Οκτώ (λιγότερο ή περισσότερο) γυναικείοι εμβληματικοί ρόλοι που παίζονται στο θέατρο σ' ένα αφιέρωμα για τη 8η Μαρτίου, Ημέρα της Γυναίκας.
Οκτώ (λιγότερο ή περισσότερο) γυναικείοι εμβληματικοί ρόλοι που παίζονται στο θέατρο σ' ένα αφιέρωμα για τη 8η Μαρτίου, Ημέρα της Γυναίκας.
Αλεξάνδρα Αϊδίνη – Λένα Παπαληγούρα – Ιωάννα Παππά. Οι πρωταγωνίστριες του Τσέχωφ επιλέγουν μια φράση από το ρόλο τους και γράφουν με αφορμή αυτήν.
Στη 16η τελετή απονομής του θεατρικού βραβείου «Δημήτρης Χορν» που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 7 Μαρτίου στο θέατρο Χορν, νικητής ανακυρήχθηκε ο Αργύρης Πανταζάρας.
Σπούδασε πρώτα σκηνοθεσία και μετά υποκριτική. Ο Νίκος Περάκης τον “τσίμπησε” σε οντισιόν για την «Λούφα και παραλλαγή» - αυτό ήταν το ντεμπούτο του. Έχει ξεχάσει μια φορά τα λόγια του πάνω στην σκηνή – εύχεται να είναι η τελευταία.Φωτογραφία Δημήτρης Πιτσάκης – www.catisart.gr
Όταν δεν πρωταγωνιστεί στην «Όπερα της πεντάρας» τον απασχολεί η χρεοκοπία της ελληνικής παιδείας και οι business εις βάρος της χώρας.
Από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της avant garde σκηνής μας μιλάει για μύθους και αλήθειες στην Ευρώπη του σήμερα, λίγες ώρες πριν την πρεμιέρα της παράστασης του «Η μελαγχολία των δράκων» στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
Ιδρυτικό μέλος και χορογράφος της ομάδας «ΖHTA». Βραβευμένη στο New Europe Festival της Πράγας. Διδάσκει στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης.
Δυο ημέρες πριν την αναμενόμενη πρεμιέρα της στο «Παλλάς», η χρυσή ομάδα της «Όπερας της Πεντάρας» εξηγεί γιατί αυτή είναι μια κορυφαία θεατρική στιγμή.
Γύρισε στην Ελλάδα μετά από δύο χρόνια απουσίας στο Λονδίνο. Η διάσημη casting director Τζίνα Τζέι τον επέλεξε για το επικό σίριαλ των «Βοργίων». Τα πρώτα πράγματα που βάζει στη βαλίτσα του είναι ταινίες, τραγούδια και βιβλία.
Επίμονα αντισυμβατικός επιστρέφει στον Πειραιά για να “αναποδογυρίσει” τον πιο κλασικό Σαίξπηρ.
Μεγάλοι έρωτες, σαρκικά πάθη και μοιραίες αγάπες που συνιστώνται για πριν και μετά του Αγίου Βαλεντίνου, για ερωτευμένους και μη.
Ανήμερα μιας μεγάλης πανελλαδικής απεργίας, όπου η πόλη έξω έχει παραλύσει, ο ηθοποιός μοιράζεται όνειρα και φόβους με έδρα τη νέα του θεατρική στέγη, την «Κιβωτό» - εκεί που θέλει να χωρέσουν όλοι οι «καλοί».
Παιδί του Λονδρέζικου School of Physical Theatre. Μέλος των Abovo από την πρώτη μέρα. Κρύβει μέσα της μια καταπιεσμένη μπαλαρίνα. Γι' αυτό και λατρεύει το σωματικό θέατρο.
Και οι δυο τους στενοί συνεργάτες του Λευτέρη Βογιατζή, συναντώνται για πρώτη φορά μετά το θάνατο του και ανεβάζουν το «Κουκλόσπιτο» στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων.Φωτογραφίες: Κώστας Ορδόλης
Πώς μια αρχιτέκτονας από τις Φιλιππίνες γίνεται καθαρίστρια στην Ελλάδα; Η Fredalyn Ressurection αφηγείται το εντυπωσιακό χρονικό, λίγο πριν πρωταγωνιστήσει στη νέα παράσταση της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, «Καθαρή πόλη».
Ιδρυτής της ομάδας Elephas Tilensis - μαζί με την φιλόλογο και σκηνοθέτη Δέσποινα Αναστάσογλου. Βιβλιοφάγος – με την καλή έννοια. Θα γράψει δικό του θεατρικό έργο μόνο αν αισθανθεί την ανάγκη να το κάνει.
Μου έχει στείλει μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του στο μέιλ. Στο μέτωπο του γράφει με κραγιόν σε γαλλική slang: Ouoi? Σαν να λέμε «τι;», «σοβαρά;» ή κάτι τέτοιο.
Ο σκηνοθέτης και ο μουσικός που επιμένουν να δημιουργούν από κοινού μια αντισυμβατική φόρμα δουλειάς για τα δεδομένα του ελληνικού θεάτρου.
Είναι η ομάδα των «Πυρ», είναι ζευγάρι στη ζωή και είναι συμπρωταγωνιστές στο βωβό υπερθέαμα της «Μισαλλοδοξίας» που παρουσιάζεται από τις 20 Ιανουαρίου στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών σε σκηνοθεσία της Ιώς Βουλγαράκη.
