Πινόκιο του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο
Μια άλλη ανάγνωση, πάνω στο κλασικό μύθο της ξύλινης κούκλας που ονειρεύτηκε ότι ήταν ζωντανό αγόρι, δια χειρός Γκιγιέρμο ντελ Τόρο.
Στην εποχή της ανόδου του φασισμού στην Ιταλία της δεκαετίας του 1930, ο ξυλουργός Τζεπέτο θρηνεί το θάνατο του αγαπημένου και μονάκριβου γιου του. Μια βραδιά γεμάτης από θλίψη, οργή και αλκοόλ, ο απαρηγόρητος άντρας φτιάχνει μια ξύλινη κούκλα, η οποία ζωντανεύει την επόμενη μέρα.
«Το όνομα μου είναι Πινόκιο»
Χωρίς να πέφτει στην παγίδα της προβλέψιμης πλοκής και με εμφανή την διάθεση να ενισχύσει το μυθοπλαστικό πλαίσιο της κλασικής ιστορία του Κάρλο Κιλόντι με ρεαλιστικές ιστορικοπολιτικές αναφορές, ο μεξικανός Γκιγιέρμο ντελ Τόρο επιστρέφει ξανά μετά από τον «Λαβύρινθο του Πάνα» στα… καλλιτεχνικά «γόνιμα» εδάφη του φασισμού.
Η δική του εκδοχή πάνω στον «Πινόκιο» είναι μια περιπέτεια που πίσω από την ένδυση του παραμυθιού, κρύβει μια μακάβρια ιστορία πολιτικού πεσιμισμού (τα φαντάσματα του φασισμού χαράζουν πέρα ως πέρα την ιστορία) και ανθρώπινης οδύνης. Ο Ντελ Τόρο ισορροπεί άψογα μεταξύ παραμυθιού και πολιτικής αλληγορίας, χάρη στην λειτουργική συνθήκη ταύτισης του γοτθικού τρόμου και του αβάσταχτου ανθρώπινου δράματος που βιώνει η τραγική φιγούρα του Τζεπέτο. Συγκίνηση, τόλμη και φαντασία μετατρέπουν το σκοτεινό «Πινόκιο» του Ντελ Τόρο σε μια απολαυστική δημιουργία.
