Η Στέγη ανοίγεται περισσότερο από ποτέ

Επιστροφή στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης· που ταυτίζεται με την προτροπή της διευθύντριας Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, Αφροδίτης Παναγιωτάκου «να ξεφοβηθούμε, ν’ αναπνεύσουμε, να ξεχαστούμε». Η υπόσχεση μιας χειμερινής περιόδου – που όχι μόνο ενεργοποιεί τη Στέγη αλλά και ένα σύστημα χώρων γύρω από αυτήν – είναι για την ίδια και μια υπόσχεση ευτυχίας. Γιατί, τελικά, αν κάτι εγγυάται ο διάλογος με τις τέχνες είναι αυτό: Η ευτυχία.

Το άνοιγμα στην, καλώς εννοούμενη, κανονικότητα, η Στέγη το μεταφράζει ως μια εξάπλωση στο δημόσιο χώρο της Αθήνας και σε πολλές άλλες μικρότερες -της έδρας της – εστίες· όπου θα γίνει το κήρυγμα αυτής της ευτυχίας. Το κτήριο της Συγγρού μοιάζει να μην είναι αρκετό πια.

Το κτήριο της Συγγρού μοιάζει να μην είναι αρκετό πια για το πλαίσιο εκδηλώσεων της Στέγης.

H Στέγη θα βρίσκεται επίσης, στη Στοά Ματάλα της Πατησίων ως έναν αστικό χώρο που θα συμβάλλει στον κοινωνικό και πολιτιστικό διάλογο. Θα βρίσκεται στην οδό Λεγάκη, στο νέο σύμπλεγμα χώρων Onassis Renti· εκεί όπου ένα παλιό εργοστάσιο πλαστικών μεταμορφώνεται σε θεατρική σκηνή και αφετηρία πειραματισμού για καταξιωμένους συνεργάτες του οργανισμού. Θα βρίσκεται στην πλακιώτικη Φρυνίχου, εκεί όπου θα φιλοξενηθεί το πρόγραμμα έρευνας Onassis Air. Στο Πεδίον Άρεως, όπου και θα επιστρέψει μετά την εντυπωσιακή πολυμεσική έκθεση «You and AI». Θα την συναντήσουμε στο Αθηναϊκό Θέατρο στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, εκεί όπου ήταν η «Μάντρα» του Αττίκ, που εγκαινιάζεται με ένα εικαστικό event. Και φυσικά, θα βρίσκεται σε απρόσμενα σημεία στην πόλη. Σε ερειπωμένες μονοκατοικίες που αποκτούν δεύτερη ζωή μέσα από εικαστικές εγκαταστάσεις αλλά και σε τοίχους πολυκατοικιών όπου σκαρφαλώνουν ζωγραφικά έργα υπό τον τίτλο «On Athens».

Εκεί έξω, στο ιστορικό κέντρο της πόλης, η Στέγη υποστηρίζει και τις δράσεις και τις προτάσεις της Athens Biennale – μέχρι και το τέλος Νοεμβρίου.

Η νέα χορογραφία του Δημήτρη Παπαϊωάννου, «Εγκάρσιος προσανατολισμός».

Η παραστασιακή της λειτουργία κάνει big come back με τον γνώριμο τρόπο. Με σταρ καλλιτέχνες της διεθνούς σκηνής (Ιβο Βαν Χόβε, Ιζαμπέλ Ιπέρ, Γκας Βαν Σαντ, Στιβ ΜακΚουίν, Ρομαίν Γαβράς, Δημήτρης Παπαϊωάννου, Φραν Λεμπόβιτς, Rootless Root). Με Έλληνες δημιουργοούς της πρώτης γραμμής (Μιχαήλ Μαρμαρινός, Νίκος Καραθάνος, Λένα Κιτσοπούλου, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Γιάννης Κακλέας, Αργυρώ Χιώτη, Σίμος Κακάλας, Αλέξανδρος Βούλγαρης, Χρήστος Παπαδόπουλος). Με νέο και πολλά υποσχόμενο αίμα (Ιώκο Ιωάννης Κοτίδης, Κατερίνα Γιαννοπούλου).

Με φεστιβάλ μουσικής και χορού 

Ο προγραμματισμός των 32 εκδηλώσεων περιλαμβάνει και τα επιτυχημένα μουσικά φεστιβάλ της Στέγης Tectonics Athens, Μια Γέφυρα Μουσικής πάνω από τη Συγγρού vol. 7, Borderline ’22, Big Bang 6 και την αποθέωση της φρέσκιας γενιάς χορευτών και χορογράφων στο Onassis New Choreographers Festival 9.

Παράδεισος: Μια ωδή στη φύση που χάνουμε από την Κατερίνα Γιαννοπούλου.

Η Στέγη είναι ο πρώτος ελληνικός οργανισμός που επιδιώκει να θίξει συστηματικά, μέσα από τις παραστάσεις της, την στρεβλή σχέση μας με το φυσικό περιβάλλον. Η θεματική αυτή εμπλουτίζεται δυναμικά με το «Weather Engines», μια έκθεση που διερευνά την ποιητική και τις πολιτικές, την αισθητική και τις τεχνολογίες του περιβάλλοντός μας καθώς και το «Circular Cultures», ένα φεστιβάλ που αναζητά τρόπους για να επανασχεδιάζουμε τον κόσμο μας, για να πετύχουμε περιβαλλοντική δικαιοσύνη.

Το ψηφιακό περιβάλλον που, επί 18 μήνες, έφερνε το πολιτιστικό αποτύπωμα της Στέγης στις οθόνες και στα σπίτια μας θα εξακολουθεί να εκπέμπει μέσα από το Onassis Channel, τα Onassis Podcast, το Movement Radio.

Μουσικό ταξίδι στο χρόνο στο «’Ενα ένα» του Θανάση Δεληγιάννη.

Η visual πραγματικότητα, βέβαια, θα έρθει και με πιο παραδοσιακούς τρόπους αφού η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση στηρίζει ξανά Έλληνες κινηματογραφιστές: Πάνος Κούτρας, Βασίλης Κεκάτος, Γιάννης Οικονομίδης, Εύη Καλογηροπούλου, Ζακλίν Λέντζου μόνο μερικοί από αυτούς. Εγκαινιάζει δε, και την ενότητα Onassis Documentaries όπου ντοκιμαντέρ νεότερων δημιουργών αιχμαλωτίζουν πτυχές της σύγχρονης ζωής.

Αγαπήσαμε τον Steve McQueen γιατί σκηνοθέτησε το «12 χρόνια Σκλάβος». Τώρα, έρχεται στη Στέγη με μια ακόμα ματιά στα φυλετικά δικαιώματα, που στοιχειοθετείται από ένα έργο μνήμης στον αφροαμερικανό καλλιτέχνη, αθλητή και πρωτίστως ακτιβιστή Paul Robeson.

Ο Νίκος Καραθάνος τροφοδοτείται από την αρχαία τραγωδία και παρουσιάζει μια σύγχρονη εκδοχή του Προμηθέα δεσμώτη. Μετά τη ματιά του στους «Όρνιθες», έχουμε προσδοκίες.

Η Isabelle Huppert και ο Ivo van Hove επιστρέφουν στη Στέγη. Η μούσα σειράς Ευρωπαίων δημιουργών και ο κορυφαίος Βέλγος σκηνοθέτης συναντώνται πάνω στο έδαφος του Tennessee Williams. Για να χτίσουν πάνω στο αριστούργημα των εύθραυστων ηρώων.

«Προμηθέας» σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου.

Σε ένα επαρχιακό κέντρο διασκέδασης, κάπου στα ‘70s περιμένεις ν’ ακούσεις κλαρίνα. Ο Θανάσης Δεληγιάννης, που ερμηνεύει και σκηνοθετεί, δεν ορκίζεται. Ένα new age πανηγύρι στο υπόγειο της Στέγης.

Περιμέναμε δυο χρόνια για να δούμε ξανά στη σκηνή δουλειά του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Φανταστείτε τώρα, να έρχεται και με κριτικές που την χαρακτηρίζουν ως «μια παρατεταμένη πράξη καλλιτεχνικής μαγείας». Να δούμε σε πόσες ώρες θα εξαντληθούν τα εισιτήρια αυτή τη φορά.

