Ága
Δεύτερη ταινία του Μίλκο Λαζάροφ, ενός ταλαντούχου βούλγαρου σκηνοθέτη που «διαβάζεται» και ως φόρος τιμής στον κλασικό «Νανούκ του βορρά» του Ρόμπερτ Φλάερτι.
Υπόθεση
Στις χιονισμένες εκτάσεις του Βορρά, ο Νανούκ και η Σέντνα ζουν σύμφωνα με τις παραδόσεις των προγόνων τους. Μόνοι στην έρημο, μοιάζουν με τους τελευταίους ανθρώπους στη Γη. Όμως ο παραδοσιακός τρόπος ζωής τους αρχίζει να αλλάζει: το κυνήγι γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο, τα ζώα γύρω τους πεθαίνουν ανεξήγητα και ο πάγος λιώνει νωρίτερα από κάθε χρόνο. Όταν η υγεία της Σέντνα επιδεινώνεται, ο Νανούκ αποφασίζει να εκπληρώσει την επιθυμία της και να ταξιδέψει για να βρει την μοναχοκόρη τους Άγκα, που έχει εγκαταλείψει τη παγωμένη τούνδρα πριν από πολύ καιρό λόγω οικογενειακής διαμάχης.
Η λεπτή άσπρη γραμμή
Το εξαιρετικά αποτυπωμένο στην κάμερα επιβλητικό παγωμένο τοπίο με το κατάλευκο χρώμα του που γεμίζει την οθόνη είναι το εντυπωσιακότερο στοιχείο του φιλμ «Aga», το οποίο αποτέλεσε την υποψηφιότητα της Βουλγαρίας για τα ξενόγλωσσα Όσκαρ του 2020. Η λιτή πλοκή – παρακολουθούμε την καθημερινότητα των ηρώων που σε αντίθεση με τη ζωή στην πόλη έχει την μορφή της διαρκούς μάχης για επιβίωση – αποκτά μια απόκοσμη γοητεία χάρη στην απίστευτη, σχεδόν νεκρική, ηρεμία που απλώνεται στην στέπα. Οι τελετουργικές αντιστάσεις των δύο χαρακτήρων απέναντι στις δυνάμεις της φύσης – τι δυνατή σκηνή εκείνη που κρατούν με όλες τους τις δυνάμεις την καλύβα τους για να μην την πάρει ο αγριεμένος άνεμος!- αγγίζουν τα όρια του μεταφυσικού.
Είναι διαρκής η αίσθηση αγωνίας σε τούτο το απροσδιόριστο χρονικά φιλμ (μόνο στο τέλος που ερχόμαστε σε επαφή με τον «έξω κόσμο» συνειδητοποιούμε ότι η ιστορία εκτυλίσσεται στο σήμερα) όπου η απόλυτη απομόνωση δίνει το στίγμα μιας σκληρής δοκιμασίας που δεν έχει αντίστοιχο της. Η οικολογική ανησυχία που συνδέεται με την ανθρωπολογία, η ανάδειξη ενός τρόπου ζωής (αυτής των Εσκιμώων) ως όχημα παραβολής για τις πολιτισμικές αλλαγές και η ρομαντική προσέγγιση μιας φιλοσοφίας που βρίσκεται μακριά από τα στερεότυπα του Δυτικού πολιτισμού, καθιστούν το «Aga» μια συναρπαστική, σχεδόν επική, εμπειρία που πάει κόντρα- όπως και οι δύο «αρχαίοι» πρωταγωνιστές της- στο κινηματογραφικό αφηγηματικό ρεύμα.
