Gone Today, Here Tomorrow: Ομαδική Έκθεση στο Μέγαρο Μουσικής

Στην Υπηρεσιακή Αυλή του annexM παρουσιάζεται, στο πλαίσιο της σειράς «Επί το έργον», από τις 20 Νοεμβρίου 2019 έως τις 26 Ιανουαρίου 2020, η ομαδική έκθεση «Gone Today, Here Tomorrow» με τη συμμετοχή των Μαρία Θεοδωράκη, Marcos Lutyens, Basim Magdy, Κοσμά Νικολάου και Μαλβίνας Παναγιωτίδη σε επιμέλεια της Εύας Βασλαματζή.

Marcos Lutyens, «Hypnotic Show», σε συνεργασία με τον Raimundas Malašauskas, 2017, βίντεο, 10’30’’ (βιντεοστιγμιότυπο).

«Gone Today, Here Tomorrow»: Λίγα λόγια για την έκθεση

Η έκθεση επανεξετάζει το ζήτημα της πρόσληψης μιας έκθεσης ως εφήμερου εικαστικού θεσμού και επανακαθορίζει τον ορίζοντα των προσδοκιών των θεατών. Με βίντεο και εγκαταστάσεις, εκ των οποίων τρεις νέες παραγωγές, η επιλογή των πέντε καλλιτεχνών θέτει στον πυρήνα της έκθεσης το ζήτημα της θέασης με νέους όρους και μέσα από εργαλεία όπως η σωματικότητα του καλλιτέχνη, η ύπνωση, η φαντασιακή διάσταση του αρχείου…

Ξεκινώντας με τον καλλιτέχνη ως θεατή, που εξερευνά σαν μια άσκηση τον εκθεσιακό χώρο με το σώμα του, τον λόγο ή και την φαντασία του, η έκθεση συνεχίζει τον διάλογο με τον τωρινό θεατή της έκθεσης αφήνοντας ανοιχτά ερωτήματα.

Μαλβίνα Παναγιωτίδη, «Wrong side of the bed», 2019, μέταλλο, φυσητό γυαλί, δερματίνη, ξύλο, μεταβλητές διαστάσεις (λεπτομέρεια).

Όπως επισημαίνει η επιμελήτρια στον κατάλογο της έκθεσης: «Με αναφορές σε μεγαλύτερα σύμβολα και έννοιες, τα έργα λειτουργούν ως ερωτήματα που μένουν ανοιχτά για να συμπληρώσει ο θεατής τη δική του εκδοχή της ιστορίας, δημιουργώντας την πιθανότητα για συλλογικότητα ή απλά για τη προθυμία του ατόμου να δεσμευτεί σε αυτή την εμπειρία.»

Ξεναγήσεις

Κατά τη διάρκεια της έκθεσης, «Gone Today, Here Tomorrow», θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις με την επιμελήτρια Εύα Βασλαματζή. Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2019, 8 Ιανουαρίου 2020 & 15 Ιανουαρίου 2020 στις 18:30.

Ο τίτλος της έκθεσης

Ο τίτλος της έκθεσης, δανεισμένος από το γνωστό αγγλικό ιδίωμα που αναφέρεται στο εφήμερο, αντιστρέφεται ποιητικά για να αναδείξει την ικανότητα του έργου τέχνης να επανέρχεται στην ιστορία μέσα από τη ματιά των καλλιτεχνών αλλά και την πρόσληψη εκ νέου από το κοινό.

Basim Magdy (Μπαζίμ Μαγκντί), «Clowns», 2014, κείμενο, ακρυλικό και φθορίζον χρώμα, μεταβλητές διαστάσεις, Εικόνα εγκατάστασης : MCA Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Σικάγο.

Τα έργα

Η Μαρία Θεοδωράκη βιντεοσκοπεί δύο δράσεις σε εκθεσιακούς χώρους στο Λονδίνο, όπου εξερευνά με το σώμα της νέους τρόπους θέασης και πρόσληψης του έργου τέχνης.

Ο Basim Magdy μας μεταφέρει σε ένα φανταστικό σύμπαν μέσα από το κείμενο-έργο του, σκιαγραφώντας μια κοινωνική κατάσταση χωρίς να την ορίσει και αφήνοντας έτσι ανοιχτή την ερμηνεία του στον θεατή.

Χρησιμοποιώντας την υποβολή σε ύπνωση ως εργαλείο που του επιτρέπει την πρόσβαση σε βαθύτερα επίπεδα αντίληψης, o Marcos Lutyens παρουσιάσει με δύο βίντεο πως ο χώρος γίνεται μέρος της ψυχικής «αρχιτεκτονικής» της μνήμης, των σκέψεων και των αισθήσεων μας.

Μαρία Θεοδωράκη, «Pink Stack or lying underneath a real Anthony Caro for eight and a half minutes», 2009, βίντεο, 20’ (βιντεοστιγμιότυπο)

Ο Κοσμάς Νικολάου επαναφέρει στη ζωή ένα αρχιτεκτονικό στοιχείο του Γεώργιου Κανδύλη από την έκθεση Παναθήναια Παγκόσμιας Γλυπτικής του 1965 αφαιρώντας του τη λειτουργική διάσταση και τονίζοντας τη σημασία του ως συμβόλου και αναμνηστικού.

Τέλος, η Μαλβίνα Παναγιωτίδη παρουσιάζει μια εγκατάσταση-αλληγορία της οντολογίας του έργου τέχνης ως μιας ιδιαίτερης ύπαρξης που, ενώ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ζωντανός οργανισμός, βρίσκεται μέσα από την έκθεσή του σε μια διαρκή αναζήτηση επικοινωνίας με τον θεατή.