Τα Παιδιά ενός Κατώτερου Θεού, του Μαρκ Μέντοφ στο θέατρο Άλφα Ληναίος Φωτίου

Γιατί τα όμορφα πράγματα γεννιούνται στη σιωπή…

Η σκηνική διασκευή και σκηνοθεσία του έργου ανήκει στον Δημοσθένη Παπαδόπουλο, ο οποίος προσεγγίζει με ιδιαίτερη ευαισθησία το έργο αυτό που θίγει την έννοια της διαφορετικότητας, της επικοινωνίας και της ανθρώπινης ανάγκης για σύνδεση.

Στους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους θα δούμε την Ευσταθία Τσαπαρέλη και τον Πάρη Θωμόπουλο. Εκπροσωπούν δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους που αγωνίζονται να γεφυρώσουν τις κοινωνικές και προσωπικές τους αντιφάσεις. Η παραγωγή είναι του Τάσου Ιορδανίδη.

«Τα Παιδιά ενός Κατώτερου Θεού» θεωρήθηκε σαν έργο “επαναστατικό”, καθώς ανέτρεψε τα ταμπού και τις προκαταλήψεις γύρω από τα άτομα με κώφωση φέρνοντας στην επιφάνεια τη δύναμη των ανθρώπινων σχέσεων, ανεξαρτήτως των περιορισμών που μπορεί να επιβάλλει η κοινωνία.

Η υπόθεση του έργου ακολουθεί τη σχέση ενός δασκάλου που αναλαμβάνει να διδάξει σε ένα σχολείο κωφών, και μιας πρώην μαθήτριας του σχολείου, η οποία τώρα εργάζεται ως καθαρίστρια. Εκείνη έχει συνειδητά επιλέξει να μην διαβάζει τα χείλη και να ζει απομονωμένη, αποφεύγοντας κάθε επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Εκείνος, βλέποντας την περίπτωσή της ως «επαγγελματική πρόκληση», προσπαθεί να τη βοηθήσει να ξεπεράσει τα τραύματα του παρελθόντος της. Μέσα από τις διαφορές τους, αναπτύσσεται μία ιστορία αγάπης, γεμάτη ένταση και συναισθηματικές συγκρούσεις.

Το «Τα Παιδιά ενός Κατώτερου Θεού» είναι μια αφήγηση γεμάτη συναισθηματική ένταση, που φέρνει στην επιφάνεια τις αλήθειες των ανθρώπινων σχέσεων. Μέσα από αυτή την τρυφερή αλλά και σκληρή ιστορία, το έργο μας καλεί να επανεκτιμήσουμε την έννοια της αγάπης, της επικοινωνίας και της αληθινής σύνδεσης, υπερβαίνοντας τις προκαταλήψεις και τα κοινωνικά στερεότυπα.

Αμέσως μετά την πρεμιέρα του στο Μπρόντγουεϊ το 1979, το έργο γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Το 1980, η παραγωγή του έργου απέσπασε το βραβείο Tony για το Καλύτερο Θεατρικό Έργο, καθώς και πολλά άλλα βραβεία, και γίνεται αμέσως σημείο αναφοράς για την παρουσίαση των κωφών ατόμων στο θέατρο και την αποδόμηση των κοινωνικών στερεοτύπων γύρω από αυτούς.

Η παράσταση ανέβηκε σε πολλά θέατρα παγκοσμίως, με την κάθε εκδοχή να φέρνει τη δική της διάσταση στην ιστορία, επισημαίνοντας τις πολιτισμικές και κοινωνικές διαφορές ανάλογα με τον τόπο. Στην Ελλάδα έχει γράψει ιστορία η παράσταση του 1981 με την Έλλη Λαμπέτη να ερμηνεύει τη Σάρα σε σκηνοθεσία του Παντελή Βούλγαρη. Το 2015 ανέβηκε στο θέατρο Βεάκη από τον Γιάννη Βούρο με συμπρωταγωνίστρια την Πέγκυ Τρικαλιώτη. Ήταν η χρονιά που το έργο έγινε ευρύτερα γνωστό στο αθηναϊκό κοινό και γρήγορα έγινε επιτυχία.

Το έργο «Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού» μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1986 σε σκηνοθεσία της Ράντα Χέινς, με την Μάρλι Μάτλιν και τον Ουίλιαμ Χαρτ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Πέρα από το γεγονός ότι θεωρείται ένα από τα πιο όμορφα love story, χάρισε στην Μάρλι Μάτλιν στα 21 της χρόνια το Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου και έτσι έγινε η πρώτη κωφή ηθοποιός, η οποία τιμήθηκε με τη συγκεκριμένη διάκριση.