Οι πόρτες ανοίγουν. Περνάμε στις θέσεις μας. Ψίθυροι. Τα φώτα σβήνουν. Το φως έρχεται από πίσω μας και μετασχηματίζεται σε εικόνα. Το φιλμ ξεκινά. Ησυχία για μία, δυο, τρείς ώρες. Η μηχανή προβολής σβήνει. Ανάβουνε πάλι τα φώτα. Ψίθυροι... μα και κραυγές.του Χρήστου Σκυλλάκου, από Βενετία (φωτογραφίες και άρθρο)
Με αφορμή την βράβευση του στο 72ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας για την όλη του προσφορά στην 7η τέχνη, επανερχόμαστε σε έναν αμφισβητούμενο μα και γνώριμο «δημιουργό» του σύγχρονου αμερικάνικου σινεμά.του Χρήστου Σκυλλάκου, ανταπόκριση από Βενετία
Βενετία, ρομαντική πόλη. Πριν ξεκινήσω το ταξίδι, είχα διαβάσει μια ρήση του νοβελίστα Henry James που έλεγε: "Αν και υπάρχουν μερικά δυσάρεστα πράγματα στην Βενετία, τίποτα δεν είναι τόσο δυσάρεστο, όσο οι επισκέπτες της".του Χρήστου Σκυλλάκου, από Βενετία (φωτογραφίες και άρθρο)
