Θανάσης Βαλτινός

Ήταν -είναι δηλαδή ακόμα- μια απ' τις τέσσερις - πέντε καλύτερες παραστάσεις που είδα φέτος. Και απ' τις ακόμα λιγότερες που με συγκίνησαν τόσο. Η... αρχαία «Γκόλφω» του Σπυρίδωνος Περεσιάδη, όπως την έκανε καινούργια _ και καθόλου ειρωνικά, με την έκφραση της πιάτσας, δεν το λέω, το λέω με την ουσιαστική έννοια _, χωρίς να τη βιάσει και να της πετάξει έξω τα μάτια, ο Νίκος Καραθάνος. Για το Εθνικό, στο «Κοτοπούλη». Θα γράψω αναλυτικότερα. Αλλά θέλω εδώ, εν είδει ανθολογίου, έστω κι αν τα λόγια αδυνατούν να περιγράψουν την ομορφιά τους και μπορεί και να την καταστρέφουν, να φυλάξω δυο στιγμές της. Για μένα πολύτιμες. Που μ' έκαναν κα κλάψω με λυγμούς. Και δεν ήμουν ο μόνος...Γράφει ο Γιώργος Δ.Κ. Σαρηγιάννης

Από την Παρασκευή 5 Οκτωβρίου, το έργο του Θανάση Βαλτινού "Το Συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη" ανεβαίνει για δεύτερη συνεχή χρονιά στη "Θεατρική Σκηνή" σε θεατρική προσαρμογή και σκηνοθεσία του Αντώνη Αντωνίου.

Η «Θεατρική Σκηνή» παρουσιάζει από τις 20 Οκτωβρίου τον Αντώνη Αντωνίου στον μονόλογο «Το Συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη», βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού.