Πάνω από έξι μήνες έχουν περάσει από το άνοιγμα της μόνιμης συλλογής του ΕΜΣΤ για το κοινό, όταν η υπουργός Πολιτισμού ανακοίνωνε, σε μια «πανηγυρική» συνέντευξη τύπου, παρουσία πλήθους κόσμου (και όχι μόνο δημοσιογράφων) ότι τα επίσημα εγκαίνια του μουσείου θα πραγματοποιούνταν στα τέλη Μαρτίου 2020, ενώ μέχρι τότε θα είχε τοποθετηθεί νέος διευθυντής ή διευθύντρια, με διετή θητεία.
Βέβαια, ούτε εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν ούτε διευθυντής διορίστηκε, αλλά και τίποτε απ’ όσα είχε εξαγγείλει η κ. Μενδώνη δεν υλοποιήθηκε. Θα πείτε πως η υπουργός, όπως και όλοι οι ενδιαφερόμενοι, λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο, που στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν ο Covid-19.
Κανένα μέτρο κοινωνικής αποστασιοποίησης όμως δεν επιβάλλει, για παράδειγμα, τη μη τοποθέτηση διευθυντή ή τη μη προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού για τη μόνιμη κάλυψη της θέσης.
Στην πραγματικότητα, το ΕΜΣΤ έχει περιπέσει στη λήθη της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΟ, αλλά και του Δ.Σ. του και του μεταβατικού διευθυντή του, σύμφωνα με όσα καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι στο μουσείο, που επισημαίνουν, με ανακοίνωση του σωματείου τους, ότι όλοι αυτοί οι παράγοντες «εξαφανίστηκαν και άφησαν το Μουσείο να πορεύεται μόνο του και χάρη στις προσπάθειες που καταβάλλει το προσωπικό του και στην αυτενέργεια που αυτό εκδηλώνει».
Όπως τονίζουν οι εργαζόμενοι, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παραμένει στην πραγματικότητα για πάνω από δυο χρόνια χωρίς διευθυντή, ενώ το Δ.Σ. «αρνείται να πάρει οποιαδήποτε ουσιαστική απόφαση για τη διοίκηση του Μουσείου, το οποίο συνεχίζει να λειτουργεί χωρίς να έχει γίνει η αναγκαία διάρθρωση, ενώ και η αναθεώρηση του Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας φαίνεται ότι χάθηκε κάπου στην μετάφραση».
Πολυτέλεια η ασφαλής λειτουργία;
Το γεγονός ότι το μουσείο άνοιξε στο κοινό έχοντας κενές πολλές οργανικές θέσεις και υποστελεχωμένο παραβλέφθηκε από πολλούς (και όχι μόνο από το ΥΠΠΟ), προκειμένου να λειτουργήσει, έστω και όπως-όπως· οι επισημάνσεις των εργαζομένων θεωρήθηκαν αδικαιολόγητη γκρίνια ή πολυτέλεια, ενώ στην πραγματικότητα αποτελούν βασική προϋπόθεση για τη σωστή και ασφαλή λειτουργία του ΕΜΣΤ, ιδιαίτερα σε μια απαιτητική συγκυρία όπως η τωρινή.
Αντί, όμως, τονίζει στην ανακοίνωσή του το Σωματείο Εργαζομένων ΕΜΣΤ «να δούμε έστω και την παραμικρή κίνηση στην κατεύθυνση επίλυσης των συσσωρευμένων προβλημάτων … έχουμε την παρελκυστική τακτική του Δ.Σ. του ΕΜΣΤ και τις υπονομευτικές πρακτικές του γενικού γραμματέα Σύγχρονου Πολιτισμού κ. Γιατρομανωλάκη σχετικά με την υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας την οποία διεκδικούμε εδώ και ένα χρόνο».
Απελπισμένοι, καθώς, όπως λένε, «κανείς δεν δείχνει την παραμικρή διάθεση να αντιμετωπίσει έστω και ένα από τα προβλήματα που ταλανίζουν το ΕΜΣΤ», οι εργαζόμενοι αναρωτιούνται μήπως, τελικά, «η κατάσταση ενός ακέφαλου και χωρίς προσανατολισμό Μουσείου είναι βολική… για όσους θέλουν να εξυπηρετούν ιδιοτελή συμφέροντα και προσωπικές ατζέντες».
Κάτι τέτοιο όμως συνιστά «καταστροφική πορεία για έναν φορέα που αντί να συγκροτεί δικό του επιστημονικό έργο, μουσειακή πολιτική και ουσιαστικές συνεργασίες οδεύει στο να μετατραπεί αργά και σταθερά σε Mall και χώρο «προβολής» με κριτήρια που δεν συνάδουν με την ιδρυτική φυσιογνωμία του», καταλήγουν.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει, άλλωστε, ότι όσες περιοδικές εκθέσεις παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο της λειτουργίας του ΕΜΣΤ μετά την έκθεση της μόνιμης συλλογής του, ήταν παραγωγές άλλων, ιδιωτικών ή θεσμικών, φορέων.
Οι εργαζόμενοι του ΕΜΣΤ, προκειμένου να κάνουν γνωστά στο κοινό τις θέσεις και τα αιτήματά τους, θα υποδέχονται και θα ενημερώνουν το κοινό στην κεντρική είσοδο του ΕΜΣΤ (φορώντας μάσκα, κρατώντας αποστάσεις), το Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου, από 15.30-17.30, σε μια συμβολική παρέμβαση διαμαρτυρίας.
