδών (Σοφοκλής, Αισχύλος, Ευριπίδης), αφήνοντας τα θεμέλια του πνεύματος να δηλώσουν πως τίποτα για τους ανθρώπους δεν έχει αλλάξει.

Περισσότερα από Art & Culture