Μόλις έχει τελειώσει την πρόβα και σε περιμένει. Κοντοκουρεμένη με τα λευκά της μαλλιά και το πλατύ χαμόγελο που φέγγει φως μέχρι τα μάτια της. Είναι η πρώτη κουβέντα που της λες. «Όλοι νομίζετε ότι είμαι ένας χαρούμενος άνθρωπος – είμαι κι αυτό – αλλά κυρίως είμαι ένας λυπημένος άνθρωπος. Είναι βαριά η ψυχή μου μα κάθε τόσο βγαίνω στον αφρό και παίρνω ανάσες» σχολιάζει.
Έξι θεατρικοί συντάκτες κι ένας blogger ξεχωρίζουν – ο καθένας με τον προσωπικό του τρόπο - τις παραστάσεις που άφησαν το αποτύπωμα τους από την περασμένη σεζόν.
Στα ίχνη ζωής της κορυφαίας τραγωδού που “έφυγε” χθες, κληροδοτώντας το ελληνικό θέατρο με τις αναμνήσεις μιας σπουδαίας καριέρας.
Μεγάλες ή μικρές παραγωγές, αλλά σίγουρα πολυαναμενόμενες, έρχονται τους επόμενους μήνες στις αθηναϊκές σκηνές.
Σπούδασε στο Λονδίνο όπου και έκανε τα πρώτα της βήματα στο θέατρο. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Blindspot. Φέτος, υπέγραψε το πρώτο θεατρικό της έργο. Νιώθει ευτυχία κοντά στα αγαπημένα της πρόσωπα.
Το πλούσιο παρασκήνιο της παύσης του προέδρου του Ελληνικού Φεστιβάλ από τα καθήκοντα του αποθεώνει την ενδο-κυβερνητική ασυνεννοησία.
Σίγουρα δεν είναι σύνηθες αλλά συνέβη. Την παράσταση φέτος δεν έκλεψαν οι ηθοποιοί αλλά οι άνθρωποι πίσω από τις παραστάσεις και κάτω από τη σκηνή. Οι εξελίξεις στο θεατρικό τοπίο ήταν αναπάντεχες και κυριολεκτικά παρασκηνιακές. Γι' αυτό είναι και η ανασκόπηση είναι προσωποκεντρική. Γι' αυτό και βάζουμε φωτογραφίες δίπλα στα γεγονότα. Οι πρωταγωνιστές του 2015 σε μια περιπετειώδη, για τα θεατρικά πράγματα, χρονιά.
Στην πιο πολιτική και οργισμένη συνέντευξη της σχολιάζει την υποκρισία που επικρατεί γύρω από το σύμφωνο συμβίωσης, την Ευρώπη που εκφασίζεται και τις απροκάλυπτες μεταμορφώσεις της εξουσίας.
Τελειόφοιτος αρχιτέκτονας. Απόφοιτος της Δραματικής του Εθνικού. Εδώ και τρία χρόνια δουλεύει ασταμάτητα στο θέατρο. Αν έβαζε μια λεζάντα δίπλα στο όνομα του θα ήταν ο στίχος του «Midnight summer dream» των Stranglers «Woke up on a good day/and the world was wonderful/a midnight summer dream had me in its spell...».
Παιδί του θεάτρου Τέχνης. Εχει συμπληρώσει πάνω από 20 χρόνια δουλειάς στη σκηνή. Εχει πάψει να παίζει σε ανώδυνα έργα.
Μαζί στη δουλειά και στη ζωή παρουσιάζουν την τρίτη τους συνεργασία στις «Ροές».
Οδηγός επιβίωσης γέλιου εν μέσω χειμερινής περιόδου!
Η Νένα Μεντή ξεχωρίζει τους ρόλους -σταθμούς στην θεατρική πορεία της και μοιράζεται μαζί μας όμορφες αναμνήσεις.
Επιστρέφει στο Εθνικό για πρώτη φορά μετά την αποχώρηση από τα διοικητικά καθήκοντα του οργανισμού και μιλάει για τη νέα διοίκηση.
Η θρυλική εκπρόσωπος του αμερικανικού μοντερνισμού – που βρίσκεται στην Αθήνα για να παρουσιάσει το εμβληματικό «Available night» - επαινεί τους Έλληνες για την στάση τους απέναντι στο κύμα των προσφύγων.Φωτογραφίες: Βαγγέλης Κύρης
Όσην ώρα ψάχνω στον αρχείο μου τις συνεντεύξεις που είχαμε κάνει με το Μηνά Χατζησάββα, το time line στο Facebook γεμίζει με φωτογραφίες του. Ένα πελώριο δίχτυ αναμνήσεων ξετυλίγεται εμπρός μου. Ο ίδιος έλεγε πως δεν του άρεσαν οι φωτογραφίες. Μα να σου τον, ξημερώματα Τρίτης, να υποκλίνεται στην ορχήστρα της Επιδαύρου, να χαμογελάει ως τα αυτιά, να αγκαλιάζει την Ξένια (Καλογεροπούλου), να ποζάρει για selfies με νέους συναδέλφους. Ο Μηνάς, ο διάσημος για τις αγαπησιάρικες καρπαζιές που μοίραζε και όλοι αυτές να μνημονεύουν σαν μικρά τρόπαια της τρυφερότητας του. Ο Μηνάς με τις στοργικές αγκαλιές του• άλλα παράσημα από εκεί...
Στο Υπόγειο της Πεσματζόγλου, λίγη ώρα πριν την Κυριακάτικη παράσταση των «Παιδιών του ήλιου» του Μάξιμ Γκόρκι, επικρατεί, αυτό που λέμε, χαμός. Είναι όμως ωραίος χαμός. Ηθοποιοί κάνουν ζέσταμα στη φωνή τους, τεχνικοί στήνουν το σκηνικό – ένας από αυτούς βάφει τον απέναντι τοίχο τραγουδώντας Σάκη Ρουβά. Στην άκρη της πλατείας, ο Μάκης Παπαδημητρίου κάθεται ατάραχος.