Ο γιος του Κώστα Γαβρά, αυτόφωτος σκηνοθέτης για διεθνείς star music artists παρουσιάζει μια πολυμεσική εγκατάσταση που σχολιάζει το μέλλον. Η Sharlize Theron που πρωταγωνιστεί στην ταινία αναβαθμίζει την προσοχή μας.

Ο τυραννισμένος βίος του Γιαννούλη Χαλεπά μπαίνει κάτω από το βλέμμα της Αργυρώς Χιώτη σε μια μουσική τραγωδία. Ο Σίμος Κακάλας εμφανίζεται στον επώνυμο ρόλο ενώ το λιμπρέτο υπογράφει ο The Boy.

«Αndy» από τον Γκας Βαν Σαντ.

Η Νέοϋρκέζα συγγραφέας Fran Lebowitz έρχεται στην Αθήνα για να συνομιλήσει με τη Διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, Αφροδίτη Παναγιψωτάκου, στο πλαίσιο του προγράμματος «Λέξεις και Σκέψεις». Μια συζητήση που αναμένεται να έχει αντισυμβατικό αν όχι καυστικό χαρακτήρα, κρίνοντας από το δημιουργικό ύφος της προσκεκλημένης.

Ο πρίγκιπας του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά και βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών Gus Van Sant κάνει θέατρο. Για την ακρίβεια, κάνει για πρώτη φορά θέατρο και είναι ένα μουσικό πορτρέτο του Andy Warhol. Δηλαδή, εκεί που η pop art των ‘60s θα συναντήσει την ανατρεπτική ματιά ενός auteur.

Η νέα χορογραφία του Χρήστου Παπαδόπουλου σε παγκόσμια πρώτη. Τρία χρόνια μετά το υπνωτιστικής μαγείας «Ιόν», ο πολυβραβευμένος ‘Ελληνας δημιουργός, επιστρέφει στη μελέτη της κίνησης του ελάχιστου – με οικολογικά αντανακλαστικά.

Η Στέγη και το Ωδείο Αθηνών συνεχίζουν την επιτυχημένη συνεργασία τους, τιμώντας τον κορυφαίο Έλληνα συνθέτη, ο οποίος βραβεύτηκε το 2021 με ένα από τα σημαντικότερα βραβεία σύνθεσης παγκοσμίως, το Ernst von Siemens Music Prize. Το αφιέρωμα θα κορυφωθεί με μια παράσταση μουσικού θεάτρου.

«Larsen C» σε χορογραφία Χρήστου Παπαδόπουλου.

Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός και έξι συνθέτες του σύγχρονου μουσικού θεάτρου συναντιούνται με τα μη ταξινομημένα αρχεία έργων του αδικοχαμένου Γιάννη Χρήστου. Το αποτέλεσμα; Μια παράσταση που μοιάζει με αρχαϊκό δράμα αλλά και με κοινωνικό γλυπτό.

Από τις γειτονιές του Ρίο ντε Τζανέιρο, ο Βραζιλιάνος Bruno Beltrão, ο χορογράφος που αναθεώρησε τη γλώσσα του hip hop, απαντά στη βαρβαρότητα της κυβέρνησης Μπολσονάρο. Μαζί με την ομάδα του αποδεικνύει πως και ο χορός είναι μια πράξη πολιτικής αντίστασης.

Η επιστροφή της Λένας Κιτσοπούλου στη Στέγη έχει μια ιστορία τεράτων να αφηγηθεί. Και η πιο διάσημη τέτοια ιστορία είναι ο Φρανκεστάιν της Μαίρη Σέλλεϋ. Αλλά θα φτάσει ν΄αγγίξει καθετί τερατώδες της σύγχρονης πραγματικότητας.

Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του Ιάννη Ξενάκη, η Στέγη παρουσιάζει ένα μεγάλο αφιέρωμα στον διεθνή επιδραστικό συνθέτη και διανοητή. Μουσικοί της πειραματικής και ηλεκτρονικής σκηνής μεταφράζουν την πολύπλευρη ενέργεια του στους ήχους του αύριο.