Ένας ήσυχος άνθρωπος
Μετά από τρεις μικρού μήκους ταινίες ο Τάσος Γερακίνης πραγματοποιεί το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του που γυρίστηκε στην Σκύρο.
O Μάκης, ένας φιλήσυχος οινοποιός, ζει απομονωμένος σ’ ενα ακριτικό νησί μαζί με την κόρη του, όταν πέφτει θύμα ομηρίας από έναν επικίνδυνο δραπέτη.
Βαρύς χειμώνας για τους ήσυχους ανθρώπους
Ένας άνθρωπος καθημερινός προσπαθεί να βρει τις ισορροπίες του σε ένα άγονο κι εχθρικό περιβάλλον . Οι δοκιμασίες όμως είναι τόσες πολλές, με συνέπεια όταν βρεθεί σε μια ασυνήθιστη και σίγουρα επικίνδυνη συνθήκη- η κατάσταση ομηρίας από τον δραπέτη που βρίσκει κρησφύγετο στο σπίτι του- νιώθει τον εαυτό του να ξεπερνά κάθε όριο.
Ο Γερακίνης με όχημα ένα θρίλερ εκδίκησης μοιάζει να ψάχνει να βρει ποια είναι αυτή η διαχωριστική γραμμή που καλείται να ξεπεράσει ένας ήσυχος άνθρωπος χωρίς να χάσει την αξιοπρέπεια ή ακόμη και τη λογική του. Ο ήρωας του προσπαθεί να βγει από τον προσωπικό του λαβύρινθο και να δώσει τη λύση αλλά όλα είναι εναντίον του. Ακόμη και η σχέση με την κόρη του (η οποία ερωτοτροπεί με τον δραπέτη) ακροβατεί στο κενό.
Πολλά στοιχεία του σεναρίου θα μπορούσαν να παραλειφθούν – ο γάμος συμφέροντος της κόρης, τα παζάρια με τον έμπορο στην αρχή κλπ- αλλά σε γενικές γραμμές η σκηνοθετική άποψη του Γερακίνη είναι θετική. Η δράση κυλά με νεύρο και τα αναγκαία ηθικά διλήμματα, η έκρηξη οργής έρχεται με μαθηματική ακρίβεια και η αποδόμηση του ειδυλλιακού τοπίου συντείνει στη σκιαγράφηση μιας κυνικής πραγματικότητας όπου η απόδραση από αυτήν μοιάζει με ουτοπία.
