Ωρολογιακός μηχανισμός
Ο ιδιότυπος «Ωρολογιακός Μηχανισμός» του ελβετού Σιρίλ Σόιμπλιν αναδεικνύει τη σύνδεση της αναρχίας με το εργατικό πνεύμα αλληλεγγύης που αναπτύσσεται σε μια επιχείρηση ωρολογοποιίας στην Ελβετία του 19ου αιώνα.
Οι νέες τεχνολογίες εισβάλλουν στην ωρολογοποιία του 19ου αιώνα στην Ελβετία. Η Ζοζεφίν, μια νεαρή εργάτρια το 1870, έρχεται αντιμέτωπη με τις νέες μεθόδους διαχείρισης χρημάτων, χρόνου και εργασίας στην ωρολογοποιία που εργάζεται. Στην πορεία, εμπλέκεται στο τοπικό κίνημα των αναρχικών ωρολογοποιών και γνωρίζει τον Ρώσο ταξιδιώτη και χαρτογράφο Πιοτρ Κροπότκιν.
Ένας παιγνιώδης διάλογος της αναρχίας και της ωρολογοποιίας σε μία ελβετική πόλη του 19ου αιώνα, φημισμένη για τα ρολόγια της, με επίκεντρο την συνάντηση μεταξύ του γνωστού μας Πιότρ Κροπότκιν και μίας σουφραζέτας που ηγείται του κινήματος των γυναικών που εργάζονται σε ένα τοπικό εργοστάσιο.
Δανειζόμενη τον τίτλο από την τεχνική ορολογία (ένας βασικός μηχανισμός στο εσωτερικό των ρολογιών χειρός που εξασφαλίζει την κίνησή τους), η μοναδική αυτή ιστορία αγάπης και αναρχίας ανατρέχει στις ρίζες του σύγχρονου καπιταλισμού και μας θυμίζει όχι μόνο τη χρήση νέων τεχνολογιών με σκοπό τον έλεγχο και των παραμικρών κινήσεων (και συναισθημάτων), αλλά και τη δυνατότητα του ανθρώπου να αποσυμπιέζει τους μηχανισμούς καταπίεσης, που λειτουργούν με την ίδια συνέπεια και αυστηρότητα που λειτουργεί ένα ρολόι.
Ο Κροπότκιν είχε ζήσει, πράγματι, επί χρόνια στην Ελβετία, αν και εδώ δεν βρίσκεται στο πρώτο πλάνο της αφήγησης. Στο επίκεντρο βρίσκονται, συνειδητά, οι εργάτριες ωρολογοποιοί της κορυφαίας ίσως βιομηχανίας της χώρας, καθώς η επαφή τους με το αναρχικό κίνημα και το παράδειγμα της Παρισινής Κομμούνας τους φέρνει σε σύγκρουση με τις αρχές και τα αφεντικά.
