Ενα τέλος και μία αρχή

Ακραία φυσικά φαινόμενα – ισχυρές καταιγίδες και ατελείωτη βροχή- βουλιάζουν το Λονδίνο και μια μητέρα με το νεογέννητο μωρό της αναζητούν μια σανίδα σωτηρίας.

Δεν είναι άσχημη η απόπειρα της νεοφερμένης Μαχάλια Μπέλο να προσδώσει στο εσχατολογικό της θρίλερ ψήγματα δράματος με πρόσημο τον ρεαλισμό. Τίποτα από όσα καταστροφολογικά περιγράφονται στο φιλμ δεν μπορούν να θεωρηθούν αποκύημα φαντασίας ή υπερβολικά.

Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ και το βλέπουμε καθημερινά στους τηλεοπτικούς δέκτες μας όπου σε κάθε γωνιά του πλανήτη, κάτι ακραίο συμβαίνει που οδηγεί στο συμπέρασμα πως «ο καιρός τρελάθηκε». Στα κάδρα της Μπέλο όμως υπάρχει μια δυστοκία- αν όχι αδεξιότητα- να δεθεί πειστικά το γενικό οικολογικό σχόλιο με την ειδική περίπτωση της ηρωίδας. Πολλές από τις δοκιμασίες δείχνουν άκυρες, κάποιες καταστάσεις είναι επιφανειακές (το κοινόβιο) και μένει μόνο η φιλότιμη ερμηνεία της Τζόντι Κόμερ με την ρεαλιστική αφηγηματική γραμμή, για να δοθεί έμφαση στην ψυχολογική κατάσταση της ηρωίδας. Όμως η τελική αίσθηση είναι πως το θρίλερ με το δράμα δεν έδεσαν σφιχτά σε καμία περίπτωση.