Παρίσι, 13ο διαμέρισμα
Ο Ζακ Οντιάρ υπογράφει μια ταινία ωδή στον έρωτα, τη συντροφικότητα και το μελαγχολικό Παρίσι.
Υπόθεση
Παρίσι, 13ο διαμέρισμα. Η Εμιλί νοικιάζει ένα δωμάτιο του σπιτιού της στον Καμίλ με τον οποίο σύντομα γίνονται εραστές αλλά η σχέση τους δεν κρατά παραπάνω από μια βδομάδα επειδή εκείνος αποφεύγει τις μακρόχρονες σχέσεις. Όταν ο Καμίλ γνωρίζει τη Νορά, θεωρεί ότι μαζί της μπορεί να νιώσει τον πραγματικό έρωτα.
Κοίτα τις σχέσεις όταν πέφτουν
«Μια νύχτα με την Μόντ» αλλά και «Ζιλ και Ζιμ». Ρομέρ και Τριφό. Ερωτικά τρίγωνα και τετράγωνα. Ο Ζακ Οντιάρ προφανώς και είχε αμέτρητες αναφορές στο μυαλό του όταν αποφάσιζε να διασκευάσει για τη μεγάλη οθόνη το graphic novel του Αντριάν Τομάιν. Το «Les Olympiades» όμως είναι μια ταινία 100% δική του. Κι ας παίρνει την αρχική ιδέα από το graphic novel, κι ας έχει στην υπογραφή του σεναρίου δίπλα στο όνομα του αυτά των Σελίν Σιαμά («Το πορτρέτο μιας γυναίκας που φλέγεται») και Λεά Μισιός.
Με πρόσχημα την ερωτική επιθυμία ο Οντιάρ στοχάζεται πάνω σε μια σειρά από ετεροβαρή αλλά καίρια ζητήματα της σύγχρονης πραγματικότητας. Οι αποξενωμένες οικογένειες, η οδύνη των γηρατειών, οι δυσλειτουργικές σχέσεις, το υψηλό κόστος ζωής σε ένα αφιλόξενο Παρίσι, η διάψευση των φιλοδοξιών, το θάρρος που απαιτείται για να κοιτάξεις την ζωή κατάματα, η ενηλικίωση μέσα από διαρκή εμπόδια.
Ο διακριτικός αλλά ευθύς Οντιάρ δεν αρέσκεται στα εύκολα και προβλέψιμα. Αρκεί ένα βλέμμα της κάμερας του σε μια ρωγμή της καθημερινότητας ή ένα ονειρικό στιγμιότυπο που κλέβει χρόνο από το τέλος μιας σχέσης. Όπως λέει κάποια στιγμή ένας ήρωας του «όταν μιλάς στον απλό κόσμο, τον σκηνοθετείς». Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με εκείνον. Τα παιχνίδια του θεού Έρωτα στο σύγχρονο Παρίσι είναι πάντα συναρπαστικά όταν τα καταγράφει ένας στυλίστας μάστορας σαν τον Οντιάρ